[flickr-photo:id=3113601627,size=s] [i]Vaak gaat het goed, soms gaat het mis. Vandaag het zevende artikel in een reeks om je te laten zien dat het soms mis gaat. Goed mis. Zodat je ziet dat je altijd, maar dan ook altijd bij je zelf te rade moet gaan. [b]'Doe ik de juiste dingen en doe ik ze goed?'[/b] Daarnaast vormen ze een opmaat naar de lancering van het wePowder freeride paspoort. Het [b]wePowder freeride paspoort?[/b] Jep, een middel dat je gaat helpen bij je keuzes komende winter en de winters die volgen. Stay tuned!! [/i]
[i]Heb jij zelf ook eens zoiets meegemaakt. Wil je het delen, om de mensen om je heen te wijzen op de gevaren, danwel om feedback te krijgen op de vraag waarom het bij jou mis ging. Schroom niet. Mail me: [b]morris[at]wepowder.nl[/b] Maar, het gaat in deze reeks om zelfreflectie en leren. Niet om af te zeiken of boute uitspraken. Ik wil Telemikey, Frisco!, Robbert, Oppie, Pollux en Gilliam alvast bedanken voor het delen van hun verhalen. Weken geleden hadden we het [url=http://www.wepowder.nl/node/1696]verhaal van Gilliam[/url], de week daarna [url=http://www.wepowder.nl/node/1730]het verhaal van Pollux[/url], de week daarna [url=http://www.wepowder.nl/node/1778]het verhaal van Oppie[/url], toen volgde [url=http://www.wepowder.nl/node/1778]het verhaal van Robbert[/url], waarop het [url=http://www.wepowder.nl/node/1750]verhaal van Frisco![/url] volgde en afgelopen week het [url=http://www.wepowder.nl/node/1750]verhaal van Telemikey[/url]. Deze week het verhaal van Morris himself[/i].
Winter 1999. De o zo bekende lawinewinter. Ik verbleef die winter meer in de Alpen dan in Nederland. Met de locals keek ik iedere avond films vol met hele dikke freeridebeelden en reden we poeder alsof ons leven ervan afhing. Tuurlijk hadden we een pieper (Ortovox f1), bekeken we iedere ochtend bij de lift ff de fax van meteofrance voor het actuele lawinebericht en voelden ons vanwege dit alles al snel de safetykoningen. Maar goed, tussen safetydenken en -doen zit een hele wereld vol met psychologische hindernissen en misstappen.
Ik reed die dagen met de local crew en droomde 's nachts zowat in het Frans. De spaarzame Nederlanders die we in die dagen tegenkwamen bleven op de piste of kenden onze routes niet. Natuurlijk bereikten ons de beelden van Galtur en le Tour, maar wij waren goed met safety bezig. Wij waren koning.
Overigens stond de Franse media veel boller van[url=http://www.youtube.com/watch?v=0IoWnbDmiYQ]le Tour[/url], terwijl de Nederlandse media le Tour zo goed als niet oppikten. Met de lawine in [url=http://www.volkskrant.nl/archief\_gratis/article792988.ece/Dodental\_lawines\_bij\_Galtur\_loopt\_op\_naar\_33]Galtur[/url] was het andersom. De Nederlandse media stond er boller dan bol van, terwijl het nieuws na 3 dagen in Frankrijk verstomde. Bij ons kwam er zeker wel eens een lawine naar beneden, maar niets bijzonders. Zeker niet in vergelijking met le Tour, Galtur en de films die we iedere avond keken.
[quote]Morris is lid van het [url=http://www.wepowder.nl/node/1810]wePowder freerideteam[/url], Morris, 36 jaar, boarder en weerzegger uit pure noodzaak. Rijdt alleen pistes om naar de poeder te komen. Begon in 2006 met een weerblogje over poeder wat enigszins uit de hand liep. Werd daarna instructeur voor het snowsafety center en een van de oprichters van wePowder. Ondanks dat immer op zoek naar de perfecte spray. Je zult daardoor af en toe een versesneeuw bericht van 'm moeten missen. Hij is dan bezig met veld-.... eeuuhh poederonderzoek. Morris is empowdered by [url=http://www.salomonfreeski.com/nl/]Salomon[/url] en [url=http://www.smithoptics.com/]Smith[/url][/quote]
Eind februari trekken we na de zoveelste dump weer naar boven om daar sporen te trekken door het maagdelijk wit. Het zicht is niet optimaal, het lawinegevaar 3, het had nogal gewaaid en er was zo'n 35 cm vers gevallen. Maar boven waren als gevolg van de wind sommige delen van de helling loaded met sneeuw, terwijl andere hellingen zo goed als kaal waren. Triebschnee zei u? Ik had er wel eens van gelezen in het boek van Munter. In Frankrijk ook wel [i]les plaques a vent[/i] genoemd. Het bulletin was nog niet ververst toen we boven kwamen. Er stond enkel een 3 op het bord. Of die 3 van vandaag of gister was stonden we niet bij stil. We kwamen hier toch dagelijks en de situatie zag er niet superbedreigend uit.
