Paddy’s legendarische storm chase…….
Story: Patrick van Iersel (alias Paddy o’ Denneboom)
Metgezellen: Teon Koote en Richard Notenboom
[b]Voorbereiding[/b]
4 januari: mijn dagelijkse werkdag start ik zoals gewoonlijk met een bakje cappuccino en een digitaal rondje langs mijn favoriete websites en bekijk van [url=http://www.wepowder.nl/versesneeuw/analyse/lang]de lange-termijnverwachtingen de jetstream[/url] en mijn hart slaat een moment over…… GFS voorspelt een sterke noordweststroming voor het weekend van 9 januari. Meteo Morris kondigt poederalert # 10 aan en met de omschrijving [url=http://www.wepowder.nl/node/3382]”op naar 2 meter vers!”[/url] is er maar één conclusie te trekken: we moeten naar de Alpen! De laatste dikke Nordstau beleefde ik samen [url=http://www.doubleup.nl/gallery/displayimage.php?album=319&pid=14408#top\_display\_media]met Ivo in 2009[/url]. Via facebook en mijn eigen website www.doubleup.nl wordt het goede nieuws de digitale wereld in geholpen en in no-time zijn al mijn poedermaatjes op de hoogte van het naderende poederfestijn. Snel neem ik contact op met mijn poedermaatjes Teon en Richard [url=http://www.doubleup.nl/gallery/displayimage.php?album=437&pid=19516#top\_display\_media]waarmee ik SCC lawine 3 heb gevolgd[/url] en inmiddels als vele poedertripjes heb gedeeld. Donderdag 8 januari en 2 slapeloze nachten verder stuurt Teon mij om 15:00 uur het verlossende sms’je “de shit is aan!” Zo snel mogelijk het ‘goede nieuws’ met het thuisfront gedeeld en dan is het de hoogste tijd om detailinformatie van de weersites te bekijken op windguru pro, [url=http://www.wepowder.nl/versesneeuw/wheretogo]wepowder where to go[/url] en [url=http://www.wepowder.nl/versesneeuw/snowmaps]de sneeuwkaarten op wePowder[/url]. Ze gaan vallen en dik ook! Verwachting is dat er 150-200 cm van het witte goud gaat vallen met als zwaartepunt Voralberg. Met deze vooruitzichten is veiligheid onderweg al een issue en zorgvuldig wordt de weersituatie via meteoalarm.eu
in de gaten gehouden. De nulgradengrens onderweg gaat naar de 500 meter dus we houden rekening met witte wegen in Zuid-Duitsland. Als laatste handeling print ik de lawineberichten uit en pak mijn weekendtas in.
Om 23.00 uur vertrekken we richting de poeder. De Mondeo, net een maand oud, begint aan zijn tweede poederrit naar de Alpen. Volgestouwd met boards, proviand (voor 3 weken?) en niet te vergeten de iPad, iPhone, [url=http://www.wepowder.nl/over/gids]Wepowder Guide[/url] en mijn standaard foto-uitrusting!
De Duitse autobahn is nagenoeg leeg en gelukkig is het aantal Baustelles sinds 2011 sterk gereduceerd. Voor Kempten zakt de temperatuur naar min 3 en gaat het flink sneeuwen. Duizenden sneeuwvlokjes vallen onze auto aan en al snel wordt de weg helemaal wit. De geleiderail is het enige oriëntatiepunt wat nog doet denken aan de snelweg. De weg is nog steeds leeg, maar we rijden vast op 2 sneeuwschuivers die de snelheid terugbrengen naar 40 km/uur.
Bij de Oostenrijkse grens raken we het duo kwijt en rijden we richting de Fernpass waar ook druk wordt geschoven.
Inmiddels zijn Teon en Richard ook bij bewustzijn en begint het ‘fijntunen’. Via [url=http://www.wepowder.nl/over/powfinder]de Wepowder app[/url] vinden we de where to go gebieden.
