@dick, dit draadje is zoals gezegd bedoeld om de technische feiten achter de lawine te delen. Zodat iedereen snapt waarom er een lawine kon ontstaan en waarom de redding zo lastig was. Het geeft leken iets meer begrip over de natuurkunde wetten van moeder natuur voor en is voor hen wellicht een aansporing om de kennis over het hoe, wat en waarom van lawines te vergroten.
Jij en
@Snowhunter en vele anderen kunnen dit soort zaken al duiden, maar niet iedereen kan dat. Mijn reden om dit te delen is 'als je begrijpt waarom iets ontstaat dan kun je er iets aan doen'.
Maar jij en
@Snowhunter raken ook twee andere vragen. Waarom hebben de betrokkenen de grens opgezocht? Maar ook waarom wordt die waarom vraag niet gesteld? Het opzoeken van de grens is het mensenwerk waar ik op doel in mijn afsluiting van bovenstaand artikel.
Jullie vragen je af waarom ik en anderen die vraag nu nog uit de weg gaan? Ik denk dat waarschijnlijk iedereen de waarom vraag heeft. Waarom zochten ze de grens op? Ik in ieder geval wel. Maar ik ben van mening dat het op dit moment geen waarde toevoegt aan het rouwproces van iedereen die dicht bij hen stond. Rouwen begint met ontkennen, daarna volgt woede en later pas acceptatie.
Ik zou niet zitten te wachten op een analyse van derden waarom ze het deden. Ik heb me ten tijde van eerdere ongelukken nogal verbaasd over de stelligheid waarmee in de (algemene) media stellingen worden ingenomen. Iets waar familie en vrienden pijn van hebben gehad. 'eigen schuld, dikke bult', of 'hoe dom konden ze zijn' is niet datgene wat bijdraagt op zo'n moment.
Gelukkig zien we dergelijke kreten niet op wePowder en ik vind dat we in deze fase de menselijke kant moeten laten zien. Dat we geschokt zijn, want kritisch of niet zoiets hakt er in. Dat we respect kunnen hebben voor familie en vrienden en hun rouw delen. Dat we hun avonturen koesteren en dat we vooral er ook een beetje van ondersteboven zijn. Want als het hen gebeurt kan het ons ook gebeuren.
Gister was ik er stuk van. Het was 12 november. Precies 7 jaar geleden waren we geschokt als gevolg van een lawine. Een vriend van mij en van vele mensen hier op wePowder kwam niet meer naar huis maar was op weg naar de eeuwige sneeuwvelden. Een schok ging door de community. Het was op dat moment hartverwarmend hoe we een blok vormden tegen de boze buitenwereld die hun oordelen al klaar hadden. Het was hartverwarmend om elkaar een arm om de schouder te kunnen slaan. In elkaars ogen sprak onbegrip, maar het medeleven met elkaar gaf en geeft me nog steeds steun. Na ontkenning volgde woede en heel veel later pas acceptatie. Of zoiets van....
Nog steeds heb ik de waarom vraag... Waarom? Ik zal het nooit exact weten. Ik heb wel in al die jaren geleerd dat het 'mensenwerk' is en blijft. En dat mensen fouten maken. Dat is in onze sport en passie niets anders. Als je de mens achter het ongeluk niet kent dan blijft praten over mensenwerk niet meer dan speculeren. Daar hebben we niet zoveel aan op dit moment. Daarom vraag ik in deze fase om geduld, begrip en tijd. In een later stadium gaan we zeker in brede zin spreken over risico's, de herkenning en erkenning ervan, risicobereidheid, risico acceptatie en de manier waarop we dat nu in de Europese snowsafety leer aan de man brengen.
Dat dit aan me knaagt moge duidelijk zijn, ik snap nu wat er technisch gebeurd is en wil graag bijdragen aan verdere kennisverspreiding, alertheid en discussie maar aan een schouder heb ik nu gewoon even meer.
*message edited by meteomorris op 13 Nov 2019 08:55 (1% bewerkt)