Poedertrip dinsdag... deel II, de sporen van T, R, R en C...

[flickr-photo:id=4087445662,size=s][i]Woensdag 4 november, [url=http://www.wepowder.nl/node/1840]het eerste poederalert[/url] is van kracht en we rijden op de A3 richting de Alpen. Midden op de rijbaan, we weten nog steeds niet waar we heen gaan. [b]“60 cm les Marrecottes, maar dat heeft nog geen basis, 30-40cm in Oostenrijk…mét een goede basis van de afgelopen nordstau”[/b].[/i]
[quote]Een lekker plaatje hieronder. Beetje triebschnee, maar wel zon, eerste tripje van het seizoen en onderweg met vrienden. Zou jij het doen? Ikke wel… Robert, Costijn, Richard en Teon ook. Lees en bekijk hun woorden en beelden.[/quote]

[flickr-photo:id=4087444082,size=m] [i]De woorden van Morris klinken nog na. Ondertussen komen de verdrijvingsvlakken erg dichtbij en de beslissing wordt gemaakt. “Links of rechts Rob wat doen we?! Links links dan maar!”. We zijn eruit, ons tourplan voor de westalpen bewaren we voor een volgende trip en we trappen door naar het Stubaital.[/i]

[i]Rob schut het ijs van z’n slaapzak en stapt rillend in de auto. Zo! Lekker fris en knalblauw dit wordt een mooie dag. Aan de lift kopen we 2 kaartjes over van een ski leraar, scheelt weer. In de lift maken we kennis met de K2 Mädels die al lekker aan de lambrusco zitten en proosten op een tweede ontmoeting in de Dorf Bar vanmiddag. Gezellig de stemming zit er al goed in.[/i]

[flickr-photo:id=4092079227,size=m][i] Er is een behoorlijke bak puf gevallen, 30cm vers en vederlicht! Na de uitgebreide piepscheck drukken we elkaar op het hart om defensief te rijden, het is eigenlijk veel te vroeg in het seizoen om in hoog alpien terrein serieus off piste te gaan. Maar hoe kan het ook anders, niet veel later staan we in een mooi couloirtje. We raken veel stenen maar in de kommen is het zoo lekker. Rob vlamt door een geul en trekt dikke sprays. Ik volg zijn spoor en doe er nog een schepje bovenop door lekker over de convex te strepen ondanks Rob zijn afrem gebaren. BAM! Nu hebben we 3 boards. Met 2 keer 1 meter Tanker fakie naar beneden en nieuwe plannen maken. De liftpas verkopen we weer door en uiteindelijk heeft deze ochtend ons niet veel gekost.[/i]

[i]We hebben het wel gehad met rotsachtig terrein in november en bellen met Morris. De webcams in Steiermark zien er goed uit en 5u later komen we aan in Tauplitz. De sneeuwgrens valt een beetje tegen maar vol goede moed bestuderen we de ski toerenkaart en plannen een toertje richting Totesgebirge.[/i]

Op hetzelfde moment;
Na een lange zomer dromen over verse pow en dikke pillows, kwijlend en super stoked achter de laptop zitten, komt eindelijk het zalig makende bericht op wePowder van onze weergoeroe Meteo Morris: het 1e poeder alert 2009/2010! Op naar de Alpen!

Op het forum en in de comments op de frontpage zijn de meningen verdeeld of het nu echt wel zin heeft om te gaan. Na de berichten van Costijn over dikke sprays in Stubai en natuurlijk de witte camfoto’s, besluiten we te gaan. We zijn los! Onze eerste roadtrip bestemming is Kaunertal. Onderweg valt er wat natte sneeuw en aan het begin van het Kaunertal bij het plaatsje Prutz is de spanning om te snijden; hoe zal het boven zijn?

De route naar de gletsjer is redelijk wit en geeft ons goede hoop. Bij de gletsjer aangekomen is het flitsend snel omkleden en omhoog. Vanuit de lift spotten we de eerste runs en verkennen we het gebied. Tussen de pistes staan weinig sporen en we vinden leuke veldjes met lekkere droge poeder. Heerlijk strepen en sprayen we op een verse laag van 15 tot 20 cm met daaronder een goede onderlaag van ongeveer 40 cm. Het blijft wel opletten want links en rechts steekt er toch nog een steentje door het maagdelijke sneeuwdek. Met deze sneeuw als basis moet het weer een perfect seizoen worden!

