Poeder is een keuze...... maar maak 'm niet te vroeg..

[flickr-photo:id=3207872352,size=s]

6 januari wordt de eerste mail verzonden. Het doel poederrijden, bestemming dan nog onbekend. Wat wel duidelijk is waar ze gaan vallen; aan de zuidkant van de Alpen. Regio [regio=7] en [regio=8] uit [url=http://www.wepowder.nl/gids]HET boek[/url] worden van voor naar achter helemaal doorgespit. Vanwege de duur (maximaal 3 dagen poederrijden) hebben de gebieden binnen een straal van 1000 kilometer de voorkeur en Airolo zingt al sinds de 4e januari rond.

Het idee is ontstaan tijdens de eerste wePowder poeder en borrels van zondag 4 januari. De aankondiging voor het 10e poederalert is dan al in de lucht. Het plan; woensdagavond 7 januari vertrekken en in de loop van de zaterdag weer terug. Binnen no time bleek m’n voiture volgeboekt. In de aanloop naar de sneeuw die komen gaat valt [url=http://www.wepowder.nl/user/530]Mediahaas[/url] af vanwege verplichtingen thuis af en nam [url=http://www.wepowder.nl/user/479]Paddy[/url] snel zijn plaats in. Het team bestaat uit [url=http://www.wepowder.nl/user/454]Sjonnie[/url], [url=http://www.wepowder.nl/user/602]telemikey[/url], Paddy en [url=http://www.wepowder.nl/user/9]ik[/url]. Vier man is een perfecte samenstelling voor een snelle poedertrip. Het drukt de vervoers- en tolkosten, de groep is niet te groot om log te worden en je hebt voldoende handen mocht er iets mis gaan. Daarnaast scoor je met 4 man altijd wel ergens onderdak.

Van het team had ik tot dan toe alleen nog maar met Sjonnie gereden.In freeridetermen een jong pikkie, maar wel een verdomd sterke rijder. Ik was al twee keer eerder met hem op trip geweest, wat goed was bevallen. Geen minpunten? Eentje dan; geen solide basis aan lawinekennis, maar daar wordt op dit moment hard aan gewerkt. Vanzelfsprekend wel in bezit van lawinepieper, schep en sonde. Paddy, boarder, had ik 1 keer eerder kort gezien, maar kende ik vooral via zijn postings op versesneeuw. Z’n foto’s en verhalen waren altijd top… sinds kort in bezit van schep, sonde en pipes en hij had net lawine 1 van het SSC achter de rug. Telemikey, telemarker had ik in een ooghoek eens in Davos zien rijden. Lawine 1 en 2 afgerond en de nodige safetygear. Niet een team dat elkaar door en door kende bij de start, maar voldoende basis om een paar dagen te gaan rijden

[b]Airolo of Bardonecchia: finetunen part I[/b]
Hoewel op 4 januari het eerste doel Airolo was en dat ook lange tijd zo bleef, wijzigt dat in de loop van 6 januari. Ik uit m’n eerste twijfels en stuur een mailtje rond met de retorische vraag ‘Airolo of Bardonecchia?’ 7 januari wordt er een keus gemaakt. Driftig bellen en mailen bevestigt wat er al eerder te zien was. De keuze wordt de westelijke Piemonte. Ik schrijf snel een van m’n laatste berichten op Versesneeuw.nl, wetende dat die avond wePowder.nl live gaat.

[i]Vanaf woensdagavond ben ik kortom even op een kleine roadtrip… Ondertussen kunnen jullie genieten van de officiele lancering van de wePowdersite. HOUD je mail in de gaten!!! Have fun, want dit is pas het begin!! Ik zal jullie virtuele bewegingen vanuit de sneeuw moeten aanschouwen. Ik kan me geen betere launch voorstellen ;-) Stay stoked! I’m off poederhappen…[/i]

Op dat moment weet ik nog niet dat er dat moment meerdere poederbewegingen plaats vinden, maar achteraf blijkt dat er heel wat wepowdertrips gaande zijn. Zoals de trip van Anouk, Ollie of Jobslegers. (klik ff op hun namen en je treft woorden en/of beelden aan van hun trip). Hoewel 18.00 uur vertrekken het plan was, rijden we na 20.00 uur weg uit een wit en donker straatje in een dorpje ten zuiden van Rotterdam. Het team heeft dan net een sneak-preview gezien van de site. Ruim voor middernacht zitten we bijna in Frankrijk en volgt er een sms-je. [i] wePowder is live[/i]. Bart heeft de knop op live gezet, wij rijden stoked verder een donkere en koude nacht in.

