Bamboe koorts.. Op zoek naar het ultieme board

Bamboe koorts.. Op zoek naar het ultieme board

Dat BMB ski’s maakt is al langer bekend. Al een jaar of 3 wordt er actief gesleuteld aan Neerlands meest belovende custom ski. Niet alleen op papier overigens. De ski’s zijn een regelrechte hit en bereiken via wePowder Labs een breder publiek. De reacties tot nu toe zijn [url=http://www.wepowder.nl/forum/index.php/topic,831.0.html]zonder uitzondering lovend en het forum is al verrijkt met heel wat positieve feedback.[/url]

En toen kwam daar de roep van de boarders op wePowder. Waar blijft [url=http://www.wepowder.com/forum/index.php/topic,12.325.html]het eerste echte Bamboe board?[/url] Begin oktober 2009 kwam het eerste bamboe-board uit de pers. Een zwaar en vooral erg stijf board. Bamboe levendig? Het zal wel, maar de kern was nogal dik. Te dik en het board daardoor te stijf voor de lichtere rijders onder ons. (Onlangs is het board getest door een zwaardere rijder en die is enthousiast)

Maar niet veel later volgde nummer 2. [url=http://www.lucverhamme.nl/index.php?option=com\_content&view=article&id=90%3Apersoveruren&catid=1%3Alatest-news&Itemid=72&lang=nl]Free as a bird[/url]. Een veelbelovende shape. Het board is inmiddels uitgebreid getest. Vooral Robbert en ik hebben veel op het board gestaan. Daarnaast is het board gereden door Costijn, Haas en Poling. De bevindingen tot nu toe. Het board is snel, levendig, heeft een sublieme kantengrip en is erg stabiel. Terwijl het board ook nog erg flexibel is en een mooie demping heeft. Minpunten? Ja, 2. De neus bleek niet helemaal optimaal van shape te zijn, waardoor er in de rail een rare bobbel zit. Daarnaast is de neus wat te stijf, waardoor je een rare rebound krijgt in buckelpistes en verspoord terrein. Maar ondanks de minpunten was het erg moeilijk om het board aan een ander te geven. Daarvoor reed het gewoon te goed.

[b]Mission impossible[/b]
Nadat ik terug was uit Voralberg heb ik netjes m’n verbeterpunten op papier gezet en aan Steven gemaild. Eerst confronterend en niet veel later inspirerend. Niemand zit te wachten op commentaar op z’n baby, maar als de eerste pijn is gezakt overwint de wil tot verbetering. 2 telefoontjes later staan we in de werkplaats. We hebben 2,5 dag voordat ik richting Zwitserland ga en staan voor de opgave om in no time board nummer 3 door het produktieproces te rammen. We maken de neus langer, diepen de swallowtail verder uit en maken het board iets smaller. Daarnaast verwijderen we de rare bobbel die beide zijden van de neus heeft. De mal is zo gemaakt, het belag op maat en niet veel later hebben we de staalkant op het belag zitten. Dan volgt de kern. In ons enthousiasme vergeten we het exacte verloop van de kern te checken, maar ziet er goed uit. Snel in de pers. Op aanraden van Steven lopen we even de werkplaats uit. Er komt 40 ton druk op het board te staan en dan is er de kans dat er iets losschiet.

*&^#$%!! Het dempinsgrubber vergeten… ‘Ach’, zegt Steven,‘In de zelfbouwscene wordt al jaren getwijfeld aan het nut. Mooie test om te kijken of de duurzaamheid daarmee achteruit gaat.’ De volgende ochtend rijd ik een rondje NL. Ik pik Haas en Costijn op en gaan daarna het board ophalen bij Steven. Wat een mooi board. Goed, hij moet nog geslepen etc. worden, maar hij ziet er strak uit. Wel is de tail stijver dan gedacht. Wat blijkt de kern van de tail is dikker dan gepland. Toch voelt het niet vervelend stijf aan. Het materiaal is levendig genoeg om de stijfheid te compenseren. Maar goed, dempingsrubber en dikte van de kern in de tail zijn 2 foutjes als gevolg van de haast. De volgende ochtend in Davos blijkt fout nummer 3. Het board is een beetje bol aan de onderkant. Een foutje in de pers zo blijkt later. Maar de lokale skiman zal zijn uiterste best om de bodem zo goed als mogelijk te krijgen. De volgende dag is het zover. Het board ziet er erg goed uit. Erg goed met zo’n steengeslepen belag en toen… toen was ik het board kwijt aan Haas. En wel om 2 redenen. Enerzijds omdat hij de schroef van de binding er niet meer uit krijgt en anderzijds omdat hij lyrisch is… Uit zijn mail aan Steven:

