Lights out?

Ik woon nu een goede zes maanden in Tromsø en er zijn een boel interessante dingen te schrijven over het begin van de winter. Elke dag zijn er kleine dingen waardoor ik heel veel zin krijg in de dag dag het seizoen hier ‘echt’ begint. Zin om dat ene couloir in de achtertuin af te strepen, zin om een lange tocht te plannen naar een onbekende top, of zin om naar de Alpen te vliegen en iets mee te pakken van die dikke tweemeter vers die jullie inmiddels te pakken hebben. Want dikke dumps, dat hebben we hier (voorlopig?) niet…

Safety

Over al die kleine dingen schijf ik een andere keer. Bovendien zal ik (proberen) eens te schrijven over hoe de mensen hier met safety omgaan, en hoe ikzelf probeer verstandig te zijn in een wereld zonder lawinebericht, bommenwerpers en pistepatroulle. Of over het uitzicht op de fjorden, mijn (potentiële) nieuwe bijbaan als schipper bij de beruchte ski&sail tochten in Lyngen, of over het vloekend en zwetend omhoog stampen in een wereld zonder Doppelmayer of Eurocopter (dank voor de beeldspraak Robbie!). Dat vloeken zal overigens binnenkort verdwijnen, als ik meer dan twee kilo bespaar door Dynafit@TST te skiën i.p.v. Duke@RichardPermin. Dat zweten zal voorlopig wel blijven, want alleen Scandinaviërs lijkt het niet te deren om recht omhoog te lopen…

Als het seizoen begint

Maar goed, daarover later meer. Als het seizoen hier ‘echt’ begonnen is. Want volgens de locals valt er nog helemaal niks te skiën, want er ligt nog nergens sneeuw. Drie weken terug was het volgens hen aardig (we maakten wat korte toertjes in de buurt), maar nu is het donker, koud, stormt het, en heeft het al drie weken niet gesneeuwd. Tenminste, dat is wat de mensen mij vertellen, en misschien wel wat ze willen dat ik denk. Die vijf centimeter vers gisternacht lijkt niemand opgevallen te zijn. Vanochtend ben ik met mijn huisgenootje en twee maatjes van Spitsbergen toch maar eens gaan zoeken.

Earn your turns

Het resultaat? 900 Hoogtemeters met heerlijk zachte windslab en wat harde korst, op een berg met de toepasselijke naam Nordfjordtinden. Geen sneeuw? Toch wel. Vette bochten, technisch hoppen op het steilste en smalste stukje, dikke grijnzen, en een prachtige zonsopkomst en zonsondergang in één. Te donker? Zie de andere foto, genomen om 12:00 precies.

Wat mij betreft zijn we vandaag begonnen, laat die locals nog maar ff wachten… Stoked! Thanks Steven, voor het meerijden en de stoke!

Toetje!

Een dag later (zondag) hebben we een couloir aan de overkant van hetzelfde fjord geskied. 700 meters, 40 graden, keiharde korst (vloekend omhoog dus, treetjes trappen), maar ooooo wat is het dan lekker om bochtjes te draaien! Lekker het koppie erbij met smalle jumpturns, maar van tijd tot tijd ook pockets waar wat zachter spul en sluff voor schoendiepe surfs zorgden! Met de telefoon (en de edges stevig in een veilig ruggetje getrapt) een fotootje geschoten van de lijn van de vorige dag. Norway: when it’s good, it’s perfect!

Nordfjordtinden: Vanaf het zadelpunt tot het open stuk bos…