Op 19 Januari was het Freeride World Qualifier tijd. Deze keer Fieberbrunn en wel op de Face van de dames die in de FWT starten, de 'Herrgottrinne' op de Wildseeloder. Een hele uitdagende berg met veel mogelijkheden.
Fit en gemotiveerd
Ik ben hoog gemotiveerd en top fit aan de start gegaan. Helaas had ik in mijn voorbereiding wel behoorlijke pech...binnen drie dagen twee paar ski's die onbruikbaar werden.. nummer drie was absoluut niet mijn favoriet (dat mocht blijken). Dus hoog gemotiveerd, top fit, maar onzeker over mijn materiaal. Hierdoor was het voor mij duidelijk dat ik geen al te gekke dingen kon gaan doen en heb mijn line daarop iets aangepast.
Hoe werkt het?
Zo'n contest loopt als volgt af. Om 7.00 registratie, 7.45 - 8.15 riders meeting waarin alle regels wat betreft de veiligheid, de judging, diskwalificatie enz. en de verdere afloop van het programma wordt besproken. Na deze meeting kan je als rider de face bekijken om nogmaals de sneeuwcondities, afsprongen, landingen en natuurlijk de voorgenomen line in te schatten en definitief te bepalen.
Veel tijd is er voor mij als dame meestal niet om de facecheck ‘s ochtends te doen. Vandaar dat ik op de dag voor de wedstrijd probeer om de face te bekijken en te bestuderen. De vrouwen starten tijdens de FWQ wedstrijden eigenlijk altijd als eerste. Van de facecheck tot aan de start hebben we vaak nog een beste afstand af te leggen.. met meerdere liften en bijna zonder uitzondering een hike naar de top die tussen de twintig minuten tot twee uur kan duren.
Eenmaal boven
Boven aangekomen is het dan weer omschakelen naar de wedstrijd, de face, mijn Line. Snel een powerbar en wat te drinken om daarna mijn materiaal nogmaals te controleren en me te concentreren. Vanaf nummer één tot de voorlaatste wordt iedereen toegejuicht door de andere deelnemers, de lines worden met elkaar besproken de spanning wordt gedeeld.
Genieten!
Ik sta daar bovenaan intussen zo te genieten dat mijn zenuwen me eigenlijk geen parten meer spelen. Alles heeft zo zijn afloop en voor je het weet hoor alleen nog maar : 3, 2, 1, Number 10 Berber Semmelink Dropping in.. een vaag gejoel van de andere deelnemers en dan alleen nog mijn eigen ademhaling, de vaart-wind en mijn ski's die door de sneeuw glijden. Ik persoonlijk heb tijdens mijn rijden ‘functionerings’- gesprekken met mezelf. Dit uit zich in: ‘Jawoi’ ... ‘links ummi Berber’ .. ‘Ja, Joehoe’ .. ‘Drie bomen, drie bomen’.. ‘eeeenn Hoppa‘ .. of ik fluit ook wel eens liedjes :) En dan komt de stem van de live presentatie dichterbij, de Finish Poort van Swatch wordt groter en groter.. Alles alweer achter de rug.
Deze keer ging het tot het midden zoals gewoonlijk, tja bekijk dit video'tje maar eens... :)
Mijn binding ging uit en de oranje ballon rees volledig zelfstandig uit de sneeuw.. Bij verlies van materiaal ben je gediskwalificeerd. Ditmaal dus geen resultaat..
Scheurtje in m'n binnenband
Bij deze val heb ik helaas ook een scheurtje in mijn binnenband van mijn linkerknie opgelopen en moet nu rust houden..
Helaas kan ik hierdoor in de a.s. vier weken niet aan de wedstrijden meedoen die ik op mijn agenda had staan.
I'll be back!
But I’ll be back. Ik hoop voor de FWQ in Stubai - Oostenrijk, op 23 februari weer fit te zijn. I'll let you know. Ik kan nu in ieder geval met een gerust hart en ten alle tijden Irian via de livestream tijdens zijn optreden in de FWT volgen :), lucky me)