In Sellrain kwam 30 december een 38-jarige man in een lawine. De man heeft de lawine niet overleefd en is in een kliniek in Innsbruck aan zijn verwondingen overleden. Nu is dit al schokkend nieuws. Nog schokkender is het optreden van tourskiërs ter plekke.
Wie uns von jenem Beteiligten beim Lawinenunfall Zischgeles mitgeteilt wurde, der einen total verschütteten Einzelgänger ausgraben, seinen Freund jedoch leider nicht auffinden konnte, passierte während der Rettungsaktion für uns absolut Unfassbares! Der Beteiligte bat einen abfahrenden Skitourengeher, der nicht unmittelbar beim Lawinenunfall involviert war, ihm beim Ausgraben des gerade aufgefundenen Einzelgängers zu helfen. Der Skitourengeher meinte, es „interessiere ihn nicht" und fuhr einfach weiter. Weiter unten am Lawinenkegel bat er dann einen aufsteigenden Skitourengeher, nach ev. weiteren Verschütteten zu suchen. Auch dieser Skitourengeher negierte dies und stieg Richtung Gipfel weiter!!!
_Das ist unterlassene Hilfeliste, moralisch höchst bedenklich und extrem schade, dass diese Praxis nun offensichtlich auch Eingang beim Skitourengehen gefunden hat!!! Laut unseren Informationen wird nun gegen Unbekannte ermittelt.
Wir sind nun Richtung Zischgeles unterwegs und werden gemeinsam mit der Alpinpolizei die Unfallanalyse durchführen. Nähere Details folgen._
Bron: Lawinenwarndienst Tirolhttp://lawinenwarndienst.blogspot.co.at/2012/12/unfassbar.html
Egoisme?
Omdat ik niet zelf ter plekke aanwezig was moet ik het doen met het nieuws dat we via de algemene media tot ons krijgen. Dat maakt dat we voorzichtig moeten zijn in ons oordeel, maar voorlopig heeft de tourskiër het nadeel van de twijfel. Vooral ook omdat bovenstaand bericht afkomstig is van Patrick Nairz, een gerespecteerd lid van de LawinenwarndienstTirol.
Hulp weigeren
Hoewel het jaren geleden cool was om het credo ‘no friends on a powderday’ te verkondigen, zullen mijn cursisten beamen dat ik het we need friends on a powderday credo er bij hen heb ingeramd. Voor mij is het onbegrijpelijk dat een persoon die dezelfde passie deelt een ongeluk negeert en hulp weigert. Waar wij ons druk maken om de ideale buddy, kun je je afvragen van welke planeet deze tourskiër komt.
Gezocht
De politie is op zoek naar de tourskiër die voldoet aan het volgende signalement.Deutscher Staatsbürger, 45 bis 50 Jahre alt, ca 1,80 Meter groß und schlank. Auf der Bekleidung habe der Mann ein DAV-Pickerl gehabt. (bron: ORF.at)
DAV?
DAV staat voor Deutsche Alpenverein. Werelds grootste bergsport vereniging waar respect voor de bergen en respect voor de natuur hoog in het vaandel staat. Het is des te confronterender dat juist deze tourskiër een DAV badge/sticker droeg.
Draag je steentje bij
Tijdens cursussen en trainingen valt me telkens weer op hoe goed we gemiddeld al getraind zijn in Nederland. Hoewel waarschijnlijk overbodig de oproep van mijn kant om ten allen tijde je steentje bij te dragen bij een hulpsituatie waar je hulp gewenst is.
Op een poederrijk en veilig 2013
Haas
Reacties
Ondenkbaar en niet te bevatten als het bericht klopt.
Als dit inderdaad werkelijk zo gebeurd is, is het voor mij onbegrijpelijk :| Het maakt mij dan weer nieuwsgierig naar het antwoord op de vraag waarom deze tourskiër weigerde hulp te verlenen.
Raar en onbegrijpelijk.