'het door jou en Morris gebouwde board is het beste board dat ik ooit heb gereden!!
de ca. 15 productieboards die ik heb versleten vallen er bij in het niet. Wat maakt het board zo’n topper? Ik denk dat het komt door de bamboo core… en minder door de shape, taper, radius, camber enz… Onlangs heb ik twee boards gereden waarop ik enigszins dezelfde ervaring had, te weten de salomon sickstick en de bmb zwaluw eerste model. (beide bamboe boards)
beide boards geven een gevoel dat ik wil omschrijven als ‘levendig’. Ik ben nooit echt een fan geweest van stiffe (ik had ooit een nitro supernatural) boards. Maar vaak waren de slappere boards (heb nog steeds een dynastar cham) op hoge snelheden onrustig en werden ze na een tijdje rijden echt te slap. Ook had ik dat ‘‘gewisse etwas’’ van levendigheid in deze boards niet.

De Salomon Sickstick is me, met zijn 163 simpelweg te kort wel ook dat levendige maar op hoge snelheden wordt ie ietwat onrustig. Om lekker in het terrein te spelen een fijn boardje.
De bmb zwaluw gaf me in eerste instantie een soortgelijk gevoel, levendig maar toch stabiel. In Moritz (Corvatsch) heb ik de zwaluw uitgebreid kunnen testen in mixed terrein en mixed sneeuw. Ik vond het direct een lekker board. Welnu: Steven en Morris bouwen onder hoge tijdsdruk een “bijna kopie” van het zwaluwboard… Ze vergeten (gelukkig!) naar het eerste model te kijken en vergeten ook de dempingsrubbers in te bouwen. Ik heb na een aantal dagen hard rijden en het e.e.a aan rotsen toucheren niet het gevoel dat die rubbers echt nodig zijn hoor. ;-) Daar waar Morris hier en daar een halve!! mm minder dikke core had willen bouwen viel de tweede bmb zwaluw in de staart duidelijk wat dikker uit.
en daar gaat ie: Dat was precies wat er tijdens m’n testsessie in corvatsch, op zwaluw nummer één aan ontbrak…

de eerste seconde nadat ik het ( net stofdroge board ) onder m’n voeten knoopte zat het goed!
Ik had een klik met het board, sterker nog DE vonk sprong over! Dit is liefde! Zowel carvend op de piste, in het bos als op big mountain lines helemaaal TOP! Ik had voor het eerst het gevoel dat materiaal (het board) m’n rijden naar een next level kon brengen. Niet veel later lukte dat ook, tijdens een vette afdaling die ik met Morris en Costijn vanaf de Pischahorn in Davos heb gemaakt begon ik me halverwege in een couloir Jeremy Jones te wanen… Met de aanzienlijk stijvere staart en een ietwat gelijkmatiger flexverloop over het hele board dan zwaluw 1. heeft ie wellicht een beetje op levendigheid moeten inboeten, maar daar kreeg ik in ieder terrein een enorme stabiele performance van het board voor terug.

haas2
Haas@Pischa… meer foto’s volgen later in 9x9

Ik ben lyrisch! het is dan ook helemáál te gek dat morris me het board heeft gegeven. Wat nou als ik de specs van het board nou nog es zou kunnen beinvloeden? zou er dan een nóg beter board uit de pers kunnen rollen? Ik denk dat het board een tikkie grotere radius zou kunnen hebben en wellicht ook een paar centimetertjes in lengte en / of breedte zou kunnen groeien.
misschien ietwat meer camber onder de voetjes? Is het plafond van het ultieme board in zicht?

I’m stoked! Groeten Haas’

meteomorris

Reacties

Gevorderd
barttoorn2Auteur25 maart 2010 · 18:57

waar kan ik bestellen?

Ik zag afgelopen weekend een mooi houten board met swallow tail.

Inscriptie midden op board: Fabrique avec passion et amour, coole line zeg ik…

Toerist
Teon2Auteur26 maart 2010 · 06:29

Hoe lang is dit nieuwe plankje?

En kan ik daar met maatje 46 ook op, of moet hij daar nog iets voor “groeien”?

Toerist
AnoniemAuteur27 maart 2010 · 21:47

lekker shot@haas!!! kan niet wachten op 9x9 :)))

Gevorderd
koen_djfistelAuteur29 maart 2010 · 15:14

“Ik had voor het eerst het gevoel dat materiaal (het board) m’n rijden naar een next level kon brengen.” Mmmmm, interessant…

sbs roelz
Reageren
Mis helemaal niets meer!

Ontvang het laatste nieuws, PowderAlerts en meer!