Met behulp van de Wepowder Guide wordt een gebiedskeuze gemaakt. We zijn op zoek naar een klein maar fijn gebied. Gezien de zware sneeuwval heeft een gebied met bomen onze voorkeur. Via sms heb ik contact met mijn ‘weerguru’ Ivo die aangeeft dat de liften in Kappl en See niet draaien. Wind en hevige sneeuwval (tot 50 cm vers) zijn spelbrekers. We besluiten dieper het Paznauntal in te rijden, destination Ischgl……… een gok want de tekst uit de Wepowder Guide blijft bij mij hangen …” je vindt Ischgl geweldig of je verafschuwt het” dus wat gaat het worden?
[b]Voorgerecht[/b]
We kopen liftpassen à 45 euro per stuk en nemen de gondel van [url=http://www.ischgl.com/maps/?type=flash&language=de&startdata=aktuell]de Silvrettabahn[/url] die uitkomt op een hoogte van 2300 meter. Volgens de lawineberichten is het lawinegevaar vastgesteld op stufe 4 boven 2000 meter. Bovendien is het gehele windroosje zwart, dus geldt het bericht voor alle exposities in het gebied. Oppassen geblazen dus! Bij de lift maken Russen, Roemenen, Hongaren en andere nieuwe Oost-Europese rijken zich op om naar boven te gaan. In trendy en vooral smakeloze bontkleding heeft het gros volgens mij niet eens in de gaten wat moedertje natuur voor hen in petto heeft. Ik moet wel lachen als ik de zonnebrillen en getailleerde ski’s zie. Op de site van Ischgl staat “relax if you can”.
………. Nou, voor ons deze dag geen concurrentie in de poeder ;) dus we zijn relaxed! Boven sneeuwt het als een dolle, maar het zicht is verre van optimaal. Dit gegeven in combinatie met de harde noordwester doet ons besluiten niet hoger te gaan en het bos op te zoeken. Bij gebrek aan een hoogtekaart moeten we wat improviseren met het pisteplan van Ischgl. Via Ernest van [url=http://www.facebook.com/#!/pages/The-Tube-MiddelburgGoes/123683517751995 ]de Tube[/url] heb ik een [url=http://www.burton.com/mens-boards-barracuda-snowboard/252202,default,pd.html]Burton Barracuda[/url] 1.61 testboard meegekregen en na een korte kennismaking met de sneeuw op de piste is het tijd om de bosranden op de zoeken. Naast de piste ligt een kniediep vers pak puf en de Barracuda en zijn nieuwe baasje hebben er zin in. Het board is speels en zeer wendbaar, een eigenschap die in het bos goed van pas komt. Na een verkennend onderzoek vinden we een onverspoord stuk poeder in een met Larix en Grove Den begroeid bos. We zijn onbekend met het terrein, blijven bij elkaar in de buurt en maken afspraken over de te volgen routes. Lastig om jezelf te beheersen in een bos dat eruit ziet [url=http://www.doubleup.nl/gallery/albums/userpics/10004/normal\_\_\_10\_januari\_2012\_036\_2\_281024x66329.jpg]als een grote speeltuin![/url].
Vanwege het lawinegevaar is tactisch rijden een absolute must. Een klein foutje en je zit bovendien compleet vast in de diepe poeder. Vermoeiend, tijdrovend en bovendien slecht voor de energiereserves. De Barracuda blijkt [url=http://www.doubleup.nl/gallery/albums/userpics/10004/normal\_\_\_10\_januari\_2012\_306\_3\_281024x66529.jpg]een echt bosmonster[/url] en voldoet ruim aan mijn verwachtingen in dit terrein (vergelijk Salomon Sick Stick). Met de bindingen ver naar achteren blijft de neus boven de poeder en bij kantenwisseling kom ik af en toe los! Slalommend tussen de bomen komen we al direct in extase. Door het totale gebrek aan concurrentie hebben we zelfs tijd om wat foto’s te maken. Na de eerste run komen we bij een buiten dienst gestelde sleeplift uit, maar na een korte hike komen we weer op de piste uit.
