Treewells, dolinen….het zijn alpine gevaren die we de afgelopen periode besproken hebben en die niets met lawines te maken hebben. Maar er is meer. Hoewel je bij vrijwel ieder ongeval de schuld moeilijk bij de natuur kan neerleggen (de natuur is immers niet gevaarlijk, het wordt gevaarlijk omdat jij je daar begeeft), kan dat bij dit fenomeen al helemaal niet. Namelijk suckertracks.
Suckertracks dus
Suckertracks? Nou, suckertracks. Sporen van andere rijders die je eigenlijk klakkeloos achterna skiet, onder het mom van ‘er staan sporen en dus is het veilig’. Zo werkt het natuurlijk niet. Het komt vaak, heel vaak voor dat men sporen volgt en vervolgens in de problemen komt. Je hebt namelijk geen flauw idee waar je naar toe gaat. En misschien hebben de rijders die de sporen gezet hebben een ander niveau, zodat zij wel goed beneden komen, maar jij in de problemen komt.
Wildschönau
Onlangs moest er nog een groep mensen in het Wildschönau van een twaalf meter hoge ijswaterval worden gered. Of sommigen van hen, er was er al een aantal naar beneden gevallen. Punt is dat dit een aantal keer in korte tijd gebeurde. Waarom? Juist, omdat men sporen van iemand aan het volgen was, maar geen idee had waar men uitkwam.
Skibase jumping
Of wat te denken van de speedrider en skibase jumpers in Chamonix? Wat zal er gebeuren als je een van hun sporen volgt? Juist, klein probleem natuurlijk als je bovenaan een cliff van honderden meters staat.
Jouw ervaring?
Moraal van het verhaal: ga nooit achter sporen aan zonder dat je weet waar je heen gaat. Het kan je in hele vervelende situaties brengen. Zelf heb ik het in mijn jonge jaren als freerider ook wel eens gehad. Niet met vervelende gevolgen, behalve dat ik anderhalf op een poederdag kwijt was omdat ik uit een bowl moest hiken. Wat zijn jullie ervaringen?
Reacties
Alleen mensen gezien die er achteraan doken en paar uur terug moesten lopen.
Begin van het seizoen gehad, zelfs nog gezegd: ‘ach er staan sporen komt wel goed’. Uiteindelijk 1,5uur omhoog gelopen en toen konden we terug naar de skiroute traveseren.
Sure! Denk dat iedereen dit gehad heeft. Ik iig wel.
Ik vind het ook geen domme manier van goede lijnen vinden, mits een piont of no return in je ‘planning’ zit en je je bewust bent van het terrein waarin je je begeeft.
been there, done that…
Maar na SSC L1 lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat ik dit nog ga doen tenzij ik ‘thuis’ en ‘in het gebied’ grondig heb gestudeerd ;)
zeer herkenbaar, zo zal iedereen wel begonnen zijn denk ik
Hier in Flachau hebben we dat probleem ook.
http://www.bergrettung-salzburg.at/News-Detail.256.0.html?&cHash=e3c1dcf7c7767566b7c13af42abc4f15&tx_ttnews[tt_news]=1658
zo weleens boven aan een ijswaterval aangekomen… gelukkig was het paar honderd meter opzij stappen en konden we weer verder
mijn langste dalafdaling ooit was er ook zo 1.
In Zell am Ziller
rond 10:30 's ochtends.
Sporen volgen maar te ver. Toen ik dat eenmaal door had maar de traverse terug naar waar de liften waren, maar ik kwam te laag uit. aangezien omhoog lopen mijn hobby niet is zover mogelijk naar beneden gegleden totdat de sneeuw laag wel erg dun werd, daarna nog eens 3 uur de weg afgelopen en was ik perfect om 15:30 beneden bij de lift waar de rest van de familie 5 minuten later uit de lift stapte.
Een geweldige dag om nooit te vergeten!
Ha wat een toeval;, vandaag nog slachtoffer geweest van sucertrucks. Traversrend naar een ‘variantenabfahrt’ achter de zogenaamde route 55 in Silvreta Nova (Versettla), in een small couloirtje op mijn bek beland. Ondanks dat ik mijn route in de ochtend vanuit andere kant met de verrekijker heb bestudeert, is het mij toch gelukt om net voor het bereiken van het open veld,een verkeerd spoortje te volgen, waardoor ik ipv couloir bij top te passeren, midden erin viel, van ongeveer 1,5 m hoog. De grappige was dat ik de juiste traverse voor "maar’ 2 meter heb gemist. Behalve dat ik in de heupendiepepoeder op een 40 graden helling in een ca 3a4 m brede culoir naar mijn latten moest zoeken is het verder allemaal goed gegaan. Heb puur mazzel gehad dat de sneeuw in die opening zo diep is geweest, anders was het waarschijnlijk minder grappig verlopen.
Weleens bewust een afdaling langer door getrokken en met de stijgvellen terug gelopen omhoog naar de lift. Even later vanuit de lift een aantal snowboarders scheldend zien omhoog ploeteren die onze sporen waren gevold. :)
Ook bij het freeriden stijgvellen meenemen maakt je flink flexibeler als je suckertracks gevolgd hebt of bovenaan een onneembare sectie uitkomt. Ben je iig sneller weer waar je wel zijn wil.
Het omgekeerde is mij wel eens overkomen, weet niet of daar ook een naam voor is.
Ik reed in een brede kom en wou juist die strook van 10 meter rijden waar nog geen sporen stonden. Het liep daar eerst een stuk vlakker zodat ik niet kon zien wat er precies achter zat, maar mijn gedachtengang was, als het hier wat vlakker is krijg ik stak een mooi stijl stuk.
Ik skiede lekker door tot het opeens heel snel steiler werd en ik 20 meter verderop geen sneeuw meer zag. Volle kanne op de rem en kon nog net voorkomen dat ik niet over de richel 10 meter naar beneden kieperde. Met hartslagje van 180 toen halfuurtje omhoog gelopen, zodat ik zonder problemen om de rots heen kon skiën.