Gear Monday: WePowder Plankenkoorts 2010/2011

Gear Monday: WePowder Plankenkoorts 2010/2011

BMB Snowsurfer

Wepowder Plankenkoorts: BMB Snowsurfer

Swallow…weinig gezien, veel over gehoord, hoge verwachtingen, nooit gereden. Maar door de hoge verwachtingen voor het vervolg van mijn zoektocht naar het ideale poederboard een must! Bovendien is de BMB snowsurfer een heel bijzondere swallow. Dit is het tweede model swallowtail dat in Nederland bij BMB is gemaakt. De eerste was een klassieke swallow van 180 cm. Deze snowsurfer is echter een compleet nieuw concept van Meteo Morris: extreem brede neus, relatief kort (160 cm), slappe neus, medium-stijf tussen de voeten, redelijk stijve tail, weinig voorspanning, en neusrocker die ver doorloopt.

De eerste indruk is erg goed! Ik pak m uit een boardbag waar ook een Jones Flagship in zit, wat opvalt is de afwerking, de BMB is veel mooier en netter afgewerkt, de topsheet is strakker en oogt veel rijker. En dat zijn alleen nog maar de looks!

[url=http://www.flickr.com/photos/versesneeuw/5340232269/][img]http://farm6.static.flickr.com/5166/5340232269\_82e67d3f4c.jpg[/img][/url]

[b]Float[/b]
In de eerste sneeuw vallen drijfvermogen en balans direct op. Gewoontegetrouw begin ik met lichte extra druk op het achterste been, dat rijdt prima. Maar al snel vindt ik uit dat een 50-50 gewichtsverdeling veel lekkerder rijdt en het bochtenwerk een stuk dynamischer wordt. Met wat moeite lukt het de neus onder te krijgen, maar daarvoor moet er heel veel druk op het voorste been. Tegelijkertijd heb ik geen moment het gevoel drijfvermogen te kort te komen, de plank blijft prima boven en houdt goed vaart op vlakke stukken. Op dit front is hij prima te vergelijken met boards van 10 cm langer.
De brede neus en swallowtail hebben op dit vlak veel effect. Het drijfvermogen en de balans zijn prima in orde, zonder dat ik een heel lang board aan m’n voeten heb.

[b]Het echte rijden[/b]
Een dag later zijn de benen warmgereden en kan de plank echt aan de tand gevoeld worden. Vol gas door open velden, korte scherpe bochten met veel kracht, dikke sprays, drops, de snowsurfer doet precies wat ik wil. Qua stabiliteit heb ik geen moment het gevoel gehad dat ik aan de grenzen van het board zit. Tegelijkertijd was de BMB overal wendbaar genoeg, drops werden prima geland zonder nare evenwichtsdingen. Maar een ding is heel vet! De snowsurfer is zonder veel moeite op z’n tail te rijden. En dat gevoel is echt fantastisch! Een dikke rechte streep, vol gas en dan die neus helemaal omhoog trekken, alleen nog maar op dat laatste stukje tail (in dit geval 2 stukjes) nog harder naar beneden strepen, PHAT! Uiteraard lukt dat ook op andere boards. Maar ik heb nog geen enkel board met veel drijfvermogen (lees lang) gereden waarbij dit lukt. Dit lukt alleen maar bij korte boards. Doordat de snowsurfer een beperkte lengte met veel drijfvermogen combineert heeft hij het beste van 2 werelden!

[url=http://www.flickr.com/photos/versesneeuw/5340232615/][img]http://farm6.static.flickr.com/5165/5340232615\_a973fff34f.jpg[/img][/url]

Ook technisch terrein gaat de snowsurfer goed af. Soepel stuurt de snowsurfer door de bomen, laveert hij over pillows. Niets kost te veel kracht of moeite, het gaat vanzelfsprekend. Ook een sterk verspoord couloir blijkt de plank zonder problemen aan te kunnen. Hoogtelopen gaat prima, maar soms boor ik de spitse neus met wat kracht in de helling. Da’s niet lekker. Waar een conventionele ronde neus door veel druk op de bergzijde van de voorste voet hoog blijft, boort de spitse neus zich dan gemakkelijk in de berg. Best logisch, maar het kost een paar crashes voordat ik dat besef. Minder druk blijkt de oplossing, desondanks heb ik niet het idee minder hoog uit te komen dan de rest van de groep.

Op de piste is het board even wennen. De brede neus vraagt (vooral op lager snelheid) om een grote gewichtsverplaatsing voor het inzetten van een bocht. Vervolgens is voor het eerste deel van de bocht weinig kracht nodig. De neus is vrij slap, het middendeel medium. Het eerste deel rijd ik daarop. Maar in het laatste deel van de bocht blijkt het venijn letterlijk in de staart te zitten. Die staart is behoorlijk stijf, met name in verhouding tot de rest van het board. Hierdoor vraagt het board in het laatste deel van de bocht opeens om heel veel input. Dat maakt het erg lastig om het tweede deel van de bocht ook keurig te carven. Maarja boeit dat? De snowsurfer rijd je voor de poeder. Hooguit kom je op de piste om van poederveld A naar B te rijden en dat lukt prima.

