Lines: Bec des Rosses

Freeride van de Bec.

Ik weet niet of het de vetste lijn is die ik ooit gereden heb, maar zeker wel de lijn die nog vrij vers in mijn geheugen ligt. Een fantastische winter, dat was het zonder twijfel, die van 2009 en de Alpen waren nog goed bedekt met een dikke laag sneeuw, zeker ook bij ons in les 4 Vallées. Ik heb dat seizoen een aantal treeruns kunnen doen waar ik op voorhand alleen maar van durfde te dromen of ze ooit te skiën zouden zijn. Het lag zo geweldig dik in de bossen, dat afdalen naar Sion op 600m hoogte mogelijk was tot ongeveer begin februari. Het is echter niet onder de boomgrens waar ik de indrukwekkendste lijn van dat seizoen getrokken heb. Nee, deze lijn was hoog boven de boomgrens… Het was op 19 april 2009 dat we van een 3222m hoge top met een vertical drop van ongeveer 500 meter naar beneden zouden gaan. Het was een lijn op de north face van de mythische Bec des Rosses, de Freeride World Tour finale berg!

[img]http://skiunion.mpora.com/wp-content/uploads/2009/09/bec-myriam-lang.jpg[/img]

Het seizoen naderde langzaam zijn einde en we hadden de Extreme Verbier net een kleine maand achter de rug. Met veel respect hadden Oli en ik en velen met ons, zitten kijken naar hoe de pro-riders hun lijnen zetten op deze fascinerende noordhelling. Op dat moment was het alweer een aantal jaar geleden dat ik zelf de Bec des Rosses geklommen en geskied had en ik wist dat het een droom was van Oli om deze helling een keer te skiën. Op 18 april waren we samen aan het ragguh en kwamen we op een gegeven moment over de Col des Gentianes (2950m). Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht op de Bec des Rosses en het
jeukte alweer een tijdje als ik ernaar keek! Op het internet had ik gezien dat er een weersverandering aan kwam van zondag op maandag. Maar aangezien ze in Zwitserland nog nooit van Meteo Morris gehoord hebben zou dit goed een dag eerder of later plaats kunnen vinden. Vandaar dat ik als donderslag bij heldere hemel tegen Oli zeg; [b]“ als het morgen redelijkerwijs goed weer is en blijft, klimmen we de Bec omhoog bij wijze van een verlaat verjaarscadeautje” ![/b]

Zijn ogen worden groot en zijn mond valt open. Uhhh… was het enige nog dat hij uit kon brengen. Hij keek me een tijdje aan vol ongeloof en pakte daarna snel zijn camera en begon wat foto’ s van de face te schieten. Zo kon hij die avond zich goed voorbereiden over de te skiën lijn. Die avond laat belde hij me nog op om te checken of het wel echt ging gebeuren.

De volgende ochtend staan we vroeg op en spreken af voor de Cactus waar ik Oli oppik. Door de zenuwen heeft ie niet veel van zijn ontbijt naar binnen gekregen, maar gelukkig wel meegenomen. Tegen half 10 zijn we op de Col des Gentianes en constateren dat het er die nacht ligt gesneeuwd heeft. Er ligt een kleine 20cm vers poeder van uitermate droge kwaliteit. We kijken nog een 15 tal minuten naar de Bec en bespreken welke lijn we uiteindelijk willen gaan skiën. Oli mag de lijn kiezen. Om 10 uur zijn we op de top van de Mont Fort (3300m) en binden we onze ski’ s onder om via de zuidhelling van de Mont Fort af te dalen naar Col de la Chaux (2940m). Dit… is een heerlijke warming up helling van ongeveer 40 steil. En we gaan helemaal uit ons dak als we zien dat we de eersten zijn. De ouwe sporen zijn zo goed als verdwenen en we stuiven naar beneden door het nieuwe
laagje sneeuw. Al is het hier bij lange na niet de 20cm vers die boven op de Gentianes wel lag. In de col de la Chaux aangekomen binden we de ski’ s op onze backpack en trekken wat lagen uit. Vanaf hier begint onze klim, 282m vertical!

Het weer is nog prima al hangt er wel wat cirrus bewolking hoog in de lucht. De temperatuur is stabiel onder nul en er zijn geen grote temperatuurswisselingen geweest in de afgelopen week. Het eerste stuk is moeilijk omdat we zo diep in de sneeuw zinken en het oude spoor helemaal verdwenen is. Ik besef dat ik de boot pack zal moeten zetten tot aan de top! Dat wordt een hele klus, maar aan de andere kant…… als de helling in dezelfde staat is als waar ik doorheen ploeg… dan wordt het een epische afdaling! In trance loop ik verder en probeer zo nu en dan Oli van wat nuttige informatie te voorzien met betrekking tot het klimmen. Niet zonder handschoenen, je tijd nemen voor moeilijke passages en stay focused etc…

Exact na 1 uur en 50 minuten stompen bereiken we de top. Althans ik, Oli is een kleine 5 minuten later. F#* %, dat was hard werken! Boven aangekomen valt Oli op zijn knieën en slaakt een hele diepe zucht, maar zijn ogen flonkeren als kleine diamantjes. We genieten kort, 15 minuten, met z’ n tweeën van het uitzicht. Dan zien we dat er behalve andere riders ook ander weer aan komt. We hangen snel de backpack op onze rug en maken ons klaar voor de afdaling. Op het moment dat we er klaar voor zijn staan de andere rijders naast ons op de top. Ik vraag nog even aan ze te wachten met indroppen tot dat we goed een eind op weg zijn in onze lijn. Want met name het begin is een NO fall zone (55 +). Geen probleem knikken ze.“ Okay, time is here” , zeg ik tegen Oli! Ik kijk ‘ m nog even aan en zeg; “ enjoy mate” en drop als eerste de 58° steile helling in. De eerste 10 meter is vrij hard maar daarna zinken mijn ski’ s in een overheerlijke boterzachte poeder van de fijnste kwaliteit. Ik kan het niet geloven, ik ski voor de 4de keer de Bec des Rosses maar voor het eerst in 20cm verse poeder!

[img]http://mediaserver-2.vuodatus.net/g/5281/1430399.jpg[/img]

Een enorme sluf komt met mij mee de berg af als ik mijn bochten draai. Ik stop een keer en kijk omhoog om Oli naar beneden te zien komen. Het is een fantastisch beeld als je omhoog kijkt en je ziet je maatje naar beneden komen tussen de enorme rots door in een grote sluflawine. Oli hucked zijn eerste rots op de rand van de pussy bowl en stuift op me af. Daarna draaien we, als gepland terug het dogleg couloir in en hucken nog een paar clifjes in onze lange bochten naar het einde van de north face. Onderaan aangekomen komen buigen we af naar links richting Barry’ s Bowl om zo onze afdaling te verlengen en te eindigen met
een paar extreem lange freeride bochten tot bij de Jumbo in La Chaux. Oli en ik kijken elkaar vol ongeloof aan… was dit echt!?!! Oli staat nog wat na te shaken terwijl ik afsluit met een boks en de woorden; “ what an awesome day mate” !

Sander Kan
Swiss Snow Pro

Meer lines vinden en bestuderen? Installeer [url=http://www.wepowder.nl/lines]wePowder Lines[/url] op je desktop