Snowcat skiing in the shadow of Aconcaqua

Exotisch freeriden… Deze zomer ben ik met mijn vriendin een maand in Argentinië en Chili geweest. Als je daar bent in onze zomer, dus in hun winter, moet je natuurlijk ook een paar dagen nemen om in de Andes te gaan skiën. We besloten Santiago de Chile te nemen als uitvalsbasis en hebben in de gebieden daaromheen heerlijk geskied. Schitterende bergen, goede voorzieningen en een lekkere vibe! Besneeuwde cactussen, wel eens eerder gezien?

Maar één dag sprong er uit… wat een dag!! Ski Arpa

Een verslagje

Om 7 uur ’s morgens staat Brian van Santiago Adventures in zijn 4x4 voor de deur van ons hotel. Ski’s die we eerder in de stad gehuurd hebben op de imperiaal en de stoke is daar. Brian is een rustige aardige vent. Hij vertelt ons dat het die nacht wat gesneeuwd heeft en dat het de eerste dag dit seizoen is met een bluebird en wat verse sneeuw. Heerlijk een uurtje rustig in de auto zitten en dan gaat het los. Na 10 minuten net buiten Santiago, nog op de snelweg raken we in een slip… voor ons ligt een auto in de vangrail maar gelukkig weet Brian de auto door sterk staaltje stuurmanskunst weer in het juiste spoor te krijgen. We vloeken alleen nog wat. Wakker zijn we. Na een uur rijden gaan we de onverharde bergweg op en passeren we het hek met daarop een bordje “Ski Arpa” 25 jaar geleden kocht de van origine Oostenrijkse Toni Sponar 20 km2 berg verdeeld over twee valleien in de Andes. Toni is 76 jaar en geeft al 35 jaar skiles in Aspen. In de maanden juni t/m oktober is hij in Arpa. En skiet daar het liefst nog elke dag. Je leest het goed…76 jaar. Wat een inspirerende man! Toni woont op 2600 meter in een klein maar gezellig bunkertje met minimale faciliteiten, alleen gas en water maar geen elektra. Alleen voor een boodschap rijdt hij af en toe het dal in.

Aangekomen bij het bunkertje ontmoeten we Derek, Jesse en Tim onze gidsen van de dag. Alle drie Amerikaanse guides die er heel veel zin in hebben, ze hebben nog niet veel geskied dit jaar. Een piepercheck en wat instructies, waarbij de zin: “rij super defensief en maak geen schade want we zitten hier uren verwijderd van het dichtstbijzijnde ziekenhuis” wel wat indruk maakt. Omkleden en de Cat in.

Op 3650 meter stopt de Cat, ook omdat de berg daar ophoudt. Werkelijk een bizar uitzicht. Overal waar je kijkt zie je onaangeroerde Andes. Voor mijn gevoel vlakbij aan onze rechterhand de Aconcagua (6962m), de hoogste berg van het Amerikaanse continent. Je staat zelf op bijna 4000 meter en dan is er die piek die net lijkt te beginnen en nog eens 3000 meter hoger gaat. Wat me verder opvalt is dat er zonder overdrijven geen enkel ski-spoor te zien is. First tracks op een manier die ik niet kende. Lawinegevaar neemt men heel serieus bij Arpa. Er is geen SLF in de buurt of experts die het sneeuwdek in de gaten houden, ze moeten alles zelf doen. Dan het skiën. Wou! Vele couloirs van breed en te doen tot heel smal en veel te stijl. Maar ook grote velden vol met pow en heerlijke bowls. Ik maak hier echt één van de mooiste ski meters van mijn leven.

Aan het eind van de dag hebben we vijf runs gemaakt. En heb ik een smile die niet meer van mijn gezicht te rammen is. Eindeloos terrein, super gasten en een heerlijke ski dag. Een biertje in de bunker van Toni smaakt naar meer. In de weken na ons zouden ook Seth Morrison, Ingrid Backstrom en Tanner Hall naar Arpa komen. Check hier wat Tanner over skiën in Chili te zeggen heeft.

Helaas hebben we geen condors gespot deze dag, laat dat dan maar het excuus zijn om terug te gaan! Ik heb echt geen aandelen Arpa maar ben je in de gelegenheid om te gaan, ga!