[b]Conclusie[/b]
Overall vindt ik de snowsurfer een fantastische plank. Steven en Morris hebben qua mij betreft laten zien dat het vermijden van compromissen niet per definitie een board met beperkt inzetbereik hoeft op te leveren. Hij presteert in alle soorten terrein heel erg goed. Desondanks heeft hij voor mijn gevoel een kleine voorliefde voor ruimte en snelheid. De wendbaarheid is prima, maar zou wendbaarder kunnen. Tegelijkertijd is hij speels, maar zou het speelser kunnen. Als one-quiver-board dus een fantastische plank. En heel hard te rocken op z’n tail, alleen dat is al een enorm groot pluspunt!

[b]Voor wie?[/b]
Riders die een snowsurfer willen hebben moeten goed beseffen dat de plank super rijdt in de poeder, maar daarbuiten niet heel veel plezier zal bieden. Het is dus essentieel om te weten waar en wanneer je poeder gaat vinden (en vooral wanneer niet). Naast de snowsurfer is eigenlijk geen ander poederboard meer nodig, one-quiver-board-liefhebbers komen dus zeker aan hun trekken!

[b]Swallow[/b]
Buiten de algemene eigenschappen van de swallowtail die terugkomen in het rijgedrag van de snowsurfer waren er nog een paar opvallende dingen aan de zwaluwstaart. Zo kwam ik in het bos eens klem te zitten met de staart in een boom. Maar veel belangrijker; mensen kijken opeens heel anders naar je. Zo’n zwaluwstaart blijkt grote aantrekkingskracht uit te oefenen op nieuwsgierige mensen, maar ook op de serieuze freerider met verstand van zaken. Regelmatig werd ik aangesproken in de lift door uiteenlopende mensen. Maar eigenlijk alleen maar op een toffe manier. Een gids nam ons mee naar een te gekke route (okay, daar deed die wp-sticker ook wat) en Bataleon’s board-designer bleek erg geïnteresseerd in het concept. Tof dat zo’n shape opeens compleet nieuwe deuren voor je opent!

[b]BMB[/b]
Een one-quiver-plank is natuurlijk heel mooi, maar niet voor mij. En dat is meteen het mooie aan BMB, daar kan je dus helemaal je eigen plank samenstellen. En dan is de snowsurfer opeens een razend interessant uitgangspunt! De basis is goed, dus het aanpassen kan dan beperkt blijven tot details. Ik kan me voorstellen dat meer flexibiliteit tussen de voeten en met name in de tail zullen zorgen voor een erg speelse plank. Dat zou zo maar eens de ideale powderjibber kunnen zijn! Ik heb niet veel fantasie nodig om tot mijn ideale snowsurfer te komen. Een stuk minder stijf in de tail . En ik ben al een heel eind verwacht ik, heel misschien iets langer (2 tot 4 cm) waarvan het merendeel in de tail? Zo spoken er nog een heleboel ideeën door m’n hoofd rond! Tof, zo’n custom-made-board, maar wat gaat werken en vooral, wat niet? Interessant en tof om uit te vinden! Ik ben laaiende enthousiast over BMB! @ Steven: ik ga op zoek naar cash & tijd om komende zomer bij je langs te komen!

+ rocken op die tail
+ kort board, veel drijfvermogen
+ veelzijdigheid
+ Swallowtail

[url=http://www.flickr.com/photos/versesneeuw/5340233059/][img]http://farm6.static.flickr.com/5168/5340233059\_37f6fb4426.jpg[/img][/url]

Niels

Reacties

Expert
costijnAuteur10 januari 2011 · 08:54

goede review.

krijg net op de skype een eerste indruk door van het board dat ik bij bmb liet maken voor mijn broer: “Ha Cos!! Boardje is top!” Ik was ietwat benauwd of hij er op de piste ook mee uit de voeten kon en zijn antwoord: "ja zeker! heel rustig en lekker hard!’

Klinkt ook als een goede shape…mischien dat ik er zelf ook maar 1 wil nu, complimenten BMB!

Toerist
Steven2Auteur10 januari 2011 · 09:06

@niels: ben je niet bang dat een softere tail ten koste gaat van het door jouw bejubelde ‘rocken op de tail’? Ik kan me voorstellen dat een progressieve sidecut ook kan helpen om een gecarvede bocht netjes af te maken zonder veel extra druk te geven. En dan de tail hoogstens íets slapper maken…

Gevorderd
NielsAuteur10 januari 2011 · 09:18

@ Costijn: tx! Je hebt een soort Dupraz gemaakt, toch? Kan ik niet een keer ophooken met je broer ;)
\

@ Steven: ik snap je zorgen maar deel ze niet. Het ‘rocken op de tail’ komt (volgens mij) door een simpele hefboom, hoe korter de tail hoe minder kracht er nodig is om te ‘rocken’. Vanaf een bepaalde taillengte is er zo veel kracht nodig dat dit niet meer lukt.

Ik kan me wel voorstellen dat een slappere tail voor minder stabiliteit gaat zorgen en dus de wendbaarheid vergroot. Maar ik vind: A stabiliteit overgewaardeerd en B hangt het er maar net vanaf wat het doel van het board is.

Ik zou zelf niet gaan voor een progressievere sidecut omdat dit of de waist smaller maakt, of de tail breder. Dan gaan we sleutelen aan drijfvermogen en balans en die zijn juist zo goed.

Toerist
Steven2Auteur11 januari 2011 · 22:36

@Paddy: zie bij forum het gedeelte met reviews (onder chatter en techtalk, maar boven safety en sales, dit is kennelijk nog een beetje onbekend gedeelte van wepowder)

Reageren
Mis helemaal niets meer!

Ontvang het laatste nieuws, PowderAlerts en meer!