Kanski, 27 december, Haute-Nendaz, café Edelweiss, 's avonds : “Na het ongeluk van Steven weten velen het niet meer … Ik heb na die dodelijke lawine van die Zweedse vorige week hier nog met het hoofd van de Extreme van Verbier gesproken ; die zagen het allemaal anders … Morgen wordt héél behoedzaam rijden met die veel te harde wind die er vandaag was …”
Kerstkalkoenen
DAT had ik wel gevoeld. Door een dozijn te zware kerstkalkoenen (kan er iemand in die NieuwSamengesteldeGezinnen de tel nog bijhouden ?? Wanneer wordt daar een hulpgroep of zoiets voor opgericht ☺) waren we pas deze middag hier in Haut-Nendaz toegekomen … in de pletsende regen. Ik hoopte/wist wel dat er boven sneeuw moest vallen ; dus ik wou per sé gaan zien. Skipaske overgekocht en Hup de lift in . Omhoog. Yes !! Snow !!!
Hij is weer begonnen : onze jaarlijkse “nieuwjaars-trip”. Stilaan Traditie. Ooit willens-nillens begonnen door een zotte cocktail van verplichte ☺ schoolvakantie, kinderloze dagen én de uit-zijn-voegen-groeiende-“wie-zoekt-die-rijdt”-filosofie!!
-Het wePowder-boek was er net. Ik stond nog nergens , maar de “verwondering” was wel enorm.
-Een jaar later werd het precies allemaal nog net iets echter.
-Even exotisch was de White Spirit.
-En toen waren de kidz er plots terug ☺.
Door de grillen van het nsg-(nieuw-samengesteld-gezin)-kalenderstelsel hadden we deze keer maar 4 dagen. Dat hoefde echter totaal de pret niet te drukken. Ik ken het principe én de joy ondertussen : gewoon rijden met die auto ! Want : wie zoekt ; rijdt …
of heeft verlof ☺.
Haute-Nendaz !
Siviez was net als vorig jaar bijna niet te bereiken.
Vorig jaar kon ik nog met m’n (ondertussen volledig opgereden) bak zjust “in den achteruit” het morgendafspraakje met Roelaano halen …
Deze keer haalden we ons bed niet in dat bijzondere Siviez door een één-maat-te-kleine sneeuwketting. Herken je het geluid : “ Klik ! Kjadjoem! Kjadoem ! Kjadoemkjadoemkjadoem…. “ Als je zoiets hoort, (hier spreekt een ervaringsdeskundige) moet je dringend stoppen of die kapotgesprongen kettingen zitten helemaal in je as verstrengeld. Hééééél plezant in de pikkedonkere nacht, als het sneeuwt én stenen uit de grond vriest ; én je poten van je lijf !
Terug naar af dus.
Maar wie rijdt ; …
Blablabla ; ongelooflijk plezant hotelleke tegen gekomen … (en gelukkig al vlug)
De volgende morgend haalden we Siviez weer niet ; alles stond vast (het was weekend!!) tot juist 1 bocht voor de liften… Te voet dan maar.
OK !
Yannick & Co zijn spijtig genoeg al doorgereden naar La Fouly en zijn er niet.
Alleen dus.
Heel de ochtend werd er boven vollenbak bommekes gegooid. Beneden aan het bord vroegen verdwaasde onwetende blikken zich hardop af waarom er maar zo weinig liften open waren. Kanski’s woorden indachtig, wist ik wel beter (dacht ik).
Veilig het bos in (dan maar).
Alle lijnen van vorig jaar kwamen lekker terug ! ☺ Smile. Big Smile. Dikke vette poeder. Dikke vette treeruns. Plezant !
Nog eens en Nog eens ! Yihaaa ! Te gek !
Na een tijdje had ik door dat blijkbaar stilaan alle liften van het gebied open gegaan waren.
Wat ik toen zag, tartte voor mij alle verbeelding.
Ik had toevallig op dat moment met Poes afgesproken om iets te eten in Tortin. In de lift daarnaartoe zag ik ‘alles’, maar dan ook ‘alles’ in een mum van tijd afgestreept worden. Alles, iedereen en vooral Overal !!! Lawinegevaar ??? Pffffw ….
