Iedereen heeft ze wel eens gezien. En al helemaal in deze periode. De toeristen die in grote groepen off-piste zonder uitrusting skiën of boarden. Ik wil toch even de knuppel in het hoenderhok gooien, want een paar meter buiten de piste zonder lawinepieper hebben we allemaal wel eens gedaan, maar waar ligt de grens?
Wat is off-piste precies?
In m'n vorige blog werd gevraagd hoe ik, en andere leraren, tegen dit fenomeen aankijken. Wel, dat is een goede vraag maar wat verstaan we dan precies over off-piste. Off-piste, een paar meter naast de piste of tussen twee pistes doorsteken, ga ik ook regelmatig met mijn gasten! Natuurlijk, officieel mag ik dit niet maar de stukjes dat ik dat doe, zijn compleet ongevaarlijk. Iedereen kent deze leuke doorsteekjes. Geweldig om een beetje extra plezier te maken, redelijk vlak terrein midden in het skigebied en een goede oefening voor de techniek!
Maar goed....waar leg je de grens?
Een grote groep collega's denkt hier precies hetzelfde over. Een enkeling zegt, nee dat mag en doe ik niet. Maar dan het volgende probleem, iets verder van de piste vandaan. Of net iets grotere doorsteek tussen twee pistes. En dan gaan we nog iets verder van een mooie onverspoorde helling af... En daarna een iets steilere helling... Tja en daar komt dan het probleem, waar leg je de grens?
Zelf blijf ik bij m'n eerste verhaal, dichtbij de pistes waar ik het ongevaarlijk vind, maar je ziet regelmatig skiërs/boarders ver van de pistes zonder lawine uitrusting naar beneden komen. Makkelijk herkenbaar, zonder rugzak en dan neem ik aan ook zonder lawinepieper of enige kennis over lawinegevaar.
Bewustwording
Not done zeg ik dan meteen en mijn collega's waarmee ik hierover sprak ook. Maar de bewustwording voor het gevaar is bij deze groep mensen nog niet aangekomen. Moeten wij, als leraren, dan ook helemaal niet meer buiten de pistes komen om het goede voorbeeld te geven? Of moeten we onze gasten het lawinegevaar duidelijk maken, dat het risico altijd bestaat dat het niet goed afloopt als je off-piste gaat, en adviseren mochten ze echt off-piste willen gaan om dan een gediplomeerde guide/leraar te boeken? Dat laatste doe ik regelmatig als ik merk dat mijn gasten meer willen. Gelukkig dat een aantal dat dan ook doet en een aantal blijft verder gewoon op de pistes. Waarschijnlijk zal ook een aantal van mijn gasten dit advies naast zich neerleggen en toch off-piste gaan. Maar ja, hoe hou je deze mensen tegen? Als ze willen gaan ze toch wel. Goed adviseren vind ik belangrijk en dan vind ik dat ik genoeg gedaan heb. Althans, ik kan ze moeilijk dwingen.
Altijd drie-eenheid en ABS
Als ik privé off-piste ga, heb ik altijd m'n pieper en abs rugzak om. Ook na m'n werk, eerst naar de auto en m'n spullen pakken. Het liefst ook m'n jas wisselen om niet de indruk te wekken dat waar een leraar off-piste gaat het wel veilig zal zijn en dat ik dan andere mensen de uitnodiging geef om daar ook off-piste te gaan.
Wat vinden jullie?
Hier op wePowder neem ik aan dat het wel goed zit met de bewustwording van het lawinegevaar en ik hoop dat steeds meer mensen dit gaan krijgen! De oorspronkelijke vraag, echt off-piste gaan zonder uitrusting is not done! Zo denken ik en mijn collega's hierover. Maar wat is jullie gedachte als mede-freerider of als collega leraar? Waar leg je de grens?