Omgaan met blessures
In mijn vorige blog schreef ik dat ik waarschijnlijk mijn buitenbanden had verrekt. Na 1 een week rust te hebben gehouden, ondernam ik een voorzichtige poging om een paar uur te gaan skiën. Dit ging gepaard met veel onstabiliteit in de knie en pijn. Na een MRI werd geconstateerd dat het niet mijn banden waren, maar dat er een scheurtje in mijn scheenbeen zat en er daardoor een bloeding in mijn knie is ontstaan. De conclusie van de dokter: minimaal 3 weken niet skiën (en dat na al 2 weken volledig rust te hebben gehouden).
Ik schrijf dit blog dan ook niet vanuit de Alpen, maar vanuit Amsterdam. Ja ik ben weer in het land en heb vroegtijdig mijn seizoen in Anton moeten afbreken. Gelukkig had de timing een stuk erger kunnen zijn, want er ligt in Arlberg bijna geen sneeuw meer en alles is weer groen, toch blijft het jammer. Er stonden heel wat mooie activiteiten nog in de planning, de mooiste PIEK prijzen lagen immers nog in het verschiet. Zoals een dagje met Martijn Schell (martijnschell.nl) en Michiel Engelsman (www.mountainguide.nl, www.heliskieurope.eu) mee.
In Davos bij het SSC had ik al van Michiel te horen gekregen dat ik we zouden gaan heli-skien, whaaaaaaaaaaaaaa..!! Hier had ik heel stiekem wel op gehoopt, maar toch nooit echt durven geloven, maar mijn droom zou werkelijkheid worden. Helaas gooide mijn blessure dus roet in het eten.. Maar na overleg met Michiel en de … zin ooit ‘wat in het vat zit verzuurt niet..’ vind ik het opeens een stuk minder erg om geblesseerd te zijn, alles is natuurlijk relatief. Mijn dagje in de heli met Michiel blijft godzijdank staan! En dan is er natuurlijk nog de BMB ski die ik mag bouwen.. Ik heb inmiddels contact gehad met Steven en dit gaan we waarschijnlijk op de korte termijn doen. Maar jullie begrijpen natuurlijk dat ik niet 8 maanden kan wachten om mijn BMB te testen, ik ben dan ook druk bezig met allerlei sollicitaties in Nieuw-Zeeland. Ditmaal geen skischool voor mij, maar lekker ski-bummen en werken in shop/bar of restaurant.
Ik richt mezelf voor nu even op wat er allemaal komen gaat en ik wil zo snel mogelijk een baantje in NZ gescoord hebben. In mijn volgende blog zal ik ingaan op wat ik dit seizoen geleerd heb, waar ik nog aan moet werken en of mijn gestelde doelen überhaupt reëel waren. Voor nu is dat nog een beetje pijnlijk, het besef dat het nu inderdaad allemaal voorbij is, terwijl al mijn buddies er gewoon nog zitten. Maar goed, volgende week dus een evaluatie van mijn seizoen, leerproces en ideeën over hoe ik het volgende keer anders/beter zou doen!
Vrijdag heb ik een afspraak bij de orthopeed, dan weet ik hopelijk meer! Stiekem hoop ik zaterdag alweer te vertrekken naar de sneeuw. Ik ben namelijk gevraagd om mee te doen aan de skitest voor VerseSneeuw van volgend jaar. Maar het is nog even afwachten of ik dan mag skiën. Maar ik blijf hopen en blijf positief!