Afdalen

Bijna zover. Afsluiten in NL en opstarten in France. Op naar seizoen 12 als ik me niet vergis. Heftig verslaafd aan het witte goud…

Bellecôte

Nu weet ik al dat ik met een dikke grimas die pas op ga rijden. Weerzien van sneeuw, bergen en amis d’hiver. Terug naar mijn appartement in Plagne Bellecôte. Uitzicht op die populaire tree-run bij een potdichte sneeuwval. Direct aan mijn deur de sluip corridor naar het sneeuwplein buiten. Met enkele passen sta ik zo bij de gondel. Bonjour ça va, handen schudden en via de verkorte route een plaats in de cabine. Op weg naar sneeuw, bergen, skiën en de voldoening van al die elementen bij elkaar.

Lijnen

Wat wordt het dit jaar? Er staan diverse flanken in mijn boekje. De voorkeur blijft steil en technisch. Oldies, die ik nog vloeiender wil skiën. Mogelijk ook in een andere lijn.

Newbees, waar ik al jaren naar kijk. Het analyse-proces loopt ten einde. Dit seizoen?

Wie weet. Meer touren, meer met touwen op pad en meer klimmen in ieder geval. Serieuze voldoening krijg ik door flanken van mijn keus tijd te geven. Op vooronderzoek om foto’s te maken en mogelijk checken van verschillende hoeken. Wilde ideeën hebben tijd nodig om te rijpen. Door de tijd krijg ik meer grip op het originele idee en kan ik het geheel duidelijker visualiseren. Een blijvend uitdagend spel dat zorgt voor enorme ontspanning. Zo kunnen de ‘mindere dagen’ heerlijk zijn. Als padvinder op pad, ver weg van de meute. tourkit, sandwich en camera mee. De heerlijke rust van het scouten naar nieuw terrein.

Local knowledge

Wanneer je ieder jaar terug komt in hetzelfde gebied blijft de sneeuwopbouw iets om te volgen. Elk jaar kan je compleet verassen door de mogelijkheden die moeder natuur bouwt met wind, sneeuw, dooi, regen en zon. Er op uit als padvinder leert me de mogelijkheden kennen. Zelf geniet ik enorm ervan om elk jaar terug te keren naar hetzelfde gebied. Local knowledge geeft een voorsprong om het terrein te kunnen rijden waar ik fan van blijf. Plagne heeft wat dat betreft mijn hart gestolen. In een paar uur kan ik first tracks zetten in tal van couloirs. Via de Roche de Mio zijn er, rap geteld rond de acht couloirs die zonder al teveel moeite te betreden zijn. Een lift en je bevind je in een waar couloir skatepark. Voor snelle shots plezier blijft het lijnen van deze couloirs ongenadeloos lekker…

Dit couloir is net achter de Roche Mio omhoog. Via de pisteurs cable over de bergkam naar de hoogste peak, vijf minuten van de Roche de Mio).

Bon, we zullen zien wat de ingrediënten zijn. Mijn eerste straightline van dit jaar zal ik in ieder geval opdragen aan die ene markante Nederlandse skibouwer.

Goede winter voor iedereen!