Poedertrip dinsdag: freeriden in een voorjaarsachtige Haute Maurienne

[flickr-photo:id=3441370370,size=s] 26 maart kondigde Morris het 25e poederalert aan. [url=http://www.wepowder.nl/node/1452]31 maart[/url] wordt duidelijk dat het een FORS poederalert zal zijn, met voorwaarden. Het wordt namelijk snel warm, onder de boomgrens is geen pow te vinden en alleen op de grens met Italie en Frankrijk is poeder te vinden. Lastig, zeker omdat iedereen dat weekend die kant op rijdt voor eindelijk weer wat freshies. Eind maart viel de laatste vers en daarna was het lente… Niet alleen ik was in de Haute Maurienne. Ook Niels, zoals je verderop zult lezen. Eerst mijn relaas.

Donderdagochtend 2 april sta ik om 10.00 uur op de stoep bij mijn werk om vrij te regelen voor komend weekend. Woensdagavond was het me nog niet gelukt, maar ik heb hoop dat het nu wel gaat lukken. Door Morris is er een dik 25e poederalert voorspeld voor de Frans-Italiaanse grens en de webcams zien er goed uit. Ik moet vrij hebben komend weekend. Na een paar bakken koffie is er witter rook. Ik heb een vrij weekend en het 25e alert is voor mij!

Gevolg is dat ik die dag nog snel naar Baarn moet om mijn schoenen op te halen die net gerepareerd zijn. Daarna werk ik tot 20.30 en is het eindelijk het moment om de spullen te pakken en te vertrekken. Helaas had mijn [i]bijrijder[/i] afgezegd, maar via wePowder weet ik dat er nog meer rijders onderweg zijn. Dio, Infernus, Spider en Michael koersen die avond ook richting de poeder. Hoewel ik zelf alleen in in mijn auto stap op weg naar Valfrejus weet ik dat ik dat weekend met gelijkgestemden zal rijden…

[quote][url=http://www.wepowder.nl/user/466]Roelaano[/url] is een jong pikkie die alpine kennis met skien combineert. Hij combineert dat tot een explosieve eclectische cocktail waar de poeder van af spat. Roelaano was al eerder de [url=http://www.wepowder.nl/node/1172]Vrij(dag)rijder van de week[/url]. [/quote]

Om 11.30 uur sta ik vrijdagochtend op de parkeerplaats in Valfrejus. Eerder die ochtend had Morris me nog lekker gemaakt met routes en de 80 cm vers die er gevallen zou zijn, maar het wordt snel warmer. Snel knallen is zijn devies. Op het zelfde moment komt er een Volvo met een wePowder sticker de parkeerplaats oprijden. Team Dio is ook gearriveerd.

[flickr-photo:id=3440556257,size=m] Voor E 18,- kopen we een middagpas en nemen de lift naar boven. In het dorp is er niks te zien van de dump die er geweest moest zijn maar bij het middenstation waren de bomen toch wit. Meteen gaan we door naar het hoogste punt van het gebied, de 2737m hoge Punta Bagna. Yes, zeker 60cm vers, alleen al aardig aan het inklinken door het slappe zonnetje dat door de wolken te zien is. Voor de verandering wordt het goede voornemen om rustig te beginnen weer eens aan de kant gezet en duiken we meteen het brede [i]bananen couloir[/i] skiërs links van de lift in. De eerste 150 meter is de sneeuw nog redelijk los, maar onderaan de helling is het in de natte bagger en lawinekegels echt werken voor de bovenbenen. Het is voorjaar… maar we hebben freshies.

De volgende runs strepen we steeds een ander couloir onder de lift af. Omdat ze die ochtend preventief de hele helling hadden laten springen waren de steilste couloirs al door lawines schoongeveegd. Jammer, maar daardoor was het goed skiën op de wat hardere onderlaag. Ik vermaak me prima in deze grote speeltuin. De rest van de middag strepen we de helling rondom de gesloten Punta Bagna piste. Een enkeling probeert nog een backflip te maken ;-) en de en de facesh…. Uhhmm plants waren ook van de partij J.

