PIEK dinsdag deel III

[i]Julie is winnaar van de [url=http://www.poederiseenkeuze.nl]Poeder is een Keuze[/url] contest. Wekelijks blogt ze over haar ervaringen.[/i]

Eindelijk poeder in St. Anton, yesss!!! Wat een opluchting, dat had ik echt even nodig, de laatste tijd nogal veel gewerkt en zelf weinig aan skiën toegekomen. Dat is toch echt de reden dat ik hier ben, skischool is de manier om dit te betalen. Ik ski natuurlijk wel elk vrij moment dat ik heb, maar piste skiën is natuurlijk niet de reden dat ik hier zit…

En dan eindelijk de Nordstau, ik heb echt een gat in de lucht gesprongen. Eindelijk zijn al mijn gebeden, klaagzangen en sneeuwdansjes verhoord, snow is coming! Ik zou eigenlijk afgelopen week mee zijn gegaan naar Snow Safety, maar ik was geboekt door een touroperator om het weekend te werken, dus dat feest ging helaas niet door… Maar door een gelukje kon ik vanaf vrijdag toch vrij krijgen, 3 dagen zelfs, en dat tijdens DE dump… Er waren veel scheve gezichten in de skischool aangezien ongeveer iedereen moest werken, maar je moet je zaakjes gewoon goed voor jezelf regelen vind ik! Geluk valt wel degelijk een beetje af te dwingen denk ik altijd maar. Vrijdag samen met Anna en Mattias, 2 Zweedse leraren, de auto gepakt en naar Sonnekopf gereden (deel van het gebied iets verder weg). Wat een superpoeder, zo droog en diep… Een sleepliftje gevonden met een ongespoord veld wat we de hele ochtend hebben gereden…

’S middags een bos ingedoken en aan het eind van de middag van de achterkant van Sonnekopf naar Langen geskied, supermooie afdaling, maar daar ging het mis… We skieden het laatste stuk door een bos naar beneden en ik ging een beetje links waar ik blijkbaar rechts had moeten gaan. Op een gegeven moment zag ik dat ik boven op een soort cliff/richel stond in een soort struik. De weg omhoog leek onmogelijk om terug te gaan, ik zat echt vast en de paniek sloeg toe. Ik ben niet iemand die snel bang is of in paniek raakt, maar ik stond echt te trillen op mijn beentjes. Ik durfde mijn ski’s niet uit te doen, omdat ik bang was door het sneeuwdek heen te zakken (er was niet echt een helling, vooral bomen met tussendoor wat sneeuw…) Ook was het inmiddels al 16.00 uur en moest ik opschieten. Ski’s toch uitgedaan en half in bomen geklommen om dezelfde weg terug te gaan. Mijn ski’s waren ankers om mezelf aan omhoog te trekken, maar die kon ik niet altijd goed in de sneeuw plaatsen. Ik ben dan ook een paar keer naar achter gevallen en kon nog net steeds half een struik vastgrijpen… Maar er was geen andere uitweg, ik moest terug. Ik bleef maar tegen mezelf zeggen dat het zou lukken, het moest lukken. Over een stukje van 20m heb ik uiteindelijk ongeveer 1,5 uur gedaan omdat het zo steil was en ik steeds wegzakte in de sneeuw. Eenmaal veilig beneden kon ik niet geloven dat ik heelhuids beneden was gekomen met beide ski’s en stokken, ik was kapot en geschrokken… Toch heb ik niet het gevoel dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt, dit soort dingen kunnen nou eenmaal gebeuren bij het freeriden. Wel wil ik absoluut beter voorbereid op weg gaan door bijvoorbeeld hoogtekaarten te bestuderen. Dit was for sure mijn engste ski ervaring ooit en dat wil ik graag zou houden!

Zaterdag ochtend wederom de auto gepakt en naar Stuben gereden, maar het was zeer mistig. Dus hele dag de lift Albona 1 genomen en door het bos en de struiken naar beneden geknald… Moet zeggen dat ik na vrijdag even geen fan van bomen en struiken meer ben… Ik was zo slecht te skiën, het vertrouwen was weg en mijn plezier eigenlijk ook… en dat terwijl de poeder super was… Ik begreep het zelf ook niet precies, dus maar kop koffie gaan drinken. Na de break besloten dat die dag op dat moment voor mij opnieuw begon en al snel had ik er weer lol in, al was ik mijn ritme totaal kwijt… Ik skiede echt als een beginner, maar ik besloot niet gefrustreerd te raken (ik was inmiddels ook al een stok verloren… en er waren geen sportzaken… dus moest door skiën met 1 stok, dat is nog best lastig. Inmiddels had ik ook alle trees gehugd die in de buurt waren en was ik mijn goggle verloren… God zij dank kon ik er wel de humor van inzien… laat dat please mijn slechtste skidag van het seizoen zijn geweest…

Zondag: de dag! Ik denk zo’n 60cm verse poeder en zooooooooo droog en licht, het leek wel alsof ik weer in Canada was en het zicht was super. ‘S ochtends 2x Mattun gedaan (die grote kom links van de lift Kappal) daar hele mooie lijn gereden door een geul en de hele weg naar beneden faceshots gescoord en yes eindelijk had ik mijn ritme weer!! Daarna ging Schindler open en daar 6 hele mooie runs gehad, zulke diepe poeder… Ik had het gevoel alsof ik in Signatures zat en eindelijk ging het skiën ook weer goed, lekker ritme en gewoon heel hard naar beneden knallen… Zoo lekker! Tot nu toe mijn beste dag van het seizoen, ik hoop dat er nog veel van deze dagen mogen volgen… I can’t wait!