Vanuit de lift worden de omstandigheden en het terrein grondig bestudeerd. Onze Russische cabinevrienden zijn luidruchtig, maar ach hoe waren wij NL-ers in de jaren 80 ;)? Zolang ze netjes op de piste en in het restaurant blijven storen wij ons niet aan onze nieuwe vrienden. In de back country komen we een Duitssprekende Nederlander (Robert) tegen die een stukje met ons meerijdt. Hij is niet in het bezit is van de vereiste 3-eenheid (pieper-schep-sonde) en we loodsen hem, na een korte preek, door het terrein. We rippen tot onze benen niet meer kunnen en gaan door tot de gondels van de Fimbabahn stil komen te hangen. We dalen via de piste af naar Ischgl, maar kunnen het niet laten om de pistenranden die omgevormd zijn een natuurlijke halfpipe aan gort te rippen. Nog voordat we beneden zijn valt de schemer in en in Ischgl branden de neonlampen al fel.
In het dorp boarden we door de hoofdstraat, die er verlaten bij ligt. Ondanks de neonreclame, terraswarmers en gezellige Tiroler muziek is de apres-ski ver te zoeken. Het sneeuwt als een dolle en we blijven bij Hotel Feriengluck hangen om onder het genot van een Glühwein de plannen voor zaterdag door te spreken. Op het bord bij de Silvrettebahn zien we dat de Landeckstrasse is afgesloten vanwege een lawine. We’re stuck in Ischgl! (Thijs uit Ischgl [url=http://www.wepowder.nl/node/3395]berichtte hier al over op wePowder[/url] en stuurde dit filmpje)
Het behulpzame barpersoneel brengt ons in contact met de eigenaresse van het hotel en er is gelukkig nog 1 kamer beschikbaar, zodat we niet nog een nacht in de auto moeten slapen. De kosten (70 euro inclusief ontbijt en sauna) nemen op de koop toe. Na uitgebreid saunaverblijf en 3 schnitzels is het tijd om de slaapkamer op te zoeken. Onze camera’s en hoofden zitten nog vol met beelden, maar helaas kunnen we ze niet online zetten, want het hotel heeft geen gratis WiFi verbinding. Erger nog: geen weerupdate voor morgen….hoe deden ze dat vroeger alweer?
[b]Hoofdgerecht[/b]
Ik schuif de gordijnen open en zie ik daar een voorzichtig opklarinkje? Spelbreker de wind zie ik ook al. Op de top zie ik sneeuw wegstuiven dus waarschijnlijk gaat er boven niets open. Rondom het liftgebouw van de Silvrettabahn is het personeel druk bezig om de 50 cm vers gevallen sneeuw bij het liftgebouw weg te kruien en de gondel in bedrijf te krijgen.
Met de sneeuw van gisteren zitten we op 1 meter vers. Via sms heb ik contact met mijn online weerman thuis. Vandaag passeert een warmtefront en zal de 0 graden grens op 1300 meter liggen. Ischgl dorp ligt op 1400 meter dus no problem! Er zijn niet veel belangstellenden die plannen hebben naar boven te gaan. We zijn eenzame freeriders op zoek naar nieuwe poedervelden en die gaan we vinden ook!
Ik ontdek een flauwe bowl met enkele solitaire bomen waar 3 sporen in staan. Wij kiezen ons eigen pad en komen bij een maagdelijk couloir. Na een risico check zetten we onze handtekeningen in de sneeuw. We dalen 1 voor 1 af en kiezen tactische routes. Het lawinegevaar is stufe 4 en ook in het bos onder de 1800 meter zijn we op onze hoede en speuren naar alarmtekens. We kijken naar onze sporen die wel wat weg hebben van een Leopard 2 die door het bos heeft geploegd. Door de diepe sneeuw hoef je trouwens helemaal geen bochten te maken om de snelheid eruit te halen. Sneeuw stuift hoog op en soms wordt het zicht volledig weggenomen doordat je in je eigen stofwolk terecht komt. De fijne poeder zit werkelijk overal….
