Het is alweer ruim 20 jaar geleden. Voor het eerst ik ging ik zonder mijn ouders op zoek naar verse sneeuw. 1000 kilometer heen en 1000 kilometer terug en dat allemaal voor wat sneeuwvlokken die me een onbeschrijflijk gevoel van vrijheid gaven en nog steeds geven. 1000 kilometer waren toen 1000 echte kilometers. Er waren geen mobiele telefoons en internationaal bellen nog duur. En dus was mijn credo naar de achterblijvers ‘geen nieuws is goed nieuws’. Waarbij ik zo af en toe een telefoontje pleegde.
Mijn moeder was dolblij in die dagen als ze iets van me vernam en nog blijer al ik weer heelhuids thuis was. In al die 20 jaar is er niet veel veranderd. Nog steeds reis ik per jaar duizenden kilometers op zoek naar verse sneeuw en nog steeds wacht mijn moeder op dat moment dat ik laat weten dat ik weer thuis ben. En niet alleen zij. In die 20 jaar volgden een vriendin en 2 kids.
Toch is er wel wat veranderd. De mobiele telefoon en internet hebben het contact vergemakkelijkt en alle kennis die we met elkaar delen de wereld ogenschijnlijk kleiner. Maar toch….
‘Doe je voorzichtig?’, ‘Papa, heb je het leuk gehad? Heb je verse sneeuw gevonden?’. Meer dan ooit wordt er op mijn terugkomst gewacht.
Iedere keer weer als een vrijheidzoeker het nieuws haalt omdat het verlangen op die bepalende seconde net iets te groot was word ik emotioneel. Niet omdat ik bang ben voor de sport. Die vrijheid nemen ze me niet af. Niet omdat ik wil weten of er fouten zijn gemaakt. Freeriden is een risicosport, waarbij velen van ons dagelijks er alles aan doen om de risico’s tot een minimum te beperken. De grens tussen fout en vrijheid is soms maar een kleine.
Ik word emotioneel omdat ik weet dat er die dag iemand op deze vrijheidzoeker zat te wachten. Niet zomaar iemand, maar iemand die begreep dat vrijheid belangrijk is en de keuze voor sneeuw respecteerde. Iemand die van de ene op de andere seconde alleen is in een wereld vol met oordelen en analyses.
Alle commotie en media aandacht ten spijt kan ik alleen maar denken aan zijn moeder, zijn vrouw, zijn kinderen, familie en vrienden. ‘Papa is thuis en de doktor doet er alles aan om Papa weer beter te maken….’ Op zulke momenten is gepaste stilte en een blijk van empathie op zijn plaats.
In 20 jaar is er niet zoveel veranderd. Terwijl er mensen thuis wachten draait de wereld door.
@Friso et al. May the force be with you!
Reacties
respect
Mooie woorden…
perfect verwoord
mooi geschreven!!!
Mooie woorden Morris!
Wat een fijn stukje Morris! Respect.
@Opa, thanks. Hoewel ik hier in Canada niet alles meekrijg lees ik dat jij erg goed bezig bent. Goed bezig! Ik bel je ff als ik terug ben.
Super mooi geschreven, respect!
Gun leden van het koninklijke huis deze vrijheid. Juist omdat ze bij al wat ze doen door de media worden gevolgd.
Mooi stuk, bravo.
Heel erg mooi verwoord. Krijg er zelfs een brok van in mijn keel.
Helemaal mee eens!
@morris @opa @maarten @wepowder : “gvd wat doe je ons aan” versus"zovééél diepe thx voor alles"… Wij waren afgelopen weekend in Elm… Nog nooit zoveel afgegane lawines gezien… Iedereen zwaar onder de indruk … Zoveel… Wat als je hier “tijdens” was… Wat hadden ‘wij’ gedaan… Alles weer in vraag… Nachtmerries… (Als je al ‘half’ ziek bent, zijn zulke verhalen hallucinaties!!!) Vandenacht terug int land en internet en dan commotie lezen maar vooral warme/gevoelens herkenbare- woorden van dio en morris en … ? Te weinig geslapen maar ‘moeten’ gaan werken ; “paté4pow” weetjewel… Ik kon het niet uit m’n kop krijgen ; héél het freeride-leven-hoofdstuk kwam (weer) in allerlei flarden/uitroepen/gevoelens/vraagtekens/verwijten/onbehagen/euforie/… voorbij … Waarom doe ik dat ? Waar ben ik mee bezig ? Hoe komt dat eigenlijk ? Waarom ? Altijd al geweest ? Hoe ? Maar tussendoor kwam ook dit voorbij : "ik moet eigenlijk gvd die rolf en morris en maarten en heel die wePowdershit toch ook wel eens écht oprecht bedanken voor …kweetnietwat/alles… Ik kan dit niet in woorden gezegd krijgen maar ik hoop dat iedereen weet/voelt wak bedoel… Hierbij dus : HolyThx!!!
sorry @bart @arjen dak jullie altijd vergeet, maar meer dan ooit ook wePow maken/zijn/worden/…
Daarstraks ozze va aan den telefon gehad …
Die begon zelf over die ollandse prins …
as belg …
dan wettetwel zekers
…
Ik lees het nu. Hier hoeft niets aan te worden toegevoegd.