Bomtur

[bɔmtyr] zelfst. naamw. (m./v.) (Noors). Samenstelling van bom, projectiel dat doel niet treft en tur (via Frans, uit Grieks τόρνος, circkel), tocht, korte of lange reis, uitvlucht, wending. Een mis-lukte tocht.

Ik sta achter de oude auto van een vriend waar het stof zich, vermengd met zand en
opgevroren sneeuwvlokjes, dik op de lak heeft afgezet. M’n ski’s op de grond en m’n schoenen aan, klaar om te vertrekken. Achter me hoor ik dat m’n vriend z’n vellen opentrekt en dan weet ik het. Vellen vergeten. Naast m’n tweede paar skistokken op hun vaste plek laten liggen. Bomtur. God-verdom-me! Vloek ik in gedachten. Een half uur gereden en een uur extra op en neer gaat niet werken.

Met een baggerhumeur kan ik weinig anders aanbieden dan alleen bergop door het bos heen te struinen achter het vellenspoor richting de top aan. Na een dag hard afstudeerwerk met minder dan een hand vol ski-uren deze winter is dat weer eens klassiek verprutst á la Emile. Eigen schuld. Dikke bult. Naar boven twijfel ik over eigen fouten, grote keuzes over mijn opleiding en het bestaan van pech. Met stufe 1 kan je in dit bos een kanon afschieten en mijn gedachten gaan naar klassieke kansrekening: Maak ik fouten in mijn leven? Bestaan pech en restrisico? Is er een derde categorie ‘fout’? Stel dat ik een keuze maak, die later heel fout uitpakt, is dat anders dan een keuze de gelijk fout is? Heb ik invloed op pech en restrisico? Hoeveel invloed heb je met het maken van keuzes op de karakteristieke eigenschappen van een pechgeval?

Bij een mooie spagaat over een beekje denk ik aan de waarde die dit tochtje nu voor me heeft. Niets dan technische oefening terwijl mijn moraal me in de schoenen staat. Geknakte takjes tegen mijn ouwe broek en ik vrees ook voor m’n jas en rugzak terwijl ik doorhannes. Ik heb veel in onze hobby geïnvesteerd de afgelopen jaren en twijfel. Had ik moeten stoppen met het najagen van mijn doel? Of m’n hobby een paar jaar op pauze zetten tot m’n studie klaar is? Of was m’n ideaal van een goed vak leren met een leuke hobby er naast wel de juiste keuze? Het versterkt elkaar nog steeds ont-zettend-veel zoals het dat door de jaren en beproevingen heen heeft gedaan.

Na een uur is het pikkedonker en twijfel ik nog steeds met een slecht humeur. M’n toerbuddy belt op en zegt terug te komen. Hij staat in een mooie open hang boven het bos en zegt me even rond te kijken terwijl hij afdaalt. ‘’Goeie condities’’. Ik pak m’n hoofdlamp, klooi met wanten, doe ritsen dicht en drink een slok ranja. Bloedglucose vanmiddag flink te hoog na een zeldzaam vergissinkje, maar nu met wat frisse lucht en goed beleid dik in orde. Tikkie fris in ’t bos. Hmmm, klaar om af te dalen en misschien 5 stukjes van 5 meter met een aardige bocht door de takken te trekken. En dan samen met lichtbakken van lampen door het bos vlammen tot op de provinciale weg.

Wachtend kijk ik rond. De weg is zo leeg en donker als de wereld om me heen. Ik hoor en voel niks. Als ik naar boven kijk denk ik aan de film the Matrix, waar hoofdpersoon Neo advies krijgt van een orakel dat over keuze spreekt: ‘’You’ll remember you don’t believe in any of this faith-crap. You’re in control of your own life. Remember?’’ En dan zie ik het boven me gaan. Als een idee dat verandert en vloeit, bochten om gaat en verkleurt. Onaangeraakt en ongecontroleerd maar door mij waargenomen en zo explosief als wat:

Na een paar minuten eenzame schoonheid neemt het af en zie ik in de verte een hoofdlamp stoeien met een boom. Ik hoor wat geroep, antwoord en wacht rustig af. Even bijkletsen voor mijn feestje begint: circa 250 hoogtemeters klotebos, iets te veel takken en steile stukjes met minder dan 10 uren ski in de benen deze winter. Ideale kans om op je muil te gaan en weer een nieuw ziekenhuis van binnen te zien in plaats van de geplande lokale bibliotheek. Voorzichtig dus? Langzaam? Of niet? Ik kies. Voor techniek, enthousiasme en ervaring. Mijn materiaal werkt mee en ik vlam. 15/20 centimeter vers van gister op een dikkere onderliggende laag. Ik kies, ik kijk en ik rag! Wild!

De sneewwand in de greppel klim ik even later over en we lopen over een stoffig stuk provinciale weg terug naar de auto. Even voor we er zijn begin ik te lachen om mijn taalfoutje: Het was een BOOM!-toer. En ik kijk terug op een keuze met vlammend spektakel boven maar bovenal in een bos, boven mijn benen.
##bushwackbeter