Overal alles ingewaaid. Superveel rinnen en mullen. Triebsnee. Alles : heel den batteklaank van alle lawineberichten en –cursussen …. Niemand trekt er zich iets van gaan….
Hoe kan dit?
Moedeloos stond ik ernaar te kijken ; voelde vanalles dat ik niet wou voelen… en kreeg bijna geen hap door m’n keel.
Enkele jaren geleden, bij het sluiten van Super Saint-Bernard (ik was er toevallig de allerlaatste dag dat die lift in dat zotte one-lift-wonder draaide) hebben we in Bourg Saint Pierre een dortoir gevonden. Dit zou onze uitvalsbasis voor de volgende 2 dagen worden. Weg van die Verbier-madness : we gaan touren in La Fouly met Frank en David, 2 vrienden van YannickDB ; ouwe bekenden …
Spijtig dat Yannick er blijkbaar ondertussen uitlag door een verdraaide knie, want het werd toch wel een speciaal dagske.
We weten ondertussen al goed genoeg dat wat pluimpjes boven op een berg Storm betekenen : beneden alleen wat wind en het sneeuwt er slechts met vlagen uit de bomen. Maar hoe hoger je komt, hoe zotter en extremer het wordt ! Het blijft voor laaglanders bijzonder !! (zacht uitgedrukt!)
We zien wel (“zei den blinden en liep tegen de lantaarnpaal”).
Gestaag omhoog.
Split your board.
Stap voor stap.
De wind neemt in kracht toe.
De wind en de koude neemt in kracht toe.
De wind, de koude én de survival-modus neemt in kracht toe.
De wind, de koude, de survival-modus én de bezorgdheid neemt in kracht toe.
OK, al die tourskiërs voor ons draaien terug omdat ze het niet meer zien zitten. Ik ook niet, maar wil, net als Frank en David, die richel wél halen. ‘k Ben trouwens ondertussen eigenlijk nog maar met 1 ding bezig : “h-o-p-e-l-i-j-k” kan ik daar sebiet/straks die ‘switch’ van split naar board in deze te-zotte storm maken!!!
NIET dus !!
Allez, ‘t ging wel maar naar mijn normen mag het toch iets ‘vlotter’ gaan. (En naar ski-normen zeker ; denk ik dan maar). Wederom bijgeleerd.
Zondag Poesdag.
We zouden beneden blijven om, vanuit Bourg Saint Pierre (rond de historische route naar de hospice van Saint-Bernard) van dit machtige landschap te genieten in een stevige sneeuwwandeling ….
Ik heb er een ontstoken stijve nekspier aan overgehouden door constant in trance naar boven te kijken omdat ik (weer) niet wist wat ik zag : alle ‘onverantwoorde’ hellingen boven mij waren één-voor-één allemaaal afgestreept door al die ‘zwitserse’ tourskiërs. “Alles”werd getrackd. Ik zag VOORAL overal hellingen die wél bleven liggen terwijl die dat eigenlijk niet mochten …
Zit er inderdaad ondertussen te veel Snot in m’n Kop ?
Weet ik het ook niet meer ??
Steven.
Help !?!
Reacties
die baard had voorheen dus wel degelijk een functie, mooi verhaal weer!
Heaven.
Het is en blijft een kans ‘spelletje’. Dat betekent niet dat je zeker een lawine aftrapt met stufe 3 in een 40+ couloir. Maar de kans de je er een aftrapt is wel groot/ groter. TE groot of niet, dat bepaal JIJ.
Zoals al eens elders eerder aangehaald: er gaan ongelofelijk veel mensen de bergen in, ongelofelijk veel mensen de poeder in. En velen gedragen zich niet volgens de geleerde regeltjes. En velen overkomt niets… Het is uiteindelijk ‘slechts’ gemiddeld 1 lawine dode per dag in het winterseizoen.
Er kan (blijkbaar) veel en meestal krijg je er niet eens voor op je donder. Maar… als het misgaat kan het gelijk ook goed mis gaan.
Daarnaast lijkt er soms ook wel een verschil tussen tourskiers en freeriders. Om de een of andere reden heb ik het idee dat de gemiddelde freerider zich meer bezighoudt met lawines dan de gemiddelde tourskier. Die laatste zie je soms stug volhardend zich een weg naar de top banen… Anderzijds heb je ook een groep freeriders die zichzelf erg ‘core’ lijkt te vinden en overal hard doorheen blaast. De poederstress van deze lui in sommige van de bekende freeride walhalla’s staat me dan ook vies tegen. Niet alleen omdat ze, in mijn ogen, onverantwoordelijk bezig zijn maar ook omdat zij de onwetenden meetrekken (‘blijkbaar kan het dus ik ga ook’).