Ik heb nog nooit eerder in mijn freeride carrière zulke diep poeder gereden en genieten met volle teugen. We gillen als kleine kinderen en hebben dikke pret! Beneden gekomen banen we ons een weg door heupdiepe pow richting de sleeplift die helaas niet in gebruik is. Na een minuut of 10 steppen en skaten komen we weer op de piste die ons naar het middenstation brengt van de Fimbabahn. Tijdens de poederrit zijn we omgetoverd tot coneheads en zitten onze rugzakken vol met sneeuw. Erg lang duren de opklaringen trouwens niet. In de loop van de ochtend dwarrelen de eerste sneeuwvlokjes alweer naar beneden en ‘s middags gaat het weer helemaal los. Onze sporen van de vorige dag zijn helemaal verdwenen en er ligt weer een keurige deken voor ons klaar. Bovengekomen pakken we dezelfde route en nu droppen we volle snelheid vanaf de piste de bowl in…… enkele Russische skiërs blijven verbaast achter. Ik volg Richard en ik kan hem nauwelijks bijhouden. Zijn Nitro Pantera lijkt opgevoerd en laat een dikke stofwolken achter.
We komen weer bij het couloir uit en besluiten iets verder naar rechts te gaan waar we nieuwe poedervelden aantreffen. Ook hier geen sporen en we worden gek! De bomen staan ver genoeg uit elkaar en we kunnen lekker gas geven. Af en toe slaat een venijnig Larixtakje takje tegen mijn helm. Ergens halverwege het bos komen we een smalle, steile passage tegen waar we stapvoets en 1 voor 1 afdalen. Nu snappen we het bordje absturzgefahr wat we bij het verlaten van de piste tegenkwamen. Paulus de kettingzager heeft voor ons wat open plekken in het bos gecreëerd en de afgezaagde stobben vormen mooie pillows waar een dik pak sneeuw op ligt. De pillows drop ik in een rechte lijn naar beneden en mijn benen doen dienst als Koni’s. De hele scène doet een beetje Canadees aan. Bomen zuchten onder een dik pak sneeuw en takken buigen diep door. Op het einde van de middag mogen we Ischgl verlaten en rijden richting Kappl. Onderweg schieten de woorden uit de Wepowder Guide door me heen…” je vindt Ischgl geweldig of je verafschuwt het”. We hebben niet veel van Ischgl gezien, maar genoeg om te zeggen dat het met slecht weer goed toeven is! Vertel het vooral niet voort.
Genoeg reclame, we zijn op storm chase en op zoek naar een klein, maar fijn familiegebied. In Kappl scoren we een pension met ontbijt en sauna voor 40 euro. Helaas weer geen (gratis) internet, maar via het thuisfront hebben we inmiddels gehoord dat zondag de volgende dump eraan komt.
[b]Nagerecht[/b]
‘s Morgens gaat voorzichtig het gordijntje aan de kant. Terwijl Richard en Teon nog een beetje liggen te draaien zie ik dat er weer een gigantisch pak nieuwe sneeuw op het parkeerterrein van “Appart Michael” ligt.
Na het ontbijt helpen we de eigenaar Manfred om het parkeerterrein schoon te scheppen. Manfred heeft zijn Continental uit de garage gehaald en een kwartiertje later staan we bij de gondel. De eerste rit naar boven met de Diasbahn gaat door een witte wereld. Het zicht is waardeloos en de bomen zijn haast niet meer herkenbaar. De gondel zit vol met sneeuw en we kunnen ons moeilijk oriënteren. Het sneeuwt heel hard en we beseffen ons dat bos de enige garantie biedt op zicht. Boven nemen een stukje zwarte, ongeprepareerde piste richting de sleeplift die nog niet in gebruik is. Op de piste ligt een dik pak sneeuw en je moet je board echt vol laten lopen om niet stil te vallen. [url=http://www.kappl.com/anlagen-lifte.de.shtml#mySkiSlider]Het sleepliftspoor[/url] is een natuurlijke halfpipe en tot ongenoegen van de gepensioneerd uitziende liftbediende (vroeger zelf nooit jong geweest) rippen we quarters hard. Ik beloof hem plechtig dat we het nooooit meer zullen doen!
