We gaan de plas over!

[flickr-photo:id=3301314588,size=s] Iedere maandag beschrijven we een gebied waar het goed rijden is. Dit kan een gebied zijn dat al wel in de wePowder gids staat, maar de komende weken trappen we af met enkele gebieden in het land dat bij veel poederrijders hoog op de wishlist staat: Canada. En om direct maar wat specifieker te zijn: de staten Alberta en British Columbia.

[b]Avontuur[/b]

[flickr-photo:id=3301313438,size=m] Het blijft toch een beetje de natte droom van mening freerider. Oneindig diepe poeder, een perfecte vibe en bovenal: een groot avontuur. Misschien is dat laatste wel hetgene dat freeriders het meeste aantrekt. De zoektocht naar het onbekende, het kijken of het gras echt groener is bij de buren. Voor de poeder alleen moet je in ieder geval niet gaan. Want helaas, de kans dat je poeder gaat scoren is vele malen groter wanneer je gaat rijden op één van de poederalerts van Meteo Morris dan dat je gaat vinden op een geplande trip naar Alberta en/of British Columbia. ‘Wat?’, hoor ik je bijna denken, ‘Maar ik ga juist naar Canada om de diepste poeder te scoren!’ Het is een vaak gehoord antwoord op de vraag waarom skiërs en boarders naar Canada gaan. Er valt in Canada over het algemeen wel meer sneeuw dan in de Alpen, maar dan nog…je moet er wel zijn als ze vallen. Zo vaak heb ik het moeten aanhoren: ‘You should have been here last month/week!’ Daarbij kan de temperatuur, met name in de Kootenays, Southern BC en de Coastal Mountains, tijdens het seizoen behoorlijk fluctueren. Het kan dus zomaar gebeuren dat er na een dump van een kleine meter de volgende dag nog even lekker wat regen overheen komt zetten. Om in termen van de locals te praten ‘The Pineapple Express is coming in’, waarmee de warme wind die uit de richting van Hawaii komt wordt omschreven. Je kunt je voorstellen wat dit met de sneeuw doet. Is dit een reden om nog even twee keer na te denken voordat je die tickets naar Calgary of Vancouver boekt? Nee, absoluut niet. Klik gewoon op die ‘reserveer nu’ button, want ik weet dat je de trip van je leven gaat maken. Maar onthoud één ding: 10 dagen Canada betekent niet per definitie 10 dagen poeder. Ik heb beide kanten van de medaille en alles er tussenin meegemaakt (van 10 dagen diepe pow tot 10 dagen witte linten in een groen landschap) en in beide gevallen was het ‘a trip to remember’.

[flickr-photo:id=3300484521,size=m] Naar Canada ga je namelijk niet alleen voor de sneeuw. Je gaat voor de beleving. ’s Avonds in de pub een NHL wedstrijd kijken tussen de Vancouver Canucks en de Calgary Flames (Go Flames Go!). ’s Ochtends om half zeven met je early-bird naar de lift lopen om er vervolgens achter te komen dat je nummer 62 in de rij bent. Die te dikke hamburger met die te grote fles Gatorade voor te weinig geld bestellen in de locale hamburgershack op de piste. Eigenlijk de te grote dingen in het algemeen. De inbound mogelijkheden van de Canadese resorts en de nog vettere dingen die met een cat of heli mogelijk zijn. Maar vooral het kennis maken met de vriendelijke Canadezen die het skiën en snowboarden nog beleven zoals het bedoeld is: puur en met gevoel. Bijna iedereen skiet op brede latten. Bijna iedereen gaat los op een powderday. Bedrijven in sommige skitowns die sluiten als er meer dan 30 cm sneeuw ligt (the thirty cm rule – gone riding). In sommige gebieden wordt er wat meer geposed, in andere gebieden word je het snot voor de ogen gereden door iemand die je opa had kunnen zijn. Waar je ook heen gaat, de verschillen met Europa worden snel duidelijk.

[b]Boundaries[/b]

[flickr-photo:id=3301315534,size=m] Gebieden in Canada (en de Verenigde Staten) kennen in principe geen piste en off-piste. Dit is een fundamenteel verschil met het rijden in Europa, waar men de piste plus 3-5 meter daarbuiten zekert. Aan de andere kant van de oceaan hebben ze een grens (op de meeste kaartjes aangeduid als ski-area boundary) om het gebied heen getrokken waarbinnen je in principe overal kunt rijden. Hierdoor kun je er zeker van zijn dat je altijd weer bij een lift uitkomt en dat de helling die je gaat rijden veilig is (je ziet Canadezen inbounds bijna nooit met avi-gear rijden). Je kunt je voorstellen dat één en ander wel sneller verspoord wordt hierdoor, maar ach, ook inbounds zijn er secrets en regels om maximaal te scoren, maar die verschillen weer per gebied (uiteraard). Naast het rijden in resorts als Whistler, Lake Louise en Kicking Horse gaan velen naar Canada om te heli-skiën of -boarden. Absoluut een geweldige ervaring, maar ook hier zijn er veel do’s & don’ts waar we later op in gaan.

[b]Roadtripping[/b]

[flickr-photo:id=3301316334,size=m] Als je naar Canada gaat, blijf dan niet op één plek, maar ga roadtrippen. Stippel een route uit met de resorts die jij graag wil bezoeken en ga rijden. Juist dit aspect zorgt ervoor dat je trip naar Canada onvergetelijk wordt. De komende weken staat ‘Resort Monday’ dus in het teken van het rijden in Canada. Uiteraard komen de bekende en minder bekende gebieden aan de orde (waaronder uiteraard een echt pareltje), zodat je een beetje een idee hebt wat je te wachten staat als je zelf in het vliegtuig stapt. Maarrrr……welke zaken willen jullie nog meer beschreven zien? Shoot en wij doen ons best om je van alle info te voorzien!