Splitboarden door een beginner

Vier jaar terug deed ik mijn laatste seizoen in de sneeuw. In die tijd was ik al wel met freeriden bezig, maar echt alleen poeder. Hiken, touren, no way! In het dorp zaten wat Fransen die twee weken na de laatste dump nog met piepers reden, ‘moeilijk deden’ en slechte sneeuw reden ‘om de benen te trainen’. Idioten vond ik dat!

Inmiddels is er aardig wat veranderd. Kort na dat seizoen ontdekte ik dat er twee weken na een dump met wat zoeken nog goede poeder te vinden is. En dat vaak met maar een half uurtje hiken vanaf de lift. Zo idioot waren die gasten dus helemaal niet, en dat moeilijk doen viel waarschijnlijk ook nogal mee. En die backcountry opende nog veel meer deuren. Los van de sneeuwkwaliteit is het daar te gek. Je bent er verlost van de rest van de wereld, bent op jezelf aangewezen en moet bewust je eigen verantwoordelijkheid nemen. Maak je de juiste keuzes dan is de beloning groot, maak je verkeerde keuzes dan is een hike terug het minst vervelende gevolg. Te gek vind ik het daar!

Dit seizoen besloot ik dat het splitboard er moest komen. Morris bood de zijne nog te leen aan om te testen, dat heb ik vriendelijk afgeslagen, dit was een zekerheid. Inmiddels zijn de eerste tours gemaakt, fantastisch dat touren! Hieronder een eerste deel van ‘splitboarden door een beginner’. Geschreven door iemand die niet altijd zin heeft anderen om raad te vragen maar vooral graag zelf uitvindt, op z’n bek gaat en leert van z’n fouten.

[url=http://www.flickr.com/photos/71542775@N05/6886919954/][img]http://farm8.staticflickr.com/7277/6886919954\_4de7f708e7\_z.jpg[/img][/url]

[b]De Set Up[/b]
[url= http://www.splitboard.com/]Splitboard.com[/url] heeft erg goede content. Het faq geeft een heleboel antwoorden op vragen waar ik helemaal niet over gedacht had. Het forum gaat nog een stuk dieper. Ik had me aardig ingelezen, maar het lukte me fantastische beginnersfouten te maken. Dit is net ff anders dan bindingen op je snowboard schroeven en [url=http://www.wepowder.nl/forum/index.php/topic,3369.50.html] niet iedereen is zo handig als ieism[/url]. Onderdelen zijn niet per sé moeilijk te bestellen, maar de markt blijkt met name in Europa nog heel erg klein. Bestellen in de US heeft een aantal nadelen, maar ik kon geen Europese winkel vinden met een compleet assortiment. Mijn advies: zorg dat je weet wat je wilt, shop goed rond en probeer bestelling te combineren om verzendkosten te drukken (in mijn geval bleek een totaal onbekende [url=http://www.backcountry.it/]Italiaans webshop(je?)[/url] veel op voorraad te hebben) en verwacht vooral niet dat je set up binnen een week compleet is.

[i]Het board[/i]
Ik heb gekozen voor een factory-built split voornamelijk voor het gemak en ook omdat ik eind vorig seizoen alle boards die ik niet gebruikte verkocht heb. Daar zat achteraf een mooie DIY bij, maar ik had weinig zin geld uit te geven voor een halve oplossing. Ik zocht in mijn splitboard een plank die in alle omstandigheden en terrein goed presteert. Normaal is dit mijn Flagship, dus de keuze voor de Solution was snel gemaakt, maar is heel persoonlijk. Ik heb kort gedacht om hem langer te nemen voor meer float tijdens het klimmen, maar it is all about the down. Dus voor mij gewoon dezelfde lengte.

[i]Splitkit[/i]
Ik bestelde hem zonder voilé splitkit, dat is goedkoper, maar niet handig! Ik dacht die paar klemmetjes en pucks horen gewoon bij het board, die splitkit is bedoeld voor mensen die met normale bindingen willen rijden, ik wil met Sparks rijden, dus die splitkit heb ik niet nodig. Fout, de splitkit is die paar klemmetjes en pucks, en die heb ik dus nodig. Splitkits kunnen prima los besteld worden, maar dan ben je duurder uit. Voor mensen die een soortgelijke fout maken; ook alle splitkit-onderdelen zijn los te koop, maar dan ben je fors duurder uit, dit is bij sommige shops de enige oplossing omdat ze geen kit op voorraad hebben. Daarnaast bestaan er verschillende splitkits (allemaal van voilé) voor factory-built en DIY en voor het type binding dat je wilt gebruiken. Niet iedere shop geeft duidelijk aan welke kit je nu bestelt, [url=http://www.voile-usa.com/Merchant2/merchant.mvc?Screen=CTGY&Category\_Code=Voile\_Splitboard\_Hardware]zie de site van Voilé voor het beste overzicht.[/url]

[i]Bindingen[/i]
Ik wilde direct een goede oplossing en koos voor een splitboard-specific binding. Achteraf denk ik dat een normale binding ook prima had kunnen functioneren, iig in het begin. Het is zwaarder, maar je tilt je ski niet op, glijdt naar voren/boven, ik vond gewicht niet een heel groot issue. Daarnaast sta je hoger (er zit een plaat van 1 á 1,5 cm extra onder je binding) waardoor je snowboard wellicht anders aanvoelt. Let wel op dat je forward lean makkelijk te verstellen is, die maakt het lopen erg onaangenaam.