De Sparrenbossen zijn een stuk dichter dan in Ischgl en we vinden geen open stukken om af te dalen. De geplande couloirs (onder andere richting Egg) zijn vanwege het lawinegevaar en het slechte zicht geen optie. We kiezen ervoor om recht onder de Diasbahn af te dalen. Daar staan nog geen sporen en oh jongens wat een sneeuw……… Naar schatting ligt er meer dan 1.5 meter verse sneeuw, je zakt met je board tot aan je heupen weg. Een foutje betekent graven en daar hebben we geen zin in. Iets links van de Diasbahn vinden we een weiland wat volgestouwd ligt met poeder. Bij elke bocht die je maakt stik je bijna in je eigen sneeuwwolk. Mijn goggles veeg ik schoon in de hoop nog iets van een lijn te kunnen ontdekken. Het weiland is omgetoverd tot een beddenspeciaalzaak waar een paar kids dekbedden uit elkaar hebben gescheurd. Het is duidelijk: Kappl staat nu officieel op nummer 1 in mijn poedercarrière! We pakken de rodelbaan en snijden telkens de bochten af door het bos. Jammer, jammer, jammer: Kappl maakt zijn naam ‘sunny mountain’ vandaag niet waar en we zullen de mooie bowls en couloirs niet gaan rippen. Ik heb mijn camera in de auto liggen maar maak met mijn BB nog snel een snapshot.
[img]http://www.doubleup.nl/gallery/albums/userpics/10004/normal\_IMG00354-20120108-1045.jpg[/img]
Om twee uur verkopen we onze liftpassen aan wat Russen die waarschijnlijk net terugkomen van de après ski. Een van hen trekt een dik pak 50-tigjes uit zijn zak, maar is nog wel geïnteresseerd in een Nederlands aanbiedinkje. Ze zijn er dus nog steeds ……. Russen die op de kleintjes letten. We zijn moe en voldaan ……………. Het was epic en deze poedertrip zal nog lang op mijn nummer 1 staan.
[b]Koffie[/b]
Bij thuiskomst horen we de verhalen over ingesneeuwde dorpen en extreme sneeuwval. Skigebieden die compleet zijn afgesloten van de buitenwereld met recordhoogtes aan sneeuw. Wat te denken van St. Anton met 5.45 meter op de berg! Toch nog mazzel dat wij PA#10 hebben meegemaakt en ook nog dik hebben gescoord! Anderen zijn niet op bestemming gekomen of stonden voor gesloten liften. Ik moet er niet aan denken.
Ik eindig ten slotte met een citaat:
[i]Extreme Schneemengen im Westen Österreichs . So viel Schnee im Jänner wie seit Jahrzehnten nicht mehr. Im Westen Österreichs hat es so viel geschneit wie schon lange nicht mehr. Manfred Bauer von der Zentralanstalt für Meteorologie und Geodynamik (ZAMG) in Innsbruck: „An einigen unserer Wetterstationen wurde in den letzten 30 Jahren nicht mehr so viel Schnee im Jänner gemessen, in Nauders und Galtür sogar in den letzten 60 Jahren nicht. Nimmt man nicht die Schneehöhe, sondern die Neuschnee-Summe der letzten vier Tage, also wie viel Schnee jeden Tag in Summe dazugekommen ist, sieht man ebenfalls wie ungewöhnlich dieses Ereignis ist: Am Arlberg zum Beispiel sind diese Vier-Tages-Neuschnee-Summen alle 5 bis 10 Jahre zu erwarten, Richtung Reschenpass überhaupt nur alle 20 bis 25 Jahre.[/i]
Special thanks;
Aan onze vrouwen die wederom zoveel geduld met ons hebben gehad en deze trip mede mogelijk hebben gemaakt!
Meer foto’s van deze poedertrip op [url=http://www.doubleup.nl/gallery/displayimage.php?album=476&pid=21103#top\_display\_media ]double-up[/url]
Gopro Teon volgt…………….
Reacties
Mooi verhaal.
Paddy, goed verhaal man… had er graag bij willen zijn! :)
vorig jaar in appart michael gebivakkeerd
leuk (en herkenbaar) verhaal!
zo’n verhalen kun je blijven lezen… tijd voor volgende tripje niet?
tijd voor een volgend tripje ;) howel het filmpje is nog niet klaar…
Mooi stukkie mannen. Nu die bewegende beelden nog… no pressure Teon ;-)
PA10 : waar is den tijd :-) ; hab nu pas tijd om het eens goed te lezen … Het was tegek eh ; wij zaten ook in de buurt !! Stoke verslagje paddy woootwooot !!!