Poedertrip dinsdag: 2 dagen met Sander Kan

Over hordes Nederlanders, hiken en een hoop mazzel!

Inmiddels ben ik er wel achter dat een korte trip het beste recept is voor poeder. Toch beweeg ik me de vrijdag voor de krokusvakantie - net als een groot deel van wintersportend Nederland - richting de Alpen. In september al geboekt!

De vooruitzichten zijn redelijk; er gaat wat sneeuw vallen vanuit het westen. Ik heb in december al contact opgenomen met Sander om te kijken of ik toch wat poeder kan pakken. Vrijdagmiddag rond een uur of 3 spring ik in de auto om mijn (hoogzwangere) lief op te halen in Amsterdam. Uiteraard zwaar in de file. Vervolgens mag ik door naar Bilthoven, want ik heb bij het ophalen van de labski’s mijn rijbewijs laten liggen. Gelukkig ligt het op de route ;-)

Om een uur of 11 duiken we bij Mannheim in een Etap hotel. Inchecken met je creditcard, voor alles een eerste keer ;-) Volgende ochtend om 6 uur weer naast m’n bed en zonder files rijden we Basel voorbij. Om 11 uur rijden we Veysonnaz binnen, al zou ik zweren dat we in Nederland zijn beland: alleen maar gele nummerborden. Zelfs het inchecken kan in het Nederlands.

Mooi appartement, dat dan weer wel. Prachtig uitzicht over het dal, dvd speler, lcd tv, 2 badkamers, van alle gemakken voorzien. Fijn voor mijn lief, want die mag niet skiën. Wel een stukje van de lift, maar ach, er gaat een skibus… Behalve op zaterdag natuurlijk, dus loop ik ’s middags op m’n skischoenen richting de lift. Slecht idee, want ’s avonds heb ik flink last van m’n kuiten.

Zondag pistekrassen (en stiekem wat stukjes verboden bos). Het valt me meteen op hoeveel freeriders dit gebied telt. Alle enigszins toegankelijke hellingen zijn volledig verspoord. Maandag nog meer pijn in m’n kuiten, maar ja, eerste dag met Sander, dus we gaan volle bak!

Het heeft 's nachts 10cm gesneeuwd op de berg en ik begeef me (afgezien van de pisteurs) als eerste van Veysonnaz richting Siviez. Bij het trefpunt aangekomen zie ik Sander staan met z’n kleurige muts en grote smile. Handje schudden, kopje koffie, paracetamol en dan naar boven. Als eerste pakken we de Greppon Blanc lift en hiken we een half uur langs de graat omhoog, waar een maagdelijk couloir en poederveld op ons wacht. Na een korte oriëntatie knallen we naar beneden. Via veldjes met pillows en wat stukjes bos komen we weer in Siviez aan. Na de lunch (met paracetamol) gaan we richting de Plan du Fou. Het is leuk om te zien hoe een beetje extra inspanning (20 minuten hiken in plaats van 10) je toch nog genoeg vers kan opleveren.

De volgende dagen staan grotendeels in het teken van pijnlijke kuiten. De hike van Zaterdag en klappen van Zondag en Maandag hebben duidelijk zijn tol geëist. Ik kras lekker wat pistes af, oefen wat buckels, test op mijn gemak de labski’s en ga ook nog een ochtend met mijn accountant skiën (die toevallig ook in het gebied zit). Wat maakt het allemaal uit, ik ga voor kwaliteitdagen en de meeste pistes heb ik vorig jaar al gezien.

Het is afwachten tot donderdag, waarop mijn 2e dag met Sander gepland staat. Woensdagavond begint het duidelijk te worden dat het van donderdag op vrijdag flink gaat dumpen, dus we verplaatsen mijn dag naar vrijdag, waardoor ik kan aanhaken bij 2 andere Nederlanders die een clinic nemen bij Sander. Dit geeft me gelijk nog even de kans om wat tijd met mijn vrouw door te brengen, die ondertussen een vervelende longontsteking aan het ontwikkelen is.

Donderdagavond begint het flink te sneeuwen en ik kijk elk kwartier uit het raam. ’s Nachts blijft het sneeuwen en waaien. Na een snel ontbijt begeef ik me richting auto, die volledig ingesneeuwd is. Met m’n lawineschep maak ik m’n wielen vrij en om 9 uur ’s ochtends rijd ik Nendaz binnen. In Hotel Les Etagnes ontmoet ik Frauke en Janna, die Sander voor 4 dagen clinic hebben geboekt.

Helaas kunnen we vandaag Nendaz niet uit, want er zijn welgeteld 3 liften open. Door de hoeveelheid verse sneeuw durven ze de liften naar Plan du Fou niet open te gooien. Gelukkig hoeven we geen steil terrein op te zoeken om onze onverspoorde hellingen te vinden. Sterker nog, de 50cm poeder op de afgesloten ‘La Nationale’ is ongeroerd, dus we beginnen met poeder knallen op de piste!

Het bos van Nendaz is veranderd in 1 grote speeltuin; overal pillows en kniediepe poeder! We skiën over het veld onder de grote gondel door, die weliswaar verspoord is, maar met de hoeveelheid sneeuw die uit de lucht valt zijn je sporen binnen een half uur niet meer te zien. De rest van de dag blijven we in het bos spelen, waar we onze vorige sporen amper kunnen terugvinden.

’s Avonds drinken we nog een biertje in de bar van Les Etagnes. Helaas moet ik de bonte avond missen, maar dat maak ik graag een keer goed. Ik kijk met veel plezier terug op deze laatste week van mijn seizoen. De enige poeder die ik de komende tijd ga zien is babypoeder. Ook leuk! J

Meer weten:

[url=http://www.sanderkan.nl]Sander Kan[/url]
[url=http://www.lesetagnes.com]Les Etagnes[/url]
[url=http://www.mkskiservice.nl]MK Skiservice[/url]
[url=http://www.wepowder.com/labs]wePowder Labs[/url]