Geef mij maar de chill familie gebieden/ one lift wonders waar ik gemakkelijker mijn eigen plan kan trekken.
Uiteindelijk bepaal jij hoe je het spelletje speelt en volgens welke regels (of niet). Laat wat anderen doen voor wat het is en bepaal daarin je eigen koers (en risico acceptatie niveau).
@telemikey, het blijft verbazend wekend. Deze winter Grande Evers geskied, mooie run bij Aquille du Midi, zouden oorspronkelijk de dag ervoor gaan maar werd gecancelled wegens lawine niveau 4 en de run heeft 40+ secties. Volgende ochtend eerste lift omhoog en top mijn verbazing lagen er minstens 10 tracks door de run heen, nergens een spoor van lawines. Het zou niet moeten kunnen maar het kan wel. Wij skiede de run met niveau 3 ook te hoog maar de gids vond het prima, der zijn genoeg locals die weten wat ze doen en weten welke runs en hellingen niet geheel volgens de regels spelen…
Ik heb ook runs geskied die volgens de regels niet konden maar je toch doet door vooral poederstress en first tracks zetten onder een stoeltjes lift die bomvol met freeriders die allemaal die run willen doen. De stress was zo groot dat mensen in de lift hun board volledig vast deden, tassen werd aangedaan en direct na de lift onder het touw door. Wij zaten in de allereerste lift en je zag iedereen de run scopen. Fuck Fuck gaat er in mijn hoofd door, hoe vaak ga jij in Cham first tracks zetten onder deze lift na een dump van 40 cm… Niet vaak, zeker niet in een peak week. Wij hadden de run veel geskied en hij was de dagen ervoor heel veel gedaan dus, we konden wat graden eraf snoepen toch was het kiele kiele. Fuck it, gaan denken we, het is nu of nooit. Dus bam lift uit touw onder, traverse overschieten zonder dat je iets van reliëf ziet, we zitten nu voluit in een race met twee andere jongens naar dezelfde slope. Aankomen boven de slopen en gelijk gaan, je zag niks , je stuiterde over de harde bumps van de vorige sneeuwval maar toch gaan… Waarom? Omdat je door tientallen mensen uit de lift wordt toegejuicht omdat jij het spelletje op die run die ochtend hebt gewonnen, omdat iedereen fucking stocked is over de condities en iedereen op dat moment jaloers op jouw is. Dat gevoel tijdens de run daar heb ik persoonlijk wat extra risico voor over…
@REQU; ieder zo z’n ‘spelletje’…
Ik sluit me volledig bij Telemikey aan.
Look at the crow mate, look at the crow…
“Waarom? Omdat je door tientallen mensen uit de lift wordt toegejuicht omdat jij het spelletje op die run die ochtend hebt gewonnen”
@Requ; Wat mij betreft heb je het spelletje gewoon gewonnen als je s’avonds weer veilig thuis bent. Dat hele poederstress verhaal klinkt…niet relaxed.
Mooie foto’s Koen!, herkenbaar verhaal.
@requ: “Het zou niet moeten kunnen maar het kan wel.” Lees het verhaal van Telemikey nog eens, het kan altijd maar je neemt gewoon een enorm risico.
“genoeg locals die weten wat ze doen en weten welke runs en hellingen niet geheel volgens de regels spelen”, onzin… genoeg locals die dus ook een te groot risico nemen, net zoals diegene zonder kennis. Tijd voor een snowsafety cursus als reminder?
@R.E.Q.U ik snap “het spelletje”. maar wat is de waarde om dat spelletje te winnen? toegejuicht worden door een volle lift??
ik zou liever kiezen voor een relaxte run, zonder toeschouwers. En als er al wat spoortjes staan? who cares, plezier zit hem in het maken van mn afdaling, als er nog genoeg pow ligt dan zal het me een ruk schelen als er al een ander spoortjes staat.
anyway, keep it safe!
die vid van Roel is erg cool overigens. nice tree runs.