Hoe ver wil je gaan?

Hoe ver wil je gaan?

Allereerst wil ik kort mijn excuses aanbieden voor het uitblijven van een nieuw blog. Mijn pc heeft het na vijf trouwe jaren begeven en het duurde even voordat ik een passende vervanger had gevonden. Bij deze een blog dat ik al een tijd wilde schrijven.

Al een paar keer eerder heb ik het gezegd: Dit seizoen is een seizoen van extremen. Het seizoen begon zonder sneeuw. Kale bergen met (hier in Ischgl) pistes gemaakt van enkel en alleen kunstsneeuw. De extreme droogte werd opgevolgd door twee maanden van zware sneeuwal. Meerdere malen moesten wegen gesloten worden en er kwam hier in Ischgl zelfs een lawine onverwachts over de [url=http://www.wepowder.nl/blogs/powderskifun/lawine-bij-pow-alert-10-inc-video]Bundesstrasse[/url] waardoor ik zes dagen vast ben komen te zitten in Ischgl. Na de (geweldige) periode van sneeuwval volgde een periode van extreme [url=http://www.wepowder.nl/blogs/powderskifun/leren-van-een-siberisch-kado]kou[/url]. Temperaturen onder de -30 en praktisch dagelijks mensen op de piste met witte wangen en neuzen. Nog geen twee weken na deze extreme kou volgd extreem warm weer. Momenteel is het veel te warm voor de tijd van het jaar. We hebben nu al voor de derde dag achtereen temperaturen boven de +15 in het dal en zelfs 's nachts weet het kwik het vriespunt niet te halen. Gevolg is dat er gisteren wederom een flinke lawine vlakbij het huis naar beneden is komen zetten.
[img]http://snowblog.nl/problog/weg.jpg[/img]

Dit extreme weer brengt direct ook een penibele lawine situatie met zich mee. Extreme sneeuwval brengt vrijwel altijd een hoge lawine stufe met zich mee. Godzijdank is er bij de echt dikke dumpen toch niets fout gegaan. Toen het weer in Ischgl na de koude periode echter omsloeg ging het wel goed mis.

Vijftien februari was het in Ischgl zeer winderig. Windstoten met snelheden van over de 100 km/h met daarbij lichte sneeuwval. Omdat ik wist dat het zou gaan sneeuwen las ik 's ochtends vroeg aandachtig het lawinebericht door: In de ochtend stufe 3, vanaf een uur of 1 stufe 4. Door draaiende wind slecht in te schatten waar je verse triebschnee aan zou treffen en dus, zeker icm met het slechte zicht, geen dag om me na het werk nog flink offpiste uit te leven. Licht teleurgesteld ga ik richting werk om een vrij gemiddelde dag te gaan draaien. Todat rond een uur of 12 het alarm in het ski gebied af gaat. Al snel blijkt dat er een piste is getroffen door een lawine en dat er mogelijk mensen onder liggen. Gezien het feit dat ik met een groep kids onderweg ben kan ik echter niet aan de reddingsactie meehelpen. Met een enorm dubbel gevoel ga ik verder met mijn les terwijl ik eigenlijk met mijn gedachten ergens anders zit. Aan het einde van de dag krijgen we in eerste instantie te horen dat er niemand gewond is geraakt en alles in orde is. Beneden in het dal aangekomen blijkt echter dat er wel degelijk iemand onder de lawine lag. Een 50-jarige man van Zweedse afkomst bleek door de lawine te zijn bedolven.

Omdat de lawine op de piste terrecht was gekomen had vanzelfsprekend niemand een pieper om. Hierdoor duurde het in totaal 40 minuten voordat de man werd gevonden. Helaas was dat te laat.
[img]http://snowblog.nl/problog/redding.jpg[/img]

[i]Reddingsactie na de lawine[/i]

De overleden man was een vader van twee kinderen en was samen met zijn vrouw en kinderen op skivakantie. Omdat de vader op het moment van het ongeluk alleen met zijn kinderen aan het skiën was zijn de kinderen in eerste instantie opgevangen door de politie.

Dit ongeluk hakte er bij iedereen (en dus ook bij mij) behoorlijk in. Het hele seizoen werd er gewaarschuwd voor lawines en juist op een dag dat er niet extreem veel sneeuw valt komt er iemand op de piste om door een lawine. De dag erna was het bluebird en windstil. Ik had persoonlijk verwacht dat er een dag na zo’n zwaar ongeval niet veel off-piste geskied zou worden maar niets bleek minder waar. Vanaf negen uur 's ochtends zag je overal mensen met en zonder uitrusting off-piste skiën. Een naar gevolg van het mooie weer was dat er een hoop mensen overmoedig raakten. Gevolg: drie keer het alarm in het skigebied omdat er drie keer iemand onder een lawine lag. Drie keer is extreem veel op een dag.

Bij de eerste twee alarmen blijkt niemand gewond te zijn geraakt. Hoewel er inderdaad twee keer mensen onder een lawine lagen zijn ze allemaal op tijd gevonden. Bij het derde alarm word ik opgeroepen om te gaan helpen. Behoorlijk nerveus ren ik naar mijn ski’s en samen met een collega straightlinen we naar de lift die ons naar het ongeval brengt. Hoewel ik weet hoe een reddingsactie in zijn werk gaat merk ik dat ik steeds nerveuzer word naarmate we dichter bij komen. Wat zal ik aantreffen, wat wordt zo meteen mijn taak. Op weg naar de lift zien we vanuit alle hoeken liftmedewerkers en mensen van de piste dienst komen. Nog geen vijf minuten na het alarm zit de hele lift vol met medewerkers van het skigebied. Het valt me direct op hoe goed dit soort acties zijn georganiseerd. Vlak voordat we echter boven zijn worden we gebeld dat iedereen veilig onder de lawine vandaan is gehaald. Opgelucht skiën we rustig terug richting de skischool. Later op de dag hoor ik dat er bij het eerste lawine ongeval een bekende van mij betrokken was. Ze was zonder lawinepieper off-piste gaan skiën en onder een behoorlijke lawine terrecht gekomen. Wonder boven wonder werd ze toch binnen tien minuten gevonden. Toen ze onder de sneeuw vandaan kwam had ze geen meetbare ademhaling en pols meer. Gelukkig is ondertussen alles weer goed en heeft ze er geen lichamelijk letsel aan over gehouden.

