Ik kom al jaren in de Alpen en Noord-Amerika in mijn speurtocht naar poeder. Na al die jaren ben ik er wel uit dat de Alpen uiteindelijk het mooiste terrein bieden, maar waar die Noord-Amerikanen ons in overtreffen is de sfeer en de beleving die ze weten neer te zetten. Drie keer ben ik inmiddels al in Fernie geweest. Een klein en oud mijndorpje met zo'n 5000 inwoners die een enorme passie hebben voor de bergen en dat met iedereen willen delen. Ja echt, met iedereen. Arjen en ik hebben met twee van de vier rijders die je hierboven in het filmpje ziet in de sneeuw gestaan, gewoon omdat ze daar zin in hadden en we ze toevallig tegen het lijf liepen. Dylan Siggers (check zijn video's) is een jonge hond die overal vanaf duikt en de lat steeds weer hoger legt, terwijl Ross Janzen de heritage van de Griz Bar en Fernie bewaakt.
Over Fernie en de typische sfeer is onlangs een film gemaakt: Ascent To Powder – Tale of a Ski Town. Bovenstaand dus de teaser, maar binnenkort is de film ook online te zien is en daar kijk ik naar uit.
Tip: hier lees je meer over Fernie
Maar waarom is het dat de Europese gebieden zelden met zo'n film komen? Waarom maken wij ons in Europa vooral druk over pistekilometers en het totaal aantal liften, terwijl een dorpje als Fernie zich met slechts 8 liften wereldwijd op de kaart weet te zetten bij de poeder jet-set??
Tip: Plan een roadtrip door Noord-Amerika