Voor mij is dit echt niet te begrijpen. Hoe stom iemand ook mag zijn het gaat hier wel om een mensenleven. Van mij, mocht dit natuurlijk waar zijn, mogen ze deze personen die geen hulp wilden verlenen strafrechtelijk vervolgen. Er zou maar 1 reden zijn waarom iemand niet te helpen in een bepaalde situatie en dat is omdat het gewoon te gevaarlijk is voor je eigen leven.
Omgekeerd komt helaas ook steeds meer voor: je wilt iemand helpen, adviseren en krijgt dan een blik of grote bek terug dat je met je eigen zaken moet bemoeien. Als je dat een paar keer overkomen is ga je je vanzelf anders opstelllen. Maar goed hier wordt om hulp gevraagd.
Zou ook graag het hele verhaal willen horen, had de bedolven skieer een pieper bij zich bijv., hoe gevaarlijk was het om te helpen?
Meer details:
Das rund 100 Meter breite und einige hundert Meter lange Schneebrett im Sellrain war am Gipfelhang des rund 3.000 Meter hohen Zischgeles in der Schrankogelgruppe abgegangen. Ausgelöst wurde es von Tourengehern bei der Abfahrt kurz nach 14.00 Uhr.
Sieben Personen waren im Hang
Während des Lawinenabgangs befanden sich laut Alpinpolizei sieben Personen im Gipfelhang. Ein Vater und seine Tochter aus Deutschland wurden während der Abfahrt mitgerissen. Ihr Lawinenairbag hielt die beiden an der Oberfläche. Ein sich im Aufstieg befindlicher Mann wurde ebenfalls mitgerissen. Er wurde teilverschüttet und konnte rasch geborgen werden, erlitt aber Rückenverletzungen.
Völlig verschüttet wurde ein Steirer, der sich in einer vierköpfigen Tourengruppe befand. Er konnte zwar von dem Deutschen relativ rasch geortet werden, bis er von den Suchmannschaften geborgen wurde, vergingen jedoch rund 30 Minuten. Der Mann musste reanimiert und in die Klinik Innsbruck eingeliefert werden, wo er am Sonntag verstarb.
Lawinengefahr massiv unterschätzt
Auch wenn der Zischgeles als relativ sicherer Berg gilt, hätten die Tourengeher die Lawinengefahr am Samstag definitiv unterschätzt, betont Gerhard Baumann, Ortsstellenleiter der Bergrettung Gries im Sellrain. Der Gipfelhang habe an die 35 Grad und sollte bei Warnstufe 3 auf keinen Fall befahren werden. „Nicht auszudenken, wenn das Schneebrett zu einem anderen Zeitpunkt abgegangen wäre. Es hätten ohne weiteres 15 Personen verschüttet werden können“, so Baumann. In diesem Gebiet waren am Samstag zahlreiche Tourengeher
Wat een eikel… Meer kan ik niet zeggen.
Ik denk dat het ook goed is om het verhaal van de toerskier te achterhalen, de afgelopen jaren kwamen vaker schokkende verhalen in de media over hulpweigeraars. En erg veel van deze schokkende verhalen bleken niet waar, vandaag nog een voorbeeld daarvan in de krant. Soms is het verhaal onwaar, soms compleet verzonnen, soms was de voorbijganger zich niet bewust van de situatie, etc.
In het oorspronkelijke bericht was sprake van twee hulpweigeraars, nu is het gerectificeerd naar één, het is nog maar de vraag wat er na onderzoek van het verhaal overblijft. Uiteraard bestaan dit soort aso’s weldegelijk, maar ik zou even wachten met oordelen totdat er voldoende feiten vaststaan, zeker na een eerste rectificatie sluit ik een tweede bijstelling van het verhaal niet uit.
Eerste reactie: volledig onbegrijpelijk. Vervolgens nog wat nadenken en de enige geldige reden die ik kan bedenken om geen hulp te verlenen is dat je de situatie als dusdanig gevaarlijk inschat dat je jezelf in (onverantwoord) gevaar brengt… Geen idee of dat hier van toepassing is/ was.