De dalafdaling is een echt slush-feest en dus besluiten we 'm te strepen. Na nog wat auto verstoppertje te spelen regelen we een mooie 8 persoons Franse bunker. Niet veel later liggen we uitgezakt wat skiporno te kijken.

De volgende dag staan we om 9:30 weer bij de lift. Bluebird… met als consequentie dat de hellingen met een zuidaspect vroeg gereden moeten worden ivm de [i]Tagesgang[/i]. De pistes aan de achterkant van de Punta Bagna zijn nu ook open en daar begint onze dag. Niet veel later zitten we in de lift naar de Col d’Arrondaz. Tijd voor één van de klassiekers van het gebied: het 45 graden steile Couloir Militair. Binnen 15 min staat er een bootpack vanaf de lift tot aan de entree van het couloir. Ondertussen is het al weer lekker warm aan het worden. Dat de warmte van gister het couloir niet met rust heeft gelaten blijkt. Er staan nog geen sporen en Spider duikt als eerste het couloir in, gevolgd door Infernus. Het verschil in de sneeuwkwaliteit is enorm. De stukken die in de schaduw liggen zijn nog een beetje poederig, terwijl de rest van het couloir voorzien was van een [i]lekker[/i] laagje bruchharsch. Prima skiën, maar bij de exit van het couloir lijkt het toch alsof een kudde betonwagens ons voor was geweest, zo hard is de sneeuw.

[flickr-photo:id=3440557091,size=s][flickr-photo:id=3441370584,size=s][flickr-photo:id=3441370370,size=s][flickr-photo:id=3441370260,size=s][flickr-photo:id=3441370054,size=s][flickr-photo:id=3440557811,size=s]

In de lift naar boven besloten we voor de Grand Vallon te gaan. We hiken richting de Pointe de Frejus. De sneeuw is nog maagdelijk bij en dat vraagt natuurlijk om een paar mooie lange bochten. De hike naar het eerst colletje duurde ongeveer 30 min waarna we getrakteerd worden op de schitterende Grand Vallon. Ik wist dat hier ook een route mogelijk was, maar om problemen te voorkomen wordt er toch gebruik gemaakt van de poederspoedlijn 0800-MORRIS. Het advies luidt om helemaal skiërs rechts aan te houden om zo bij de exit van de vallon te komen. We lopen nog wat verder omhoog richting Pointe de Frejus en beginnen daarna aan de afdaling door de nog losse poeder. Heerlijke poeder. Jammer dat er zoveel getraverseerd moest worden, want dit is echt de beste sneeuw tot nu toe. Een aanvaring met een gevaarlijke Snøsnake (zo noemt Infernus “snow-sharks” ;-)) zorgt nog voor wat gezoek naar stokken en ski’s, maar we staan al snel weer onderaan de vallon. Het laatste stuk richting het dorpje le Seuil skien we op snelheid geskiet aangezien er toch wel wat zuidwanden op de route liggen en de lawines van de vorige dagen nog te zien zien. De laatste paar honderd meter worden we zelfs nog getrakteerd op perfecte firncondities!

[flickr-photo:id=3440558199,size=m][flickr-photo:id=3440557563,size=m][flickr-photo:id=3441371014,size=m]

De rest van de middag hebben we niet veel meer gedaan dan eten en nog een keer onder de lift door naar beneden. Omdat de sneeuw zijn beste tijd heeft gehad rijden we dezelfde avond nog naar huis ipv op zondag. Gelukkig rijdt nu Spider mee, zodat ik niet alles alleen hoef te rijden. 12 uur later lig ik voldaan weer in mijn bed, na anderhalve dag prima geskiet te hebben!

[b]Nog dieper in de Haute Maurienne[/b]
Niet veel verder arriveert diezelfde zaterdagochtend Niels, na een week in Les Portes du Soleik vertoeft te hebben.