Ik koos voor de Spark binding, een 2010 versie. Het schuifsysteem werkt prima, goede baseplate, maar de rest ziet er niet stevig uit. Burton straps blijken erg goed te passen. Mijn local boardshop (thanks reprezent!) had gelukkig nog een setje Burton C60’s liggen met gebroken baseplate. Voor 2 sixpackjes heb ik nu degelijke straps en buckels op m’n Sparks. Alleen de Highbacks nog, Burton’s passen iig niet, wie heeft het gouden idee?

[i]Skins[/i]
[url=http://www.wepowder.nl/magazine/artikel/splitboard-skins-g3-versus-voile]Hier heeft Morris al over geschreven.[/url]

[i]Crampons[/i]
Ik heb me laten vertellen dat crampons een must zijn. Voor ijzige traverses of stijle stukken zijn ze onmisbaar. Vooralsnog heb ik ze niet nodig gehad, maar ze zitten in de rugzak. Ieder merk bindingen heeft zijn eigen crampons en die passen alleen bij dat merk, keuze is er dus niet.

[i]Stokken[/i]
Koop de langste maat. Ik heb 1m40 en heb ze bijna altijd op de langste stand staan, korter maken kan altijd.

[i]Montage[/i]
Dit viel me qua tijd behoorlijk tegen, ik ben twee avonden bezig geweest om de hele set-up in elkaar te krijgen (ok, dat was incl tunen van de Sparks). Theoretisch geven de pucks behoorlijk wat stance mogelijkheden, maar in de praktijk is het best moeilijk om ze precies uitgelijnd in je favo stance te krijgen. En dan moet het ook nog eens soepel glijden voor montage op de berg, maar te veel ruimte zorgt voor speling. Technisch valt het reuze mee. Het is wat gepiel om alles precies passend te krijgen, maar de handleiding is duidelijk, de last van sneeuw en ijs op de berg valt erg mee en het is ook mijn twee linker handen gelukt.

[b]First try[/b]
Ik kan totaal niet skien, heb nooit gelanglauft en dus ook nog nooit op een split gestaan. Waar begin ik? Tijdens een down day (bewolkt, geen zicht, sneeuwt niet, warm) naast de langlaufloipe. Vriendin er naast op langlaufskies is niet handig, die gaat véél harder.

[url=http://www.flickr.com/photos/71542775@N05/6886919104/][img]http://farm8.staticflickr.com/7279/6886919104\_e41eab13c5\_z.jpg[/img][/url]

In het begin is de beweging erg onwennig. Ik heb de neiging te gaan lopen, de skies op te tillen en weer neer te zetten. Dat is a-comfortabel, kost veel energie, je blijft niet in een spoor, de skies knallen de hele tijd tegen elkaar. Glijden werkt veel beter, het gaat soepel, je krijgt een ritme. En zodra dat ritme vanzelf gaat verzand je weer in lopen. Oefening moet kunst gaan baren.

Iedere hellinkje naast de loipe pak ik mee om de kracht van de skins te testen, dat verbaast echt, ik loop overal tegenop! Zo lang de ski plat ligt en het gewicht er vol op staat gaat hij echt niet terug naar beneden. Ik merk al snel dat de stijghulp heel veel doet. Die maakt niet alleen het stijgen comfortabeler, maar verbeterd ook de drukverdeling waardoor ik veel meer grip heb. Die gripverbetering is er al ruim voordat ik het idee heb de stijghulp nodig te hebben. Naar beneden moet ook weer en deze hellinkjes zijn nog te kort om om te bouwen naar de board-modus. Skiën dan maar. Dat is vooral vallen en opstaan, m’n sneeuwploeg kan nog heel wat soepeler. Sommige mensen zijn daar beter in. Misschien een paar indoor skilesjes deze zomer, of beter telemarken?

Halverwege zie ik een mooi pillowveld. Ik loop 100 hoogtemeters omhoog en merk direct dat het glijden dan een stuk soepeler gaat dan op het vlakke. Er ontstaat een ritme, de neiging tot optillen wordt minder en binnen no-time sta ik boven. Ombouwen naar de board-modus gaat erg soepel, tien minuten later kan ik al aan de afdaling beginnen. Dat gaat niet echt lekker, die pillows landen wel heel erg kut en de bochten zwabberen nogal. Beneden blijkt dat ik ben vergeten m’n forward lean terug te zetten, dat zit er natuurlijk niet voor niets. Terug naar de stijgmodus. Ook dit gaat soepel, tien minuten later ben ik alweer onderweg. Ik test de crampons nog op een steil stukje. Daar kom ik ook zonder crampons boven, maar ik wil weten hoe het werkt. Dat past allemaal prima en ook de grip neemt echt toe als je die dingen er in trapt, voor zover prima.

Ik ben klaar voor de eerste tour!