Zoals gebruikelijk begonnen we met de bekende couloirs. Hier en daar schoof er wat, maar niet dramatisch. Zeker niet zo erg als we wel eens in de film zagen. Dat de breuklijn mooi scherp was viel ons toen niet op. Na een dagje knallen werd het tijd voor het toetje. Een couloir die niet bijzonder stijl was, maar meestal wel loaded met vers. Gedurende het seizoen was ons al meerdere malen op het hart gedrukt om vooral niet skiers rechts de couloir in te duiken. In het verleden waren daar al heel wat lawines naar beneden gekomen.
[flickr-photo:id=3258689425,size=m] Maar wij waren koning, superstoked, al regelmatig over rechts er in gedoken en hadden die ochtend ook al de couloir onder de lift gedaan die volgens de beschrijvingen tot 45 graden is. Deze couloir 30-35, max 38 graden als we er over rechts zouden induiken. Eitje toch? Jul ging als eerste. Twee bochten en daarna een streep naar beneden. Ik mocht tweede. Volledig geaccepteerd door de locals was ik onderdeel van de crew. Ik trek 'm links de helling in waar het net iets steiler is, zet m'n frontside bocht in en trek 'm naar de rechterkant van de couloir. Spray een backside bocht en zie de sneeuw links van me naar beneden komen, houd niet in, maar stuur m'n board er vol in. [b]Want wat er in de film kan kunnen wij ook............ Johann, Craig, Axel.. here I come..[/b]
....... maar die sneeuw is wel erg sterk. Waarom heeft m'n kant geen grip, hoezo begint de sneeuw me te duwen, waar is het gevoel van een rebound.... Voor ik het weet duwt de sneeuw me naar beneden. Nog steeds probeer ik met alle macht koers te houden. Ik moet op die flank komen.. Ik moet op die flank komen. Houd koers, waarom duurt dit allemaal zo lang en wie is die gast die me naar beneden probeert te drukken. Kappen nou, ik moet koers houden, maar de flank gaat aan me voorbij, de sneeuw wordt sterker, ik.......
[flickr-photo:id=2229171962,size=m]....[b]ik zit vast. Ik zit verdomme helemaal vast. Die sneeuw is snoeihard geworden.[/b] Ik zit echt helemaal vast, maar heb wel lucht. Hoe kan sneeuw nu zo hard worden. Dit lijkt wel beton. Ik hoor stemmen. Voel sneeuw tegen me aanklappen. De crew is blijkbaar naar beneden aan het knallen, waardoor er nog wat losse sneeuw naar beneden komt. Nog steeds geen beweging. Als ik hier in m'n eentje zou zijn dan...
Een half uur later sta ik in de lokale bar. Ik tril nog steeds van de schrik, maar vooral ook van de kou. Voor het eerst in m'n leven laat ik de laatste lift voor wat ie is. Ongelooflijk hoe snel je afkoelt. Ongelooflijk ook hoeveel je van je whisky kunt verliezen omdat je je trillende hand niet onder controle krijgt. De volgende dag meld ik me bij Eric (lokale berggids). Zijn stilte is pijnlijk. Een week later neemt hij me definitief op sleeptouw en laat me dingen zien die ik nooit voor mogelijk hield. De Alpen zijn waarschijnlijk het mooiste gebergte dat er is. Je hebt een vol leven om ze te ontdekken en ervan te gaan houden. Neem je tijd. Die bergen blijven wel. Films zijn vergankelijk, je ervaringen blijven.
[b]Waar ging het mis?[/b]
[i]Een heftig verhaal, maar op welke punten van het 3x3 systeem van Werner Munter ging het volgens jou allemaal mis? Wat ging er goed? Onderstaand het 3x3 raster..[/i]
Vanavond volgt een deel van het antwoord.