Aangezien een flexibele trip niet meer in de plannen paste hadden Roos en ik besloten een ruime twee weken vrij te nemen en richting de Alpen te gaan. Voor het merendeel bestemming onbekend en de sneeuw opzoekend. Maar naast een eindeloze poedersearch moest het ook gewoon een prettige vakantie worden.

Zodoende zijn we na het 24ste alert naar Avoriaz vertrokken om daar te genieten van zon en park. Naarmate de week vorderde werd het steeds duidelijker dat het retour d’est wat voor het 25ste alert zou gaan zorgen goed getimed was. Duidelijk was dat de keuze vanaf zaterdag gemaakt zou moeten worden tussen Valfrejus, Sestriere en Bonneval.

Aangezien er al vrij snel foto’s van een verspoord Valfrejus te zien waren, maar de Fransen wel een lawinestufe lager aangaven dan de Italianen werd het Bonneval. Bovendien moest het hier rustiger zijn en zouden de lijnen overzichtelijker moeten liggen.

Zaterdagochtend in alle vroegte de auto ingeladen en Avoriaz verlaten. Naarmate de reis vorderde leek het een steeds irreëlere onderneming te worden. De hele vallei was groen, het leek wel zomer. Maar kort voor Bonneval lagen er lawinesporen over de weg heen, 3 meter hoog en vers…hoopgevend, die sneeuw moest ergens vandaan gekomen zijn.

In het dorp leek het echter erg druk, het was zaterdag, superveel auto’s maar ook heel veel mensen in het dorp zelf. Eenmaal in de lift leek het gebied uitgestorven, rare jongens die Fransen. Bij de lagere liften was de sneeuw nog extreem hard maar eenmaal aangekomen bij de telesiege 3000 kwamen we erachter waarom we helemaal hiernaartoe gestuurd waren.

Geen bodemloze poeder, geen superdroge powpow maar wel een prima laag om dikke sprays in te maken. En overzichtelijker kan je het niet krijgen…onder de stoeltjeslift een veld van honderden meters breed met open velden en clifdrops van alle formaten. Ja er stonden al een paar sporen, maar er was zoveel ruimte, daar konden we ons nog lang vermaken. Tegen het einde van de dag was dit veld echter wel op. Geen nood, iets meer skiers links bleek nog voldoende ruimte. Net uit het zicht maar zonder traverseren kwamen we weer bij de lift uit.

We hebben ons de hele dag prima vermaakt met deze ene lift! Uiteraard hadden we ook Morris’ routes in ons hoofd, maar de zware sneeuw onder de 2200 meter en ons gebrek aan snowsafety ervaring hebben er voor gezorgd dat we het lekker overzichtelijk hebben gehouden. Na een dag was de sneeuw nog lang niet op. De voorjaarstemperaturen hadden hun werk echter wel gedaan, het zag er niet naar uit dat deze sneeuw ook zondag nog top zou zijn. Dus zondagochtend maar besloten koers te zetten naar les deux alpes voor wat voorjaarszon…

[quote][url=http://www.wepowder.nl/user/699]Niels[/url] is een goede boarder uit het zuiden des lands. Hij is zowel een parkridder als poederrijder en neemt z’n parkskills mee de backcountry in. Hij begon zijn seizoen in Les 2 Alpes, maar een blessure bracht hem uiteindelijk eerder naar Nederland terug dan gepland. Eind maart mag hij eindelijk weer wat freshies scoren. [/quote]

Al met al is Bonneval sur Arc een dikke aanrader voor ieder type freerider voor een paar dagen. De lijnen zijn extreem overzichtelijk maar ook daar zijn clifdrops van 10 a 15 meter mogelijk. Daarnaast biedt het gebied veel mogelijkheden voor meer uitdagende lijnen, vooral als de sneeuw tot laag in het gebied goed is!

[quote]De Haute Maurienne is een bijzonder stukje Savoie. Het krijgt bij stevige fronten uit west sneeuw, maar gaat pas echt goed los bij sneeuw uit het oosten. Check de sneeuwrozen van Valfrejus en Bonneval nog maar eens in je wePowder boek[/quote]