Zo tussen kerst en oud en nieuw is voor mij altijd de tijd om voorzichtig de balans van het afgelopen jaar op te maken. Enerzijds omdat het jaar op zijn einde loopt, anderzijds omdat de feestdagen een min of meer 'vaste prik' in de Alpen zijn met een week familie en een week schoonfamilie, waardoor ik de locatie & dus de sneeuwcondities niet voor het uitzoeken heb. Veel gezelligheid, maar niet iedere dag de moeite van het rijden waard. Gelukkig kom je dan onderweg langs St. Jakob, waardoor je nog 2 dagen kunt wePowderen met @Jaap. Waarvoor grote dank! :)
[b]2010[/b]
Het is in veel opzichten een stormachtig jaar geweest voor ons, hoewel zich dat waarschijnlijk vooral achter de schermen heeft afgespeeld. Gebruikersaantallen gingen in Nederland week op week door het dak en na een ontwikkeltraject van enkele maanden gingen in november ook de internationale deuren open met de Powfinder app en wePowder.com. Een moment dat gevierd werd met het 1e Nederlandse Freeride Film Festival en een vroeg invallende winter die zelfs de top van de NS inmiddels doet wankelen. In alle opzichten zijn we dit jaar flink gegroeid (en hebben we te maken met alle problemen die bij die onstuimige groei horen), waardoor we internationaal inmiddels behoorlijk serieus worden genomen.
[b]"There is nothing ordinary about the mountains or the people that seek meaning in them."[/b]
Maar misschien nog veel belangrijker: we hebben dit jaar steeds vaker vette trip reports zien binnenkomen van wePowderaars die elkaar vinden in de bergen en samen dikke poeder rijden! De stoke spatte er in de meeste gevallen vanaf en dat deed ons elke keer weer realiseren waarom we ooit zijn begonnen met wePowder. Die enorme stoke van het rijden met je vrienden! Daarbij was de ontwikkeling van sommige rijders echt waanzinnig om te zien... Blijf in het nieuwe jaar dus vooral posten!
[img=597x448]http://hphotos-snc4.fbcdn.net/hs1103.snc4/134527\_185740738102960\_100000011063580\_691806\_3647526\_o.jpg[/img]
[b]"There is no intelligence where there is no change and no need of change."[/b]
Daar tegenover staat een ontwikkeling die me enigszins zorgen baart. Eentje waarover ik erg ben gaan nadenken nadat Morris 2,5km (en zo'n 500 hoogtemeters) van de bewoonde wereld zijn been brak. Hoe goed kunnen we eigenlijk nog voor onszelf zorgen? Of eigenlijk: hoe goed [i]willen[/i] we nog voor onszelf kunnen zorgen? Het is een vraag die de kern raakt van wat wePowder volgens mij betekent.
Want wePowder draait om vrijheid. Vrijheid om zelf te bepalen wat je doet en waar je heen gaat. Om poeder te rijden terwijl je collega's op hun werk zitten. Om weg van de gebaande paden te gaan. Om te doen waar je zin in hebt. Om dingen te doen waar anderen alleen maar van durven te dromen. Om progressie te maken. Maar met die vrijheid komt ook de verantwoordelijkheid om jezelf te kunnen redden en jezelf niet afhankelijk te maken van anderen (of 'de regels'). En daar begint de schoen voor mijn gevoel enigszins te wringen. Want hoewel wePowder erop gericht is het zo makkelijk mogelijk te maken om poeder te rijden, valt het me op dat sommigen wel heel erg 'freeriders vanuit de luie stoel' aan het worden zijn.
[img=597x448]http://hphotos-snc4.fbcdn.net/hs1056.snc4/133827\_185740324769668\_100000011063580\_691801\_6608776\_o.jpg[/img]
Het is een paradox waar ik dagelijks mee worstel, want hoe makkelijker en toegankelijker we onze diensten maken (een van onze doelen), hoe meer dit effect versterkt wordt (een van onze angsten). Hoe eenvoudiger en panklaar de kennis die je krijgt aangereikt, hoe eerder je ophoudt met nadenken en domweg begint met consumeren. En dan wordt het pas écht gevaarlijk. Want hoe minder we zelf nadenken, hoe afhankelijker we onszelf maken van anderen, hoe makkelijker we ons verschuilen. Maar wat als er niks is waarachter we onszelf kunnen verschuilen? Wat als die anderen er eens niet zijn, of deze hun kennis niet willen delen (omdat ze vinden dat je 'er nog niet klaar voor bent'), misschien wel een slecht advies geven of nog erger: wat als die anderen bepalen dat je niet meer mag freeriden in bepaalde gebieden? Wiens schuld en/of verantwoordelijkheid is dat dan?
[b]Een goede freerider past op zichzelf, én anderen...[/b]
Youp van het Hek zei ooit passend over het 'verre' Groningen: "Voor alles van waarde en schoonheid moet je moeite doen." Dat is voor onze poeder-passie niet anders. Dat ene bochtje, die ene lijn of dat ene faceshot. Ze voelen allemaal zo fijn omdat je er moeite voor gedaan hebt. Niet omdat je de makkelijkste weg gekozen hebt, maar omdat je de moeite hebt genomen om de kaart te bekijken, 5 uur door een donkere poeder nacht te rijden, 's ochtends veel te vroeg het lawinebericht te lezen (en te begrijpen), een stukje te hiken, de juiste kennis op te doen, etc. In het kort: omdat je de moeite hebt genomen zelfredzaam te zijn.
Daarom wens ik iedereen voor het nieuwe jaar - naast een belachelijke hoeveelheid verse pof - een gezonde dosis eigen verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid toe. Om ervoor te zorgen dat je weet hoe je op je bestemming moet komen als je TomTom uitvalt, om zelf de keuze te kunnen maken voor gebied A of B, om je maatje van de berg te kunnen krijgen als hij zijn been heeft gebroken en om in bredere zin anderen te kunnen helpen als ze dat nodig hebben. Want de [i]we[/i] van wePowder begint bij jezelf. Waar hij eindigt? Dat bepaal je deze winter natuurlijk helemaal zelf!
Op een verantwoord 2011 & may the pow be with you!