Handen en armen vol ijzerverf. Ik haat dit af te wassen met White Spirit. Volgens mij kruipt die white spirit je poriën in ; zo diep tot in je bloedbanen ; je krijgt dat met geen stukken (zeep) van uw lijf ! Soit !
Gewoon rijden, op zoek gaan, naar pow, naar elkaar, reizen dus. Spannend as always. Stress ook.
Hoe kan dit ? Piek 3 waren camions, ijs en een duitse glijbaanhel. Piek 4 achtduizend kilometer white-out en mist … Ik zou nog eens graag onder een zonneke naar d’Alpen knallen…
Onze beden worden verhoord. Na honderden kilometers het licht niet gezien hebben, is er plots die verschijning aan de Gottard-tunnel : een Zonnestraal laat immense bergen vol vol vol wit wit wit zien. Zo mooi. Telkens weer. Zo steeds verbazend knap. Uit zoiets is ooit een soort Geloof ontstaan, dat kan ik voelen. Ik rij daarvoor in ieder geval zoveel honderden kilometers !!! Thanks PowGod !
Hoe wePowder zo z’n gevolgen kan hebben : De zoveelste auto komt ook spannend de berg af met WAAAAAAAAAAH EEN HOLLANDSE NUMMERPLAAT ! Uit m’n ooghoek kijk ik, op gevaar van eigen leven, achterom of hij, ramp o ramp, toch geen wePowder-sticker heeft opkleven … Wat komt die hier doen ? Shitshitshit! Die hebben hier toch niet alles afgekrast??!!! Scheisse !
In de dag rijden heeft blijkbaar voor mij geen nut want dan lig ik ’s nachts toch maar wakker :
Volgende alinea : Niet à lles was afgekrast; maar à lles was wel ver-ijst en ge-karton-neerd !!! Zoiets noemen ze : “karaktervol†boarden ! Karton-routes ontdekken is plezant dagetnogvindt maar voorà l nostalgisch : “WasikmaarhiervoorhetWitteKartonâ€!
Tja, tussen het Karton op uwen bak gaan in Pow is ook een Keuze ;D
Wat een mens zoal doet bij Witte Karton :
couloirke scoren
fotoshootekes houwen
cliff-droppeke scoren ...
(kan iemand die foto wameer photo-shoppen zodagewabeterzie dakvlieg 😃
watch da loser who's trying 2skratch som bosco-kartona; betta scratch da bosco-racletta!!
Opeens had iemand z’n been gebroken en konden we ook oudjaar hier in deze onvergelijkbare superplaats vieren… Woooooow. Daar zou je geld voor geven. Euhm ! Hallo ? Ni overdrijven eh. Nee, dank u, nee toch niet, heel vreselijk hard bedankt ; ik duik liever het onbekende in ; geen 3 dagen Karton Is Een Peuze !
Macugnaga, R U ready 4 2011 ?
Wij nog niet ; of juist wel ?
Een raclette te veel in Bosco Gurin en in Macugnaga was geen plaats meer voor Jozef en Maria op oudejaarsnacht; Bijna een mega-hert met supergroot gewei geramd in het donker naar boven ; zeker 20 hotels afgezocht om uiteindelijk in een hoeren-motel terug 40 km deep down een bed te vinden. "You can only have it four 5 houres..." in het luidsprekerke aan de achter-ingang... Maar na een tijdje : " Ok you can have four 8 houres because it's newyears-eve. And you get a bottle of free prosecco!" Maf. Oudjaar ’10 : tot half 12 met m'n zakmes aant snijden geweest aan m’n strap om die te repareren ; prosecco via een hoeren–luikje ; wit lardo-speck zelf af te snijden, oud brood; wanneer ist 12 uur eigenlek? ; mmmmmmmsoezzzzzzzzzz. Slaapwel.
’s Morgens nog eens terug omhoog (wat een prachtige rit !) om terug Wit Karton in het bos van Pencetto en Witte Spirit tegen te komen…. Te gek gebied btw ; efkes een terrasdropke geprobeerd ; weeral Karton...
Dit hebben we gehad. We zijn weg. Ik heb nog een ideeke voor de laatste dag.
Voorhistorische tunnels, adelaarsnest, het einde van de wereld- later parkeren we ons voor een auto-vrij dorp en vinden we direct overnachting in het oudste (?!) karaktervolste albergo van het dorp. Houten, krakende vloeren, een kachel, eten uit de gemeenschappelijke zalige pot, een fles wijn... We hebben onze oudjaar weer. Hoeveel januari is het ondertussen al ?
Doen ze dit express? Ik zei nog (als statement ?) tegen Poes dat ik zou blijven zoeken naar Pow. In dit Godzalig Verstopt Magisch Oord is in die Kom Pow blijven liggen terwijl heel de Zuidalpen gekartonneerd en ge-white-spirit blijkt te zijn … Een diepe kloof vol Pow waar de zon nog niet geweest is? ! Hoe is de oriëntering van dit gat ? Hoe kan dit? Ik breek m’n hoofd niet. Ik rij Pow! De Witte Spirit komt tot aan m’n knieën.
Kom ik 4 dagen en 2128 kilometer later terug thuis. Zitten er nog steeds verfvlekken aan m’n nagelranden. ‘k Zal die bus white spirit toch uit de kelder moeten halen ; denk…
Heerlijk weer! Mijn collega's vragen me waarom ik met een big smile achter m'n pc zit.... Ik zeg: vanwege een mooi verhaal van een poederbelg. Ze snappen er nix van...)