PA#12 Salzburgerland

Op negen september ging mijn duim onder het mes en kreeg ik een nieuw gewricht aangemeten. Pijnlijk, lastig en vervelend. Niet in het minste omdat ik naast mijn duim niet kon gebruiken ik ook eigenlijk niets anders mocht doen. Niet zwemmen, niet hardlopen, niet naar de fitness. Niets, nada, noppes. Toen de eerste sneeuwvlokken vielen moest ik bewust afstand nemen om me niet helemaal gek te laten maken met WePowder stokage. In november kon ik langzaam maar zeker ook weer wat gaan bewegen. Met de revalidatie van mijn duim ging het goed en drie januari jongstleden kreeg ik een brace aangemeten waarmee ik mocht skiën. En toen mijn poedermaatjes dat hoorden werden er direct plannen gesmeed om te gaan poederen.

Poederalert #11

Het weekeind na drie januari diende PA#11 zich aan. Een lastige met helder maar zeer warm weer in het westen en iets lagere temperaturen met neerslag in het oosten. We konden kiezen: touren in het westen met veel kans op mooi weer maar ook kans op mindere sneeuw OF naar het oosten, hopen dat het voldoende koud zou worden en dan verse poeder pakken tussen de bomen. Touren of poeder? Poeder of touren?

Op naar het Salzburgerland

De keuze werd op weg naar de Alpen gemaakt door powderbuddy Huib die heel vorig seizoen moest missen en nu een vreselijke poeder-itch had die gekrabd moest worden. Ik ging er eigenlijk vanuit dat we relaxt gingen powder hunten op hoge noord hellingen in het westen van de Alpen met stijgvellen als wapens. Maar goed, even kletsend in de auto werd het ineens toch anders. We konden gelukkig vroeg op weg vanuit NL en daarmee konden we al een flinke rit maken. Sterker nog we kwamen op een acceptabele tijd in Radstadt, Salzburgerland aan.

Obertauern op dag één

In de nacht van donderdag op vrijdag zou het al moeten beginnen met sneeuwen maar ‘s ochtends de webcams checkend zagen we verontrustend hoge temperaturen en weinig nieuwe sneeuw. We moesten dus wel de hoogte in om regen en dooi te ontlopen en hoopten daarbij dat de sneeuw al gauw met bakken uit de lucht zou gaan vallen. Balen want ‘hoog’ betekent ook geen bomen dus ook geen zicht in het grauwe weer dat zich van dit deel van de Alpen meester maakte. Obertauern dan maar.

En de omstandigheden aldaar waren inderdaad ‘sub optimaal’: white out, grotendeels dooi en nauwelijks verse sneeuw. Wat er lag was van twijfelachtige kwaliteit: variabele natte triebschnee op een harde oude laag. Meh. 's Middags er vrij vroeg mee opgehouden om benen te sparen en trouwens, er viel toch weinig eer aan te behalen…Daarna weer richting Radstadt teruggekeerd en terecht gekomen in het Wellness Haus van de wereldberoemde (?) Oostenrijkse ski ster Hannes Reichelt. Voor €40 p.p. heb je daar een zeer ruime kamer met ontbijt. Maar belangrijkere (gratis) bijkomstigheden… sauna (3x) en zwembad! Errrug chill om je vermoeide spieren nog eens flink te ontspannen.

Zauchensee op dag twee

Het is wat kouder dus we kunnen iets lager, hopen we. Er is veel sneeuw gevallen maar kletsnat. En het heeft hard gewaaid uit het noorden. De lawinesituatie is dan ook hoog (stufe 4) en a-typisch: de gevarenroos is overal zwart behalve de noordelijke kwadranten! In dit soort situaties moet je je met de PRM (Professionele Reductie Methode) niet te rijk rekenen. Immers deze methode is gebaseerd op statistiek en uitzonderlijke situaties zijn dan per definitie niet meegenomen… We besluiten tussen de bomen te rijden en vooral vlak te blijven. Om ons heen zien we vele (Nederlandse) lawine dummies naar beneden gaan, zich blijkbaar niets aantrekkend van de sneeuwomstandigheden, velen zonder rugzak en vlak blijven zit er ook niet altijd bij. Op de piste onderin het dal is er zelfs een flinke plak naar beneden gekomen! Een echt heikele situation. Met onze ‘vlak rijden’ tactiek is de lol beperkt: we lopen regelmatig vast in zware cement. Maar steiler willen we niet: tevreden zijn met wat we kunnen pakken en de schouders ophalen bij alle onwetendheid. Een van de laatste afdalingen maken we aan de Flachauwinkel zijde waar om wat voor reden dan ook de temperatuur lager lijkt. Ook tussen de bomen. De sneeuw is dan ook duidelijk losser. Een fijne afsluiter van de dag. Ook 's avonds weer van de sauna’s en zwembad van Frau Reichelt mogen genieten.

En Zauchensee op dag drie!

Op de derde dag was het weer ietsje kouder. Op de webcams 's ochtends bij het ontbijt zien we al gebieden met blauwe lucht. Dat ziet er goed uit maar bij ons is alles nog nat en grauw. Na overleg met de pensionhoudster besluiten we toch weer naar Zauchensee te gaan. We willen die laatste helling nog wat verder uitmelken. En mochten we mooiere sneeuw willen dan moeten we hoger: verder het stufe 4 gebied in… Met de wind van vannacht en de beschrijving in het lawinebericht vinden we dat beiden geen goed idee. Zauchensee it is.

Het was ON!

En Zauchensee was ‘ON’ op zondag. Heerlijke poeder (die leek zelfs nog losser te zijn geworden), een beetje vers er nog bij en opklarend weer. Toen we ook nog eens ongeroerde poederlijnen tussen de bomen vonden was het echt genieten. Overeenkomsten met de trips Montafon van vorig seizoen kwamen bij mij boven drijven. Yiiiihaaaw.

Alpenkraaien

Het trok nog even dicht tijdens onze laatste afdaling: grijze wolken omhulden ons en de temperatuur kelderde even. En uit die mist vlogen twee Alpenkraaien perfect synchroon tussen de bomen door. Moeiteloos, zij aan zij, coole lijnen door de lucht trekkend. Ik moest toch even denken aan Steven en Sebas. We ride with you brothers!