Ruim na middernacht gaan we de snelweg af. Rond Dijon is snel een slaapplek gevonden. Was je vroeger nog met moeite op zoek naar dat laatste vrije plekje in een [url=http://www.hotelformule1.com/formule1/index.html]Formule 1[/url] hotel, inmiddels is de hegenomie doorbroken en tref je een scala aan alternatieven aan. Is er geen groot congres gaande in de stad waar je strandt, dan zijn er meer dan voldoende opties. Ook overnachten onderweg kan buiten het seizoen om tegenwoordig op de bonnefooi.

Een paar uurtjes slaap verder zijn we alweer op weg. Met relatief weinig opstoppingen komen we door de ochtendspits van Lyon en Chambery. Het blijft wonderlijk, zij ongezonde stress om op tijd op hun werk te zijn, wij vrolijke stress voor de poeder die komen gaat. In m’n oude vertrouwde Maurienne Vallei maken we een stop voor een koffie en franse crossaint. Tijdens de rit noem ik de namen van wat leuke kleine resorts die bij goede sneeuw absoluut de moeite waard zijn, maar vandaag niet. Het is koud in de vallei en er ligt wat centimeters vers, maar niets bijzonders. In de bus wordt het stiller. De Maurienne ziet er winters uit, maar de sneeuwhoogtes zijn weinig hoopgevend. Als we de tunnel bij Orelle doorzijn komen ons de eerste auto’s met 15-20 cm sneeuw op het dak tegemoet. Die moeten vanuit de Haute-Maurienne afkomstig zijn, wat hoop geeft. Op de grens met Italie moet dus sneeuw gevallen zijn. De auto is in ieder geval niet afkomstig uit Italie. De frejus-tunnel is lang en de temperatuur in zo’n tunnel al snel plus 20 graden. Rond Modane is meer sneeuw gevallen, maar de spanning in de bus blijft. Ik ben al vaker in deze regio geweest en weet wat een tunneltje van 13 kilometer betekent. Op papier zijn het maar dertien kilometer, maar in sneeuwhoeveelheid een wereld van verschil. Gideon heeft het al eens eerder meegemaakt toen we tijdens onze trip van November met de trein van Davos richting het Engadin gingen, maar voor Mike en Paddy is dit helemaal nieuw. Bij de tolpoort moeten we even wachten. Het bord ‘Prudence, neige en Italie’ geeft hoop. Als je niet beter weet zou je ook al snel kunnen denken… een tunneltje van 13 kilometer. Zo groot kan het verschil toch niet zijn?

[flickr-photo:id=3207018353,size=m]

Als we de tunnel uitkomen in Italie gebeurt het. Heel even valt er een stilte van verwondering en daarna volgt het oorverdovende gejuich alsof we in een uitverkocht stadion zitten. Zelfs ik ben onder de indruk. Niet vanweg het feit dat het hier gedumpt heeft, maar vanwege de totale sneeuwhoeveelheid. Zelden heb ik zoveel sneeuw in Bardo gezien. Door de ingesneeuwde rotonde raak ik gedesorienteerd en mis de afslag het dorp in. Achteraf een mazzeltje, want we botsen bij een tweede poging bijna op de Alfa van [url=http://www.wepowder.nl/user/481]JunkskiXL[/url] en [url=http://www.wepowder.nl/user/466]Roelano[/url]. Een snelle groet en off we go. Ze volgen ons tot aan de parkeerplaats van Melezet, waar de Alfa-rijder onder de indruk blijkt van de tractie van m’n 4x4 busje. Daar waar hij met z’n banden slipt, rijden wij vrolijk verder. Wat volgt is een dagje relaxed lariksen rijden. As usual bij sneeuwval is de Mulattiera gesloten. Snel gaan we richting de stoeltjeslift richting La Selletta. Daar is men druk doende de lift uit te graven. Nog een halfuurtje geduld.