Rond een uur of half vier trekt het dicht en volgt het besluit om de dag hier af te sluiten. We stappen in de auto op weg naar een nieuwe bestemming.

Diezelfde ochtend;
[flickr-photo:id=4092077107,size=m][i]Oei dat valt tegen, het zit behoorlijk dicht bovenin. Toch hebben we wel zin om de benen even te streken en het terrein boven te bekijken. Onderweg naar het topje van de Lawinenstein worden we behoorlijk hyper over de mogelijkheden die het terrein hier gaat bieden de komende winter. Als we nog even over de rand kijken aan de achterkant ziet het er toch wel erg lekker uit en we strappen de boardjes aan. Aiai 50m lager houd de sneeuw niet over en het mooie dekentje is dunne schijn, dat wordt lekker belag vullen. Door het “wat kan je hier vet doorheen rammen!” bos klimmen we terug het gebied in en lunchen een broodje brie bio pesto op de Alm.[/i]

[i]We moeten toch weer hogerop, desnoods voor wat op/naast de piste rijden dan maar. Onderweg richting Kaprun gaat de telefoon ”ja hallo met … en ……alles goed? We hebben je nummer van Morris waar gaan jullie heen?” . We maken (opnieuw) kennis met wePowderaars Teon en Richard en gaan voor een poedergroet in Hintertux.[/i]

Onder het genot van een lekker biertje worden de ervaringen uitgewisseld en plannen voor de volgende dag gemaakt.

De dag in Hintertux is zoals je de hele zomer gedroomd hebt; helemaal te gek! Niet overal is de sneeuw even dik, maar op de juiste plaatsen ligt meer dan we durfden hopen. De poederstress is bij de locals duidelijk aanwezig, dus wij wePowder boarders strepen er heftig op los.

[flickr-photo:id=4086688489,size=m] Na een dag van schitterende offpiste afdalingen in heerlijke poeder, sluiten we de dag af met een hike van 45 minuten naar een top waar we prachtig uitzicht hebben over het gebied. Boven genieten we van de rust en bekijken we de meest tactische route. Dan is de beloning daar; een vette run door dikke poeder. Het zicht wordt tijdens de afdaling enigszins belemmerd door de dikke sprays die getrokken worden ;-)

Beneden aangekomen zijn we het allemaal eens; mooier wordt het niet! Hier moeten we een biertje op drinken en in de après-ski bar wordt luidkeels met de meest foute Tiroler-hits meegezongen en een bizarre ervaring. Ik zal je de details besparen, maar een bezopen Oost-Europeaan (let wel een kerel) besluit zich op de bar van al zijn kleren te ontdoen. Laten we hopen dat snel de winter losbast en we weer op zoek kunnen naar kleine familiegebieden. Maar eerst nog de dag van morgen.

[flickr-photo:id=4092837414,size=m] Natuurlijk moeten we ook beslissen wat we als vervolgbestemming kiezen voor onze roadtrip. Waar valt nog wat te scoren met goed zicht? De vooruitzichten zijn immers sneeuw vanuit het zuiden. De opties zijn verder oostelijk of naar het noorden rijden. Tussen de bomen zou het zicht vast wel goed blijven, maar daar ligt helaas echt te weinig sneeuw.

We gaan dan ook naar de volgende gletsjer, de Zugspitze. Bijkomend voordeel is dat deze eigenlijk al op de weg naar huis ligt. Na een goedkoop nachtje in Ehrwald, bekijken we het weerbericht en de webcam. De Zugspitze is gehuld in dikke mist. We besluiten om in de auto naar Nederland te stappen. Met een kleine teleurstelling van de laatste dag, maar voldaan over de voorgaande dagen knallen we gezamenlijk naar huis.

Het ontmoeten van wePowder-members in de Alpen is mooi. Samen rijden met hetzelfde doel en dezelfde passie. Op naar het volgende poederalert!