First steps, first tracks

Het was onverwacht warm voor een Noors november weekend. Een graad of nul en een zonnetje erbij maakten het uiterst aangenaam om zaterdag ons eerste tourtje van het seizoen te maken. Zo’n vijf maanden na de laatste warme turns in Stryn, was het nu bijna even zomers in Hemsedal, maar de poeder was duidelijk lekkerder!

Tourklassieker Nibbi

Na drie runs op de piste om op te warmen, reden we naar Hemsedal’s tourklassieker Nibbi, omdat daar altijd veel sneeuw ligt en we wisten dat er een goede basis lag voor de verse pof van de afgelopen dagen. In de wame zon liepen we dus lekker rustig omhoog en kwamen we eindelijk weer terug van fiets- naar skistand. Nadat m’n eerste paar Vølkl Nunataq tour/freeride ski’s uit elkaar was gevallen in het voorjaar, had ik nu weer een vers paar aan m’n voeten. Maar nog belangrijker: Nieuwe schoenen! Schoenen waar ik met spanning naar had uitgezien en ik was erg benieuwd hoe het zou gaan. Ik denk dat ik met m’n nieuwe Tecnica Cochise Pro Light de sweetspot heb gevonden tussen lopen en skien. Ze zijn licht en lopen prima (met Dynafit, net zo goed als m’n oude Scarpa Skookum) en ze skien als een echte alpine schoen. Ik had nooit het idee dat ik op slappe toerschoenen stond. Ze zijn stijf, de flex is lekker smooth en ze skieden gewoon top. Het enige nadeel is dat de liner een beetje dun is, waardoor ik iets teveel ruimte had rond m’n hiel en scheenbeen, maar dat valt wel te fixen. Dit wordt m’n nieuwe wapen op jacht naar poeder dit jaar. Ik kan er zonder problemen een dag op lopen, en naar beneden toe is het gewoon ouderwets gas geven. Bijna perfect dus.

Tourpoederjagen

Ik denk dat dit echt de toekomst wordt voor tourpoederjagen: Dynafit bindingen, goede heftige poederplanken en een freeride/tourschoen zoals deze Tecnica’s. Met dergelijk “licht” materiaal heb je onbeperkt poeder binnen je bereik, zonder te worden afgeremd door slappe sandalen of wiebelski’s aan je voeten.

Maar goed, dat was dus de Tecnica test. Het werd een gezellige tour, met aardig wat groepjes die omhoog liepen, al dan niet vergezeld van tourhonden die altijd moeiteloos omhoog lijken te rennen. Ze staan ruim voor hun baasjes op de top en rennen dan ook weer volle bak naar beneden, zonder ook maar één klacht over bruchharsch, koude tenen of flat light.

DDe afdaling van Nibbi

Op Nibbi’s winderige top hadden we een korte pauze met uitzicht op de Skogshorn en haar bekende couloir, dat ik dit jaar écht ga rijden. Het Skogshorn couloir (Skogshornrenna) is een Hemsedal klassieker, die wat klauter- en touwwerk vereist om door de sleutelpassage heen te komen. De afgelopen winters lag er te weinig sneeuw, maar met deze goede seizoenstart ziet het er veelbelovend uit om hem eindelijk te skiën.

De Skogshorn, Nibbi’s buurman