[flickr-photo:id=3207018843,size=m]

Niet veel later staan we aan de top van La Salletta. Skiers rechts ligt een heel fijn lariksbos, het verschaft zicht op een dag waarop de vlokken eindeloos naar beneden blijven komen. Daarnaast is het steil genoeg om te kunnen blijven rijden, want met zoveel verse sneeuw wil je domweg niet op een helling
[flickr-photo:id=3207025911,size=m]

[i]Intermezzo[/i]; onze switch 5 voor 12 bleek een goede. [i]De hoeveelheid neerslag blijkt van alle meteorologische elementen het moeilijkste te voorspellen. Zelfs minder dan 24 uur van te voren blijft het een lastige zaak, laat staan zeven dagen van te voren. 9p. 43 van [url=http://www.wepowder.nl/gids]HET boek[/url][/i]. Airolo had duidelijk minder sneeuw gehad en nu zaten we midden in de bullseye. Het bevestigde maar weer eens hoe cruciaal het is om niet te vroeg te willen boeken. Let wel; het was nu nog hoogseizoen in Italie en zonder problemen scoorden we onderdak voor 6 personen. Waarom we Bardonecchia en Airolo op onze hitlist hadden staan. In het boek staat bij beide gebieden het boompjes icoon vermeldt. Gezien de sneeuwval waren we op zoek naar bomen, lariksen het liefst. Die ochtend keken we naar buiten. De luchtdruk op de suunto van Roelano was die nacht gestegen en daarna stabiel gebleven. Het zou kortom niet lang duren of de blauwe lucht zou zichtbaar worden.

[b]Bomen of open terrein? Finetunen part II[/b]

[flickr-photo:id=3207027489,size=m]

Bardo heeft veel bomen, maar buiten de Jafferau om niet zo heel veel open terrein. De keus was snel gemaakt. Onze handtekening stond al in Bardo, nu snel richting de milky way. Na wat liften waren we boven en stond Sjonnie al snel op een graat. Opeens stond er nog iemand naast. Een opvallend paars pak met grote letters ‘Polizia’ er op geschreven met een enkele mededeling; off-piste is verboden. Mike reageert vlot en trekt direct als z’n lawinekennis uit de kast. Dat het 3 is, dat we de schep, pieper en sonde bij ons hebben etc. Blijkbaar is het Engels van de goede man niet zo goed. Helemaal wonderlijk wordt het als ik links van ons complete gezinnen de poeder in zie duiken. Ik vraag om een toelichting. Gelukkig spreken de goede man en ik Frans. In het kort komt het er op neer dat off-piste vanwege de sneeuwval in alle communes die deel uitmaken van de milky way is verboden. Een plaatselijk verbod met als sanctie zitten in een cel. Pffff… En die gezinnen dan. Daarvoor was de verklaring ook simpel. In de buurt van de piste mag het wel. Veel duidelijk werd het niet ondanks doorvragen. Maar het begrip ‘in de buurt’ bleek rekbaar.

[flickr-photo:id=3207868114,size=m]

We volgen de sporen van de gezinnetjes en kiezen voor de rest van de dag ons eigen pad. Een heerlijk pad. Iedereen volkomen stoked. Ondertussen zien we nog wat Fransen die ook op swallowtails onderweg zijn en dan hebben we het wel gehad wat betreft de poederrijders. Poederstress?? Heel eventjes, toen wij een nieuwe helling openden na een kleine hike. Die avond snellen we vanuit Sestriere weer terug richting Sauze d’Oulx waar onze voitures staan. We hebben de smaak te pakken en spelen nog even padvindertje in een geniaal bos. Tegen onze eigen regels navigeren we met behulp van het pistekaartje naar beneden en scoren nog hele mooie stukken maagdelijk bos. Op de parkeerplaats besluiten we richting Montgenevre te rijden.

[b]Montgenevre? Finetunen part III[/b]

[flickr-photo:id=3207024041,size=m]

[gebied=81] is een geniaal gebied. Het herbergt hele mooie couloirs. Na wat versnaperingen te hebben gescoord voor in de voiture rijden we die kant op. De running gag van die dag komt uitgebreid voorbij. Dat we een historische ijslaag missen. Allemaal ingegeven van een sms van Tiger die te kennen geeft een beetje jaloers te zijn, maar dan euforisch uit z’n dak gaat over de toertochtmogelijkheden in Nederland. Niet wetende dat Nederland op dat moment op z’n kop staat. Over de schaatsmogelijkheden in de gebieden [gebied=86] en [gebied=90] kunnen we kort zijn; die mogelijkheden waren letterlijk ingesneeuwd. Onderweg richting Montgenevre kijken we goed om ons heen. Enerzijds vanwege de schoonheid van het landschap, maar anderzijds om het sneeuwdek te monitoren. De hoeveelheid vers lijkt minder te worden. In Montgenevre aangekomen is de beslissing eigenlijk al genomen. Omdat het zo hoort informeren we bij de office du tourisme nog even naar onderdak. Binnen een paar minuten staan we buiten en rijden we weer terug Italie in. Doel: Sestriere.

