Poedertrip special..Lessen voor je eigen poedertrip

Lessons learned…

Onze eerste echte poedertrip. Niet wachten op poeder tijdens een vooraf geboekte week, maar flexibel in tijd en locatie, met het wePowder boek in de hand. Voor ons beiden een First. Timeframe zou 2e helft januari worden i.v.m. werk en geplande vakantie in februari. Geeft ons mooi tijd om nog even Lawine 1 theorie te doen en safetygear aan te schaffen, want we zijn ons steeds meer bewust van de gevaren die aan het freeriden kleven.

Zondag 24 januari worden de plannen concreet. Het gaat eerst licht sneeuwen in Zuidwest en tegen het einde van de week in de Noordalpen. Dus eerst naar La Thuile / Courmayeur en daarna door naar Disentis of Davos. Ik PM nog even snel wat WP’ers over La Thuile en krijg leuke tips van Marije (Dutchess). Dinsdagmiddag rijden we richting de Alpen. Beetje spits bij Amersfoort, maar daarna knallen we over de autobahn en duiken om 1 uur ’s nachts in een Hotel bij Basel. Na 4,5 uur slaap staan we op en checken we uit. Schade: 120 EUR

[b]Les 1: zoek vooraf een motel voor onderweg uit[/b]

We springen de auto in en rijden naar de Franse grens. Als alles goed gaat zijn we om half 10 in La Thuile. Uur wachten bij de Mont Blanc tunnel :( Na 1,5 uur rijden we de Mont Blanc tunnel uit. TomTom laat ons in de steek en leidt ons via een 40km lange tolweg het Aoste dal in. Zucht Om half 12 komen we uiteindelijk aan in La Thuile. Leuk plaatsje, dat La Thuile. Snel even langs de VVV voor een slaapplek. Het goedkoopste hotel zit vol, maar we belanden in een leuk B&B net iets buiten het dorpje (Le Thovex, http://www.lethovex.it/, 90 EUR per nacht voor een kamer). Snel even lunchen en een pieperoefening doen.

’s Middags staan we op de berg. Shit, hoogtekaart vergeten. Eind van de middag maar even regelen. Voor nu maar even navigeren op de pistekaart met het risico op terughiken. We duiken in de buurt van de Arnouvax lift rechts van de piste af. We genieten van onze eerste meters onverspoorde poeder van het seizoen, totdat Marius met zijn board in een beekje beland. Vanaf dat moment volgt er een uur aan traverseren, klimmen en afdalen. Hier hadden we iets over mee gekregen tijdens Lawine 1. Iets over pistekaarten en verband ;-)

[b]Les 2: hoogtekaart vooraf regelen![/b]

Eind van de middag regelen we een hoogtekaart om onze routes voor morgen te plannen. Het wordt ook duidelijk dat het gaat dumpen in Noord, dus we regelen alvast een slaapplek in Disentis voor de volgende nacht. Met de aantekeningen van Dutchess en de hoogtekaart plannen we onze routes voor morgen. Moe van de reis en de eerste poeder vallen we in een diepe slaap. We worden wakker met wat lichte sneeuwval. Snel ontbijten in het B&B (goed ontbijt!) en naar de lift. Shit, de liften richting Saint Bernard zijn dicht door de harde wind en alle getipte routes liggen aan die kant van het gebied. Dan maar de bossen in. Na een dag vol treeruns en verspoorde meuk pakken we om 4 uur de auto richting Disentis. Volgens de TomTom is het 4,5 uur rijden.

Na 2,5 uur rijden we Zwitserland binnen, en daar begint de ellende. Ik zie een afslag Chur, maar ondanks mijn vakanties in Flims/Laax volg ik mijn instinct niet en rijden we door op de TomTom. Bij Biasca gaan we de berg op; Lucomagno pass closed after 6pm. Die moeten we vast niet hebben. Drie kwartier later scheuren we geïrriteerd de berg weer af. ‘Alternatieve route’… Via de Gotthard tunnel, zegt TomTom. Een tunnel! Dat is beter, want die sluiten ze niet. Na anderhalf uur komen we de Gotthard tunnel uit. Duidelijk noordalpen, want het dumpt hier ontzettend. We glibberen de afslag af en tot onze stomme verbazing zien we een bordje: Oberalp pass: CLOSED. Godver! Weer een bergpas.

