Het lawinebericht in Noord Amerika

Het lawinebericht in Noord Amerika

Compressietests, snowpits, ankers. Allemaal populaire zaken aan de andere kant van de oceaan. Laatst dook het fenomeen slopecutting ook op in het forum. Samen met de andere zaken tref je ze regelmatig aan in films en op het www. Maar waarom hoor je er in Europa toch zo weinig over?

[b]Dekkingsgraad[/b]
De belangrijkste reden daarvoor is dat de ‘dekkingsgraad’ voor lawineberichten in Europa veel dichter is dan in Noord Amerika. Met andere woorden: ‘onze’ lawineberichten hebben een hele fijne regionale dekking en zijn dus behoorlijk accuraat, ondanks alle tekortkomingen. In Noord Amerika is de dekkingsgraad beroerd. De gebieden waarop een lawinebericht betrekking heeft, beslaat soms de halve Alpen! Bovendien zijn lawineberichten aldaar grotendeels gebaseerd op het werk van vrijwilligers. Ik was bijvoorbeeld verbijsterd toen ik recentelijk een lawineguru uit Alaska sprak en er achter kwam dat een stad/regio als Juneau geen lawinedienst heeft. Terwijl daar de infrastructuur toch echt regelmatig bedreigd wordt door schuivende sneeuwmassa’s. Toen hij de brui gaf aan zijn vrijwilligerswerk (dat hij ook zelf in het leven had geroepen), was er gewoon niets meer… (het gat wordt overigens waarschijnlijk gevuld). Met deze anekdote wil ik maar aangeven dat je in Noord Amerika buiten de skigebieden erg op je eigen inschatting bent aangewezen. Daarom is in Noord Amerika ook het eerste wat je leert op een lawinecursus om een ‘pit’ te graven en naar lagen en kristallen te turen. Met behulp van stabiliteitstests als de compressietest maak je dan zelf een inschatting van de situatie. Dat is niet eenvoudig! Ook al klinkt het wel zo. Bovendien zitten er in een helling veel verschillende stabiliteiten. Lees: een compressietest zegt niet noodzakelijkerwijs veel over de hele helling.

[b]Sneeuwdek[/b]
Daarnaast is het natuurlijk ook zo dat het sneeuwdek ‘aan de overkant’ verschilt van dat bij ons in Europa. Nou ja op veel plekken, want er zijn veel verschillende soorten sneeuwdek in de nieuwe wereld. Meest opvallend is natuurlijk het sneeuwdek in Alaska waar tientallen centimeters verse sneeuw kunnen vallen, die vervolgens doodleuk blijven liggen op 50 graden hellingen! Gevolg van een maritiem klimaat. Die verschillen met hier leiden er dan weer toe dat je daar over een begrip als ‘anker’ (stenen of bomen die het sneeuwdek vasthouden) veel meer hoort dan hier: bij ons is het geen zinvol thema. Denk aan deze zaken als je mooie filmpjes op internet of DVD/Blu Ray ziet met ogenschijnlijk eenvoudige en snel toe te passen technieken. Schijn bedriegt!

[i]Dit artikel is eerder verschenen op 17 februari 2010 en is gepubliceerd door Opa.[/i]

Arjen
was born with maps of ski areas in the cradle and has visited almost all of them. His great passion is freeriding.
Reageren
Mis helemaal niets meer!

Ontvang het laatste nieuws, PowderAlerts en meer!