[flickr-photo:id=3207864566,size=m]

In Sestriere blijkt de VVV al gesloten. Junkski showt wederom eens z’n charme en z’n zeker niet onaardige Italiaans. Natuurlijk moet het weer goedkoop zijn. Na wat zoeken belanden we bij het Savoy hotel [url=http://www.hotelsavoysestriere.com/it/index.html]Savoy hotel[/url]. Bij ons eerste tegenbod worden we naar Turijn verwezen, maar uiteindelijk hebben we onderdak voor 40 E pp. Voor 6 E kopen we er nog een uurtje internet bij een plaatsen een eerste foto op wePowder. Voorwaarde is wel dat we cash betalen. We slapen fantastisch, worden verrast met een prima ontbijt en gaan weer vrolijk poederrijden. Hoewel, we stuiten weer op die goede man met dat Paarse pak. Iedereen houdt zich eventjes aan de regels en als hij weg is duiken alle Italianen weer de piste af. Het is zaterdag en de poederstress meter ligt een stuk hoger. Hoewel we nog steeds onverspoord terrein vinden is het tijd voor wat avontuur. Die ochtend hebben we een geografische kaart gekocht, na het padvinderavontuur van de dag ervoor vonden we het wel nuttig.

[flickr-photo:id=3207870750,size=m]

Die ochtend hebben we een geografische kaart gekocht, na het padvinderavontuur van de dag ervoor vonden we het wel nuttig. Sinds we in Sestriere zijn, zijn onze ogen al die tijd al stiekem gericht op een kom. Met wat meten besluiten we hem niet te doen vanwege de hellinh boven ons. Komt ern een lawine los, dan zitten we goed fout. Via een graat gaan we boven de kom langs. Op dat punt kiezen we niet voor de kom, maar voor een andere route. Eerst volgt er een sprookjesbos met o zo lekkere sneeuw en dan opent zich een couloir voor ons van 600 (let wel zeshonderd) meter. Totaal onverspoord en dat op 48 uur na de dump. De poederstress slaat bij onszelf toe. Ik ben weg voor ik er erg in heb en streep zo’n beetje de hele couloir. Niet veel later volgt Sjonnie. Dit is zo mooi, zo magnifiek. Al die in beton gegoten plezierrimpels om me heen bevestigen het gevoel dat we allemaal delen. Wij zochten, vonden en streepten… wePowder

[b]Intermezzo II[/b]

[flickr-photo:id=3207027739,size=m]

Finetunen is de key zeg ik altijd. Boek nooit te vroeg. Echt dit is de beste tip ever. Boek nooit, maar dan ook nooit van te voren, leg je niet vast en blijf flexibel. Natuurlijk… rijd ik al 15 jaar poeder, heb ik hard aan m’n techniek gewerkt, heb ik m’n safetygear op orde, heb ik me dit jaar weer laten bijscholen bij het snowsafety center, heb ik veel geoefend met kaarten, maar hoe hard je ook oefent… sneeuw krijg je niet in je schoot geworpen. Voor endless powder ga je op een trip. Door te boeken staat je bestemming al vast en dan kun je er wel eens naast grijpen. Mijn stelling; boek pas als je je bestemming hebt bereikt. Ga gewoon domweg eens op trip met wat vrienden. Boek niet van te voren en zie waar je strandt. Met HET boek en de versesneeuw berichten kom je echt een heel eind. Inmiddels zijn er je al een heleboel voorgegaan.

[flickr-photo:id=3207018599,size=m]

Duur zeg je? Dat wordt me vaker gevraagd. Iedereen gaat er maar van uit dat dit veel duurder is. Dat valt dus reuze mee. Voor de hele trip waren we met vier personen 1150 E kwijt. Zeg een goede 290E. Met avondeten erbij 330 E. Wat hebben we dan; de diesel (nee, geen tankkaart van de baas), heel veel tol (bijna 150 E), 3 nachten onderdak en ontbijt, de dagpassen voor 3 dagen en avondeten. Lunch? Pasta is het toverwoord. Pasta is energie voor morgen, zodat je op een poederdag geen tijd kwijt bent aan een lunch. Omgerekend kost een uurtje poederrijden me dan nog geen 14E per uur. Poeder is niet duur, foute keuzes wel ;-) Happy powder!!

Met dank aan Paddy voor het gebruik van een aantal van zijn foto’s.

[flickr-photo:id=3207865594,size=s] [flickr-photo:id=3207866208,size=s]