[b]Les 3: check je route op een kaart. TomTom + Alpen = Ellende.[/b]

We rijden terug door de Gotthard tunnel, langs Biasca en door de San Bernardino tunnel richting Chur. Om 2 uur komen we eindelijk in het Hostel. We duiken ons bed in om na een half uur weer wakker te worden. Onze buren hebben een feestje. Toch maar even vragen of de muziek wat zachter mag. De volgende ochtend zitten we wat later dan gepland aan het ontbijt. Onze buren blijken o.a. Morris, Sjonnie, Costijn en Haas te zijn. ‘Met een beetje tolerantie is het elke dag vakantie!’ Of we ook gaan freeriden. Jazeker! ‘Dan moet je zeker de Val Gronda checken!’ Bedankt! Bij de lift kopen we een freeride map (fantastische uitvinding!) en plannen onze route door de Val Gronda. De laatste sleeplift gaat pas laat open waardoor we als een van de eerste boven zijn. Het heeft hier flink gedumpt en de meeste poeder is onverspoord.

Na een paar keer Val Gronda en een verkeerde route via een beek vol grote rotsen zit de dag er wel zo’n beetje op. We keren terug naar het Hostel en eten Fajitas in de bar. Om 9 uur liggen we in coma maar om 11 uur worden we grof gewekt door slechte hardhouse herrie vanuit de kelderbar. Niet doorheen te slapen. Om 4 uur is het eindelijk rustig.

[b]Les 4: Neem oordopjes mee of drink genoeg bier[/b]

Ik word wakker en kijk uit het raam. Weer 10cm erbij en het sneeuwt nog steeds. De pisteurs zijn flink aan het knallen. Vermoeid zitten we aan het ontbijt. Na het eten haasten we ons naar de lift en maken we de fout om nogmaals Val Gronda te bekijken, terwijl we weten dat hij populair is. Na een uur gaat de sleeplift eindelijk open, maar boven aangekomen zien we dat het erg tricky is. Veel wind en triebschnee. We besluiten op een lager punt de vallei in te gaan, daar heeft het minder gewaaid. Helaas gingen veel mensen ons voor; verspoorde meuk.

We besluiten de middag aan de andere kant van het gebied door te brengen. We checken de hoogtekaart en stippelen een route uit vanaf de Puozas lift de Val Segnas in. Ook hier is de karavaan al geweest, maar er valt nog wel wat onverspoord vers te vinden.
's avonds spreken we Morris en Sjonnie, die ons verzekeren dat we niet goed hebben gekeken. Als we meer rechts aanhouden valt er nog zat vers te scoren. Spareribs, bier en dan naar bed. Flinke spierpijn, we hebben vandaag gemerkt dat onze spierconditie alles behalve optimaal is.

[b]Les 5: Op tijd beginnen met conditie- en spiertraining![/b]

De volgende ochtend worden we alweer wakker met sneeuwval, ook al was er bluebird voorspeld. Snel eten en naar de lift. Het waait flink dus we haasten ons snel naar Val Segnas. Deze keer blijven we in de wand rechts van de Puozas lift. Woah! Geen sporen! Heerlijk lichte pof. We knallen door kniediepe poeder naar beneden. Nog een keer! We gaan direct weer omhoog, haasten ons terug naar de vallei, maar traverseren deze keer over de kam. We zien een groepje onze kant op komen. Het zijn Morris, Haas, Costijn, Robbert en Sjonnie en die ook duidelijk onder de indruk zijn van de sneeuwkwaliteit.

[b]Les 6: Veel freeriders? Niet voor de obvious routes gaan[/b]

Tijd voor lunch en onze laatste afdaling. We kijken naar de routekaart en zien dat er rechts over de kam bij Val Segnas nog een grote helling ligt. In onze gedachten is hij volledig onverspoord. 's middags traverseren we weer over de kam en duiken rechts over een rug. We twijfelen, er ligt wel wat triebschnee. We trekken langzaam de wand in. Kleine verschuivingen, maar het lijkt te kunnen. Marius draait een paar bochten, maar bij elke bocht trapt hij flink wat sneeuw los van de harde ijslaag. Oei.

Ik voel bij elke bocht een lading sneeuw wegschuiven. Gelukkig is de laag erg dun, anders had deze keuze anders kunnen uitvallen. Vanaf de onderkant van de wand is het sneeuwdek stabiel en ligt er een dikke laag droge poeder. Compleet stoked knallen we naar beneden; dit is de beste run van de week!

Voldaan komen we bij de auto. We spreken nog even met Morris en Sjonnie die ook richting Nederland vertrekken. Los van sneeuwval en een beetje file in Oostenrijk gaat de terugreis voorspoedig. Om 2 uur ’s nachts lig ik in bed. Deze trip was epic; ik ben bang dat ik nooit meer anders wil…