Nieuwe uitdagingen in de FWQs!

Nieuwe uitdagingen in de FWQs!

Al sinds december leef ik als een nomade in de Alpen zonder vaste slaapplek. Reizend van locatie naar locatie afwisselend lesgeven, gidsen, trainen en natuurlijk dikke lijnen trekken door de POW!!

Het idee

Dit seizoen werd het tijd voor een nieuwe uitdaging en besloot mezelf in te schrijven voor aantal freeridewedstrijden. Zonder enige voorkennis en eerdere opgedane ervaring in de competitiesfeer wilde ik klein beginnen. En dat betekende met open wedstrijden meedoen. Hier was voor mijn gevoel geen duidelijk overzicht van en ik wist eigenlijk niet waar ik moest beginnen. Ik kwam er achter dat steeds meer freeridewedstrijden aangesloten zijn bij de Freeride World Tour en als Freeride World-Qualifiers (FWQ) bestempeld worden. Deze wedstrijden zijn overzichtelijk weergegeven en er is een algemeen inschrijfsysteem. Nu is het zo dat je voorrang krijgt op de startlijst aan de hand van het aantal punten dat je al gehaald hebt. En die had ik dus nog niet… De indeling van de Qualifiers lopen op van 1 tot 4 sterren, waarbij 1 het meest toegankelijk is qua moeilijkheid en inschrijving. Tijdens de 1-ster FWQ kon ik steeds niet, wat een goede reden was om maar meteen deel te nemen aan de 2-sterren wedstrijden. Na een mislukte poging om in Axamer Lizum te starten, lukte het in Fieberbrunn de tweede poging wel. En daarmee startte ik dit seizoen de eerste reeks wedstrijden.

Open Faces Fieberbrunn (17/41)

Voorbereiding

Een wedstrijd rijden is anders dan “normaal freeriden”. Het verschil is dat je in een ruk door rijdt van start tot finish, waarbij je normaal zou stoppen voor een safespot, cliff of routebepaling. Het is daarom erg belangrijk dat je van te voren precies je lijn bepaald. De dagen voor de mijn eerste competitie viel er zo veel sneeuw dat het oefenen met lijnen spotten op afstand niet echt lukte…Hier een beeld waarom!

Herrgottrinne (wildseeloder)

De face waar mijn eerste FWQ gehouden werd is dezelfde als die in de worldtourstop van Fieberbrunn, en dan op het startpunt waar normaal de vrouwen starten. De Herrgottrinne lag er mooi bij en met een vers pak poeder heeft het vele opties voor een mooie lijn. Toen ik hoorde dat ik als eerste mocht starten was ik natuurlijk blij maar tegelijkertijd ook extra zenuwachtig want ik had geen idee wat het niveau zou zijn. Hierdoor kon ik dus ook niet even aankijken hoe de andere rijders het deden.

Eenmaal gestart was ik direct mijn lijn kwijt, zat in een verkeerde kom (zoals vele anderen merkte ik later). Gelukkig kon ik nog een redelijk vloeiende traverse maken en naar de grote cliff die ik wilde droppen. De aanloop van deze kant was lastiger en kon dus niet vloeiend door rijden. De landing van de drop was redelijk vlak en daardoor erg sketchy, een dikke backslap en daarna volledig uit balans. Ik wist toch te blijven staan door te rijden en maakte mijn run nog redelijk af met twee lange bochten en een kleine cliff.

Toen ik over de finish kwam was ik ontevreden over mijn lijn. Maar al snel besefte ik dat het niet gelijk perfect kan gaan de eerste keer. Het was een geweldige ervaring en had zin om meer van dit soort wedstrijden te doen. Uiteindelijk werd ik 17de van 41.

Bijkomstigheden…

Als freerider in een onbekend gebied zag ik overal mooie couloirs en mogelijkheden voor mooie lijnen. Ik had dus direct zin om terug te keren naar Fieberbrunn en dat deed ik dan ook. Samen met Remy Brokke en Hannes Namberger (duitse freerider die we daar hadden ontmoet) hebben we flink wat first tracks en couloirs op onze naam kunnen zetten!