Deze drie alarmen op een dag plus het dodelijke ongeluk de dag ervoor hakken er bij mij flink in. Het zet me aan het denken hoeveel risico ik werkelijk wil nemen en of het wel altijd goed in te schatten is waar het veilig is en waar niet. Omdat er op één dag drie onafhankelijke lawine ongevallen gebeuren besluit ik dat het te lastig in te schatten is om off-piste te gaan skiën. Ik besluit twee dagen überhaupt niet naast de piste te komen en dan mijn vrije dag te nemen om rustig aan weer het vertrouwen terug te krijgen. Bovendien heeft de sneeuw dan gelijk even de tijd om met het warme weer te zetten.

Zaterdag ga ik rustig van start. Ik heb mezelf voorgenomen alle beslissingen rustig te nemen en zet in voor een lijn waarvan ik weet dat hij nog niet gereden is. Samen met m’n buddy Evert ski ik richting onze lijn. Boven aangekomen ben ik bovengemiddeld nerveus. Nog altijd spoken de ongelukken van de afgelopen dagen mij door het hoofd. Dat blijft knagen en helpt niet echt mijn zelfvertrouwen. Boven aan onze lijn lopen we nog kort even alles door en besluiten dan dat het veilig is om te gaan.

Zo neurveus ik bovenaan was, zo ontspannen ging de run zelf. Zodra ik mijn eerste bocht maakte was ik alle nervositeit kwijt en kon ik eigenlijk alleen nog maar genieten. Hoewel de dagen ervoor me wel een stuk bewuster hebben gemaakt, is het geen reden om niet meer voor mooie freeride lijnen te gaan. Zolang een dag niet gaan freeriden bij bluebird vanwege extreem riskante condities niet verkeerd voelt, en ik mijn lijnen zorgvuldig uit kan kiezen, zonder daarbij te stressen of overhaast te zijn blijf ik freeriden.

ThijsKennis

Reacties

Gevorderd
DioAuteur4 maart 2012 · 09:23

Heftig verhaal Thijs. Dank voor het delen.

Life is short. Buy the shoes. Take the trip. Ride the line.
Expert
huibAuteur4 maart 2012 · 10:31

+1

Gevorderd
EchoAuteur4 maart 2012 · 12:21

Goed verhaal Thijs, mooi gerelativeerd!

Do or do not, there is no try (Yoda)
Gevorderd
alexsvwAuteur4 maart 2012 · 17:48

Heftig maar wel mooi om te lezen hoe je ermee omgaat.

Walking down a mountain is a waste of gravity
Toerist
SimonAuteur4 maart 2012 · 20:31

serieuze lawine precies op die foto…

Mooi verhaal, spijtig te horen van die Zweedse man. Wist ook niet dat skileraren ook worden opgeroepen bij een reddingsactie. Of is dat iets waarvoor je je moet opgeven?

Talk less, ride more
Toerist
ffKnallen2Auteur5 maart 2012 · 00:23

Goed verhaal!
\

Nog even een vraagje aan de lawine experts als grote leek, op het filmpje zie je helemaal links in het beeld een sneeuw wand met overhangende sneew liggen, ik zie dit wel vaker nu vraag ik me altijd af of zo’n overhangende rand nu een hoge kans geeft dat je de hele wand eruit trapt als je er vanaf vanaf rijdt / springt?

Toerist
powderskifun2Auteur5 maart 2012 · 09:19

@ffknallen, een dergelijke over hang(ook wel wechte) is een goede indicatie hoe de wind de periode ervoor heeft gewaaid. In princiepe is de kant van de overhang altijd windgeladen. Dat betekend dat er sneeuw van de tegenoverliggende kant opwaait, en aan de kant van de over hang wordt gedeponeerd. Omdat sneeuwkristallen bij het opwaaien fragmenteren binden ze vaak niet goed meer aan de laag eronder waardoor er triebsneeuw ontstaat; Een laag sneeuw die zelf extreem goed bind, maar niet bind aan de onderlaag.
\

Wanneer je dus vanaf een overhang naar beneden springt is er een kans dat je de hang los trapt. Bij over hangen dus altijd voorzichtig zijn!

Beginner
polingAuteur5 maart 2012 · 10:39

indrukwekkende realiteit maar weer :-\

Beginner
polingAuteur5 maart 2012 · 10:41

@ffknallen je ziet onderaan die kant van de flank ook lawine resten liggen volgens mij

Toerist
powderskifun2Auteur10 maart 2012 · 23:59

@Simon: Het is in vrijwel alle Oostenrijkse gebieden zo dat de skischool mede verantwoordelijk is bij een reddingsactie. Vanaf het eerste skileraar diploma(Anwarter) wordt er dan ook al (een beetje) tijd besteed aan het gebruik van sondes en piepers. Daardoor weet iedere skileraar als het goed is in ieder geval hoe een dergelijke actie in zijn werk gaat!

Reageren
Mis helemaal niets meer!

Ontvang het laatste nieuws, PowderAlerts en meer!