wePowder Labs: Atomic Atlas

een review

Wat een heerlijke bonus van je wePowder proriderschap: WePowder Labs. In mijn geval haalde ik de ski’s een dag voor vertrek op bij Bever Amsterdam. Soepele bedoeling. Handtekening hier, even pinnen voor de onderhoudsbeurt en ik loop met een splinternieuw paar brede bakken de Amsterdamse straten op: “Gaat het sneeuwen?” is het bekende commentaar. Het eerste wat opvalt is hoe licht deze ski’s zijn. Vergeleken met mijn Rossi Steeze met Dukes of mijn Rossi Squads 189cm zijn dit veertjes. Ik ben op een gegeven moment fan geworden van stijve lijnvaste ski’s en heb veel ingeleverd op speelsheid. Misschien is het tijd om van die voorkeur af te stappen, denk ik, terwijl ik de Atomics in mijn Peugeotje vlij. Met neergeklapte achterbank raken ze net de voorruit niet: 192cm, 150-125-132: Serieuze jongens. Terwijl ik naar huis rij ruik ik af en toe even aan de veel belovende brede neuzen die naast mijn hoofd hangen: worden we vrienden?

[url=http://www.flickr.com/photos/versesneeuw/5563887466/][img]http://farm6.static.flickr.com/5306/5563887466\_c3292f3efd.jpg[/img][/url]

We verterkken richting Limone Piemonte: daar is de sneeuw. Het is maar een ritje van 1300km dus waar hebben we het over. Net opweg passeren we afgekrast Engelberg en ijzig Andermatt. We doen een schoonheidsslaapje aan Lago di Como en leggen ons, met een Italiaanse capu aan de mond, neer bij de ochtendspits tussen Milaan en Turijn. Als we richting Cuneo de bergen in duiken ben ik voor de zoveelste keer vol verbazing getuigen van het wonder van de vliegensvlugge overgang van groene koeienweides in witte poedervelden. We verkiezen het kleinere Limonetto boven Limone 1400 als start van ons avontuur en zonder wachttijd glijden we op houten stoeltjes de bergen in, ons hart gevuld met een combinatie van spanning en homecoming: de eerste lift omhoog.

Ik klik mijn schoenen in voor mij onbekende bindingen.

Het doet mij denken aan een term die mijn opa mij ooit bijbracht en zelf verzon: “functionele esthetiek”. Als kind nam hij mij mee door zijn huis en liet mij daar voorbeelden van zien; een dop die een ‘klik’ geeft als je hem op een pen duwt en jou verzekerd dat de actie, het ‘afdoppen’, succesvol afgerond is. Het tegenovergestelde bestond ook; een deur die dichtvalt zonder jou gerust te stellen met de “klunk” van het invallen van het slot: “niet best”.
Deze bindingen vallen in de laatste categorie. Ze klikken wel, maar ze klikken niet geruststellend. Meer een playmobil klik. Ik draai ze naar standje 10 (max 12) en begin mijn relatie met de Atlas’.

Ik vlieg! De eerste afdaling is naast de piste door iets verspoord hobbel, bobbel terrein. Ik hou daar wel van, en mijn nieuwe vrinden ook.

Zoals mijn Squads “tout droit” gaan, gaan deze “immer gerade aus”. Diepe bobbels die sommige ski’s een noodstop doen maken worden nu doorsnede of “overfloated” zoals ik het graag wil hebben. Ik ben blij verrast. Onderaan bij de lift krijgen ze een kusje terwijl ik met een scheef oog naar de bindingen kijk.

We zoeken dieper terrein op. Een korte hike van 5 minuten brengt ons op een spine die leidt naar een beboste vlakte die overgaat in een open poederveld. Ik trap ze op de staart en ben gelukkig. Ze gaan lek-ker ha-hard!!! Ze floaten geweldig. Met grote bochten beland ik in een bos en traverseren we terug naar de lift.

[url=http://www.flickr.com/photos/versesneeuw/5563311251/][img]http://farm6.static.flickr.com/5068/5563311251\_a26a1cf555.jpg[/img][/url]

Een probleem is ontstaan. Ik ben een gadget man, ik hou van kopen en hebben maar probeer dat wel te beperken. Met 25+ hobby’s is het een gevaarlijke eigenschap. Qua ski’s heb ik besloten dat het zo goed is. Squad, Steeze en klaar. Veel beter wordt het toch niet… Toch?

We zoeken op advies van de WePowder Guide het bos tussen Limone 1400 en Limonetto op. Er zijn drie opties: bomen in Italie groeien als kool, Morris is anorectisch of ik heb te veel gesnoept. Die bomen staan te dicht bij elkaar.

Mijn overigens ozo lekkere nieuwe Salomon Sideways Jacket zit onder het mos en ik mis één oog. Wel heb ik de wendbaarheid van deze 192cm lange monsters kunnen testen. Het moet een samenspel zijn tussen het lichte gewicht en de early rise van de neus van deze ski’s maar de kantenwissel is snerpend. Ik kan met ze spelen! De dagen die volgen zijn vervuld van poedervelden en italiaanse koffie, een combinatie die aan te raden is. Ik begin van de Atlas (en geloof het of niet, Atomic) te houden. Net als ik overweeg honk drie aan te snijden gebeurt er iets wat onze relatie en mij een klap uitdeelt. Pre-release.

Tijdens een, al zeg ik het zelf, perfecte landing van een kleine vliegende turn na een dropje van nog geen anderhalve meter merk ik dat ik iets mis: een ski. Godverdomme! Iets wat ik al jaren niet meer heb gehad met Dukes of Rossi Axial 140s. Tegen mijn zin draai ik de bindingen naar 11, één punt onder de max, en vervolg mijn weg met minder vertrouwen.

Relatiecrisis. Elke relatie is een package deal, zo ook deze. Atlas, een alleskunner die de hemel voor mij op haar(?) schouders draagt heeft een character flaw: haar binding. De functionele esthetiek blijkt rechtevenredig verbonden met betrouwbaarheid en wij bevinden ons in de donkere linkeronderhoek van dit verband.

[url=http://www.flickr.com/photos/versesneeuw/5563887942/][img]http://farm6.static.flickr.com/5058/5563887942\_4e7d7afa79.jpg[/img][/url]

Ik moet bekennen dat mijn Atlas mij niet meer heeft losgelaten. Een deukje zit er wel. De ski’s geven volledig vertrouwen van cliffjump tot sprookjesbosslalom, maar die binding blijft in mijn achterhoofd spoken. We skien de laatstse dag door de opwarming in warme zware sneeuw maar de Atlas volhard. Ook in ware firn zal hij zijn mannetje meer dan staan.

De laatste bochten naar een verdiende Peroni zijn van mindere kwaliteit. Op de piste bakken de bakken er niets van. Bochten rutschen is het devies, voor mooie gesneden super-G moet je ergens anders zijn; qua ski’s en website.

Het blijft zonder twijfel dat ik heel gelukkig werd van deze bakken. Met pijn in het hart bracht ik ze terug naar Bever me verheugend op de volgende keer dat we samen op vakantie gaan. Er wordt wel eens gezegd dat het de tekortkomingen zijn die je het meest gaat missen. Of die vlieger ook in dit geval op gaat weet ik nog niet. Voorlopig is dit mijn dagbesteding:

[url=http://www.flickr.com/photos/versesneeuw/5563311357/][img]http://farm6.static.flickr.com/5306/5563311357\_5702d67a32.jpg[/img][/url]

wePowder LABS rules!
Oppie.