Kleine impressie van de dag…

**T-bar Freesessions Morgins (12/52)**

Een thuiswedstrijd…

Een FWQ in het gebied waar ik al mijn hele leven kom, daar moest ik natuurlijk bij zijn! De tweedaagse wedstrijd in Morgins bestond uit een kwalificatiedag en een finaledag. Wederom waren de omstandigheden perfect… fresh powder en bluebird. De kwalificatie bestond uit twee runs en de som van de score bepaalde of je de finale zou halen. Op de dag van de finale moest ik werken dus kwalificeren had geen zin. Ik dacht nu kan ik voor mezelf gewoon de leukste lijnen skien zonder rekening te houden met wat de jury vindt. De twee runs gingen erg lekker, beide lijnen een grote cliff clean geland en met veel snelheid gereden. Tot mijn verbazing eindigde ik gedeeld tweede van de 52 rijders. Evenveel punten als het 19 jarige freeridetalent Leo Slemmet die in de worldtour meerijd. Ik was dus zeker van een plek in de finale maar kon niet meedoen. Na een paar telefoontjes was het geregeld… (dankzij mijn superchille collega Rens de Wild) … kon ik de finale rijden… naar boven…

Finale

Een nieuwe dag, een nieuwe face. We startte de ochtend bij Tovasierre voor de facecheck en briefing. Daarin vertelde ze de startvolgorde, degene die als hoogst geëindigd waren tijdens de kwalificatie moesten als laatst starten. Daar was ik dus mooi klaar mee… zeker omdat er geen liften in deze vallei staan en de enige manier was met een touw achter de pistebully omhoog. Na 3,5 uur gewacht te hebben op de top van de berg mocht ik eindelijk naar beneden. Na een redelijke drop in vanaf een windlip voelde ik gelijk al dat mijn benen slap waren. Ook de sneeuw was door de zon beïnvloed en was behoorlijk zwaar geworden. Mijn planning was een soort dubbele cliff te pakken. Eerst een grote en dan nog een kleine direct achter elkaar. Alleen de grote lukte redelijk en had daarna alle moeite om door de zware sneeuw gecontroleerd te blijven skiën. Was tevreden met een 12de plek.

Mijn hangout de gedurende 3.5 uur…

Bigmountain Goldeck (9/47)

Goldeck, niet een van de meest polaire freeridebestemmingen. Ik had er zelf nog nooit van gehoord… maar perfect terrein voor de ervaren freerider. Aanwezig met een ware Nederlandse delegatie (en de Belgische Rembert) werden we als groep met open armen ontvangen door de organisatie. Om en tijdens de Wedstrijd zouden we wat foto’s schieten voor Poederbaas. Dit lukte aardig tot dat de enthousiaste plaatselijke gidsen ons even wat vette lijnen wilde laten zien. Deze gasten knalden zo hard door het terrein dat we moeite hadden ze bij te houden.

De wedstrijd vond plaats op een uitdagende face met een paar mooie cliffs en pillows. Ik koos voor een technische pillow-lijn met veel drops er in. Deze ging helemaal goed en kon ondanks de die iets zwaarder geworden sneeuw toch met een redelijke snelheid door rijden. Ik eindigde 9de en als Nederlanders hadden we over het algemeen goed gescoord. Zeker met de volgende resultaten: Vrouwen snowboard 1ste (Dees Hetzenauer), Vrouwen ski 2de (Sanne de Jong) en Mannen ski 4de (Stenmar Ijff). Kortom een geweldig weekend!!

Toekomst

Een wedstrijd rijden is veel meer is dan een afdaling. Het ontmoeten van andere fanatieke freeriders en het ontdekken van nieuw terrein is minstens zo belangrijk als de run zelf. Ik vind het prettig om gepushed te worden en te kijken waar mijn grenzen liggen. De 3ster qualifier in Roemenie half april gaat een mooie test worden of ik grotere wedstrijden aan kan. Mijn plan is volgend jaar door te gaan met de qualifiers met hopelijk steeds mooiere en grotere faces!!

paulski

Reacties

Toerist
AnoniemAuteur29 maart 2013 · 12:11

Leuk om je avonturen te lezen. Goed bezig! Succes in Roemenië!

Toerist
AnoniemAuteur29 maart 2013 · 12:18

Keep on rockin’ dude!! En vergeet niet om met ons nog eens wat lijnen te trekken!

Gevorderd
Grim3Auteur29 maart 2013 · 17:34

Baas…Baas…Poederbaas!

Toerist
elisa.tmcAuteur29 maart 2013 · 21:51

Cool om je avonturen te lezen Paul! Zet m op in Roemenië :)

Toerist
AnoniemAuteur30 maart 2013 · 12:19

Zie je in Roemenie, gaan we eens flink roooooooooken;)

Beginner
Jeffrey2Auteur30 maart 2013 · 15:18

Je bent echt goed bezig!
Ik heb zo bizar veel geleerd van jou en Sjoerd nogmaals bedankt voor de topervaring.
Succes in Roemenië!
Volgend jaar op naar de 3 ster fwq’s of red je dat met de punten nog net niet?

Reageren
Mis helemaal niets meer!

Ontvang het laatste nieuws, PowderAlerts en meer!