Omdat ik zelf liever tripreports lees dan complottheorien hierbij nog even een terugblik naar onze laatste trip. Die uiteindelijk bleek te vallen in het laatste weekend voor de lockdown in Maart van dit jaar. Klein videoeditje bij elkaar geschraapt, weinig fotos. Waar ik 10 jaar terug soms zelfs met een spiegelreflex onderweg was worden de camera's die meegaan steeds kleiner en had ik deze trip alleen een telefoon mee.
Het is begin maart en de stoke om nog een keer poeder te rijden is zoals altijd hoog. @meteomorris schud PA15 uit z'n mouw en daarna begint PA16 zich af te tekenen op de kaarten. het lijkt eerst zo dat vooral de westalpen gaan profiteren en ik heb het bericht nog even teruggelezen: het C woord (en nee dan heb ik het niet over Cornichevorming in maart) staat er gewoon niet in.
De overwegingen om de crew bij elkaar te krijgen waren meer gericht op de oude uitdagingen. Ik kan het echt niet rondkrijgen thuis: al een weekendje weg met de fam, een etentje op zaterdag, kortom excuses die je tegenwoordig maar wat graag zou hebben.
Uiteindelijk haal ik na een dag werken Flo op in Amstelveen en zoomen we rustig richting de Duitse grens waar we @guy meeten en verder gaan met zijn poedermobiel (over poederchasen met een electrische auto, schrijf ik later nog wel een tripreport).
Omdat het leek alsof het in een het Oosten langer koud ging blijven en de storm daar ook nog voor een leuk laagje vers ging zorgen besloten we tegen Morris z'n advies de westalpen te skippen en zelf een ander plan te maken. Kortom, druk appen met gidsen en dan steeds weer strepen in het plan: te warm, topgondel al open geweest: afgekrast. Om een uur of elf besluiten we om zaterdag uiteindelijk eens een nieuw gebiedje te proberen. Snel een pensionnetje regelen en natuurlijk nog 10x het plan in twijfel trekken.
Ondertussen kopt nu.nl dat het eerste Nederlandse slachtoffer gevallen is: een 86 jarige man in Rotterdam.
Eigenlijk verloopt de trip tot nu toe prima 1,5m proof: we zijn met een kleine bubbel onderweg, slapen als enige gasten in een minipensionnetje en genieten van de eitjes met semmels en staan in de frisse buitenlucht onze boots aan te doen op een parkeerplaats met een kleine 5cm vers.
Familiegebiedje
Het gebiedje is er eentje in de categorie: klein maar fijn, niet te hoog, een paar liften en gondeltjes maar zodat er voldoende varianten overblijven en een backside waarbij je via een pad weer terugkomt aan de andere kant van de berg. Verder veel families met oude carving gear en maar 1 lawine airbag in de rij voor dagpas.
De hele ochtend rijden we de korte chutes in het bos terwijl het lekker door blijft sneeuwen. De enige lunchtent op de berg is vandaag overgenomen door de lokale politiek en de partijbonzen serveren buiten goulashsoep aan hun achterban. Als ze onze stoke zien krijgen we ook een beker soep toegeschoven en zo lunchen we heerlijk buiten tijdens een van de opklaringen.
In de middag klaart het op en bootpacken / traverseren we steeds wat verder om nieuwe gullies te rijden, terwijl we stiekem ook naar het tourpotentieel kijken: echt een leuke plek om nog een keer terug te komen.
Always fun to rip at the Kripp
Na een nacht in een groot hotel in Traun (vergane glorie!) staan we al om 7:20 klaar op de parkeerplaats van Krippenstein. de lift gaat vandaag een uurtje eerder open en het is al heerlijk licht. Het is nog best fris en de sneeuw heeft plaats gemaakt voor een enorme bluebird. Een goede dag om met een gids zo veel mogelijk uit de varianten te halen hier. Krippenstein heeft zoveel terrein en potentie, maar de dolines en het moeilijk leesbare terrein maakt dat we hier eigenlijk altijd voor een gids kiezen en eigenlijk is dat het altijd waard, met name als boarder wil je niet de traverses missen.
Krippenstein stelt echt niet teleur na meerdere rondjes Schönberg, Imisl en de backside blijven we ondanks de drukte mooie lijnen vinden. Het zonnetje doet goed z'n werk en ondanks dat de dalafdaling (Oostenrijks langste 😉 ) je belag echt wel op de proef stelt knallen we meer hoogtemeters dan op de gemiddelde helidag.
Zwarte einde vd dag:
Als je in het topstation uitstapt kijk je uit op het een paar km verder op gelegen Dachstein massief. Waar de noordwand aan het begin van de dag eruit zag als een door de wind gepleisterde triebschnee wand zien we we later op de dag een andere textuur in de grote wand staan. Heli's vliegen over en er is overduidelijk een enorme plaat afgegaan vanaf de overgang van de rotsen naar de gletsjer. Later leren we dat er 5 sneeuwschoenwandelaars verongelukt zijn bij het incident: RIP
Het is makkelijk om op zo'n moment te zoeken naar redenen waarom jij die beslissing niet zo maken, maar toch maakt de nabijheid van het ongeluk grote indruk.
Rij met je hart & met je hoofd, graaf weer eens een pieper in, werk een van de modules weer eens door.
bouw een quiz van kantons in zwitserland die wel nog open zijn, of beter zoek wat mooie beelden op in je archief en schrijf zelf een report, ik lees ze graag!