Eerste Poederbochten

Als het eenmaal oktober is loopt de spanning altijd hoog op bij mij. Ik bekijk de GFS ensembles bijna dagelijks en fantaseer hoe een kleine piek toch tot een flinke hoeveelheid sneeuw kan leiden, whatsapp Roel alvast, die me dan steevast wijst op de veel te hoge temperatuur. Alle neerslag valt tot op grote hoogte als regen, dus ik buig in gedachten die lijn iets naar beneden en hoop tegen beter weten in dat er toch een dump gaat komen.

Spannend

Dit weekend was het erg spannend. Er was een flinke piek, en de temperatuur ging omlaag. Morris legde nog eens uit dat er twee lagedrukgebieden tegen elkaar aan het duwen waren. Vanaf woensdag standby. Vrijdag was de piek die heel de week ingetekend stond ineens flink verschoven. Kon ik toch naar het familieweekend. Zondagavond weg werd nu de planning. Gek worden ze van mij thuis, ben je er nu wel of niet? WEET IK NOG NIET, HANGT AF VAN DE KAARTEN!! Open lijn met Morris, hoe interpreteer je die kaarten nou? Zondagavond met Roel bellen, toch nog uitstellen, maandag dus werken. Maandagochtend opstaan, GFS ensemble bekijken, hmmm, ziet er toch wel goed uit ineens. Whatspp checken, berichtje van Roel: “Het lijkt er toch goed uit te zien”. Naar boven roepen, vlak voor ik wegga naar het werk: “Roel vind het er goed uitzien, ik whatsapp nog…”. In de auto Roel bellen, ziet er goed uit toch, ja ziet er goed uit. Vanavond weg. Yep, vanavond weg. Oei oei, wat zullen ze thuis er van denken. Mijn kinderen durven op school al niet meer te vertellen dat Papa wéér weg is. Skiën. En mijn collega’s moeten dan het werk afmaken deze week. Krijg ik natuurlijk te horen later. Maarja, eerste poeder…

Ik maak onderscheid tussen ‘gewone’ poedertrips, early-season-trips en pre-season. Early-season vind ik november, er ligt een basis, Moritz is open, Sulden is een optie, Samnaun draait, Valtho is mogelijk. Pre-season is oktober, er is echt nul base, er zijn vrijwel geen gebieden open, de sneeuw is na 48 uur al zwaar, je bent aangewezen op gletchers, en die zijn niet steil en hebben spleten en de afdaling naar het middenstation is een mijnenveld van ‘sharks’. En toch voelt het zooooo lekker! Dat gevoel dan floaten als je door poedersneeuw gaat. Die sneeuw in je gezicht bij een goede bocht. Gaan waar je wil gaan, zonder moeite, echt heerlijk! De tweede dag zaten we in Stubai, en daar was heel de boel rond de geopende pistes al vespoord. Op zich niet vervelend skiën, even de beentjes in het zuur trekken, maar we besloten nu we er toch waren voor het betere werk te gaan. Dus een lekkere helling naar beneden, daar de ski’s op de rug en bootpacken. Met als beloning een helling he-le-maal voor onszelf. De eerste bochten zijn gezet, het zuur heeft weer even in de benen gezeten, het gevoel van sneeuw in je gezicht is weer bekend, laat het seizoen beginnen! Op naar het eerste early-season-tripje!