Silvretta skitouren Maart 2015 "Three days three peaks"
-
ExpertMartin-87 op 19 octobre 2015 · 14:31Vorig seizoen voor het eerst een weekend in het Silvretta hooggebergte wezen ski-touren.
Het was allemaal wat lastiger dan we gepland hadden, slecht weer, white-outs gebroken bindingen en luie voeten!
Maar een super ervaring enorm veel geleerd en dit smaakt zeker naar meer!
Ook de edit liet even op zich wachten, drukke zomer baan!
-
BeginnerSnowAlps op 19 octobre 2015 · 15:25Leuk filmpje ! -
ExpertMartin-87 op 19 octobre 2015 · 20:12Voor iedereen die zich afvraagt waar we geweest zijn een kort geschreven verslagje.
Vanaf Ischgl vertrokken en met de nieuwe lift de Piz val gronda op, vanaf daar in de nevel afgedaalt naar de heidelberger hutte.
Onderweg kwamen we meerdere groepen tegen die allemaal moeite hadden met de oirentering.
Gelukkig ging het bij ons wel in een keer goed kwamen we spoedig aan in de Heidelbergerhutte.
In de hut vonden we het maar erg lawaaierig, er waren veel dronken Oostenrijkers aanwezig.
S avonds deden we onder het genot van een biertje onze touren planning voor de volgende dag.
Via het zahn-joch naar de weilemann rinne naar de fluchthorn.
Het zahn-joch was eigenlijk zo gevonden en ook de weilemann rinne was niet moeilijk te ontdekken.
Helaas was de klim van de rinne een stuk pittiger, helemaal met de bepakking en het feit dat de sneeuw erg hard was.
Hoe hoger we kwamen hoe stijler de rinne werd, maar ook hoe harder/ijziger de sneeuw werd.
Zelfs met harsh-eisen werd het klimmen erg onconfortabel we hadden inmiddels al aardig wat geklommen en het werd steeds luchtiger.
We besloten om onder een markante rots te pauzeren en op adem te komen, de tee smaakte prima!
We checkten even hoe stijl het onder de rots was 52 graden.
Omdat we allebij al aardig moe waren de sneeuw erg hard was en het weer niet optimaal besloten we dat dit een mooi eindpunt was.
Dus gingen de vellen er af en konden we gaan dalen, dit was erg spannend met zo een zware rugzak om!
In de jamtaler hutte aangekomen werden we met warme soep verwelkomt die ging er prima in en, er werd gretig opgeschept.
De jamtaler hutte kunnen we dan ook hartelijk aanbevelen, niet alleen vanwege de welkomst soep.
Maar ook vanwege de aanwezige klim ruimte waar je je touw technieken nog eens kunt doornemen.
Na het avond eten de gebruikelijke touren planning onder het genot van een pilsje en daarna bed tijd.
De volgende dag was het weer weer niet super, jammer de dag werd echter nog slechter.
500 meter van de hut brak Christian zn binding oeps, omdraaien dus.
Na drie stappen brak ook de andere Gardian binding in 2en hehe.
Deze binding of bindingen met een dergelijke constructie zou ik niet aanraden, we hadden ook ergens anders kunnen staan dan op 500 meter van den hut.
In de hut dronken we n bierte en bereiden ons voor op een lange terugweg naar Ischgl.
De hutten baas hoorde van ons ongeluk en dacht daar anders over, en leende Christain een setje Dynafit ski's met vellen en stijgijzers!
Om 11.00 waren we weer opweg en omdat we zo laat waren gingen we de korste weg naar de Wiesbadner hutte.
Via de tiroler ferner en gelijknamige joch kwamen we in de wiesbadner hutte aan die helaas geen complementaire welkomst soep serveerde.
Na het eten een biertje en touren planning Piz Buin was de dag daarna de piek die bedwonen zou moeten worden.
De volgende ochtend vertrokken we zo vroeg mogelijk helaas was het bewolkt.
Hoe verder we klommen hoe dichter het trok en hoe harder de wind werd, tot een punt waar we in een totale white-out op de gletscher stonden.
Toen besloten we een spoor te volgen van een groep die voor ons was en die in de goede richting leek te gaan.
Een fout tour-plan technisch, we hadden kaart en compas te voorschijn moeten halen maar achteraf een prima keuze!
We klommen gestaag verder en de wind nam enkel toe en het zicht nam enkel af, een totale withe out!
Tot we ineens een joch konden onderscheiden, met een kleine hut er op.
We besloten het hutje te gerbuiken om uit te rusten en ons te orienteren!
De wind richting het joch nam exponetieel toe ik heb nog nooit zo een wind meegemaakt!
Gelukkig bood de hut bescherming al hadden we geen idee waar we waren, buiten stonden wat bordje's en christian ging kijken wat er op stond.
Volgens de bordje's waren we op de oostenrijkse/zwitserse grenns, na wat gezoek kwamen de de zoll hutte tegen op de kaart.
We besloten ons geluk niet verder op de proef te stellen en voor de 3e dag op rij om te draaien.
Het afdalen ging prima en we waren zo de hut voorbij, helaas ging de rest van niet zo voorspoedig.
De silvretta stau see is een erg groot meer als je hm helemaal moet af skaten.
Helemaal toen we er daarna achter kwamen dat de taxi's door het slechte weer niet meer gingen en we als toetje ook nog 6 km naar Galtür konden skaten!
Al met al een heel avontuur waar in we extreem veel hebben geleerd, en ik kan niet wachten om volgend jaar weer op pad te gaan.
Al zou ik er dan niet zo snel meer voor kiezen om van hut tot hut te gaan.
Voldende keer 1 hut als uitgangs basis en vanaf daar licht gewicht op tour!
@arjen kun je deze beschrijving mischien alsnog bij de eerste post dr bij plakken? -
Beginnerrollie op 19 octobre 2015 · 21:32wat gek dat zo'n guardian binding breekt....! ik heb mensen er gekkere dingen op zien doen 😉 Gaaf verhaal verder! -
AdvancedReinier op 19 octobre 2015 · 21:36Mooi verhaal en leuk filmpje ook!
Waar heb je mee gefilmd en gemonteerd, als ik vragen mag? -
Advanceddick op 19 octobre 2015 · 22:42Mooie edit, mooie ontgroening
Misschien als tip om toch wat lichtere ski's met echte tourbindingen te proberen, wordt je avontuur een stuk beter van -
ExpertMartin-87 op 20 octobre 2015 · 08:34
Répondre
Vous devez être connecté afin de poster une réponse sur ce sujet. Connectez-vous ou créez un compte.