De reden die telemikey opwerpt, is de enige die me zou weerhouden het schuim dat nu op mijn lippen staat eraf te schelden.
Ik vertrouw het verhaal niet zo, daar de verdere informatie die Morris geeft rept over meerdere betrokkenen, die neem ik aan wel bezig waren met helpen.
Maar het naakte feit voor mij blijft, dat je altijd helpt. In de stad, op de weg, en ook in de wildernis. Op zee of op een berg, je helpt altijd. Het gaat om een mensenleven. Ook als degene die daar onder de sneeuw ligt een idioot is zonder pieper en kennis, of in die auto om een boom gekruld die jou net nog zo asociaal afsneed. Asociaal of niet, je laat iemand niet doodgaan. Niet helpen is in zo’n situatie een doodvonnis voltrekken.
Wat betreft de strafrechtelijke vervolging, iemand die in zo’n situatie niet helpt, mag van mij persoonlijk aan de moeder/vader/dochters/zonen/geliefde van het slachtoffer gaan uitleggen waarom hij/zij niet geholpen heeft. En laat hem dan nog eens durven aankomen met het ‘eigen schuld dikke bult’ verhaal.
Nog een ding wat me het schuim op de lippen bracht: “Het is ook egoistisch om er maar vanuit te gaan dat anderen hun tijd energie vrijmaken om jouw te helpen omdat je zo nodig moest.” Die kutopmerking mag jij aan Steven’s zoontjes gaan vertellen, als je durft.
Hoe het precies zat met dit verhaal moeten we nog maar afwachten, maar wie dan ook die hoe dan ook in wat voor ongeluk dan ook is gekomen, die help je. Rancune en nijd laat je maar voor daarna, in de rechtbank of bij de verzekeraar.
Ter vergelijking een link naar het volgende bericht, dat achteraf 100% uit de duim bleek te zijn gezogen door een politiewoordvoerder. Je kunt het je niet voorstellen, maar een maand na dato was er helemaal niets meer over van het schokkende verhaal (behalve dat het meisje verdronken was terwijl omstanders in werkelijkheid in het water waren gesprongen). Zoektip: Barendrechtse verdrinkingszaak
http://www.digibron.nl/search/detail/012df54b69031842edd344ba/
Of van de zomer zouden jongeren massaal hulpverleners hebben gehinderd in een kustplaats. Camerabeelden lieten echter zien dat alle jongeren op ruime afstand bleven van de hulpverleners en er geen hinder of dreiging was. Twee dagen later weersprak de GGD de hardnekkige mening van de politiewoordvoerder, die stug bij haar verhaal bleef dat er rellen waren ondanks weersprekende camerabeelden.
Er is ook een hardnekkig broodje-aap-verhaal over een groep mensen die toe staan te kijken hoe mensen in de Amsterdamse gracht verdrinken. Hulpweigering is een angst die bij veel mensen heerst, wat als er iets gebeurt en niemand helpt me… (overigens deels terecht, er zijn bewezen zaken van hulpweigering).
Veel mensen willen de maatschappelijke verloedering aan de kaak stellen omtrent hulpweigeraars, terecht natuurlijk, maar doen dat dermate overenthousiast dat het waarheidsgehalte er sterk onder leidt.
Met de eerste aantoonbare onjuistheid ontstaat er onzekerheid wat er overblijft van de rest van het verhaal. Na een eerste rectificatie op een bericht volgen er vaak meer, met name bij verhalen over massale hulpweigering blijkt er een laag waarheidsgehalte.
Vandaar mijn scepsis nadat het oorspronkelijke bericht over twee weigerachtige toerskiers werd gerectificeerd.
Overigens heeft die ene toerskiër wel erg veel uit te leggen, mocht hij daadwerkelijk gedaan hebben wat wordt geschreven.