Ski safari in Marokko

Ski safari in Marokko

Dikke vlokken vallen uit de lucht als we naar München rijden, We rijden met veertig kilometer per uur over de Inntal autobahn, keer op keer wordt onze snelheid gelimiteerd door sneeuwschuivers. Het is een tijd terug dat er zo’n bak sneeuw valt in Innsbruck, wat heeft mij bezield om naar noord Afrika af te reizen om daar te gaan skiën. Maar eigenlijk weet ik het wel: het avontuur.

Naar de Atlas

Met uitzicht op de besneeuwde toppen van het Atlas gebergte nuttig ik mijn Tajine met lams vlees. Binnen een mum van tijd heb ik al vele vrienden gemaakt op de markt, al is de vriendschap steeds van korte duur.

Marrakech zelf is erg gericht op toerisme, toch is de oude cultuur niet verloren gegaan. Als we afreizen naar Imlil om daar onze ski safari te beginnen doorkruisen we verschillende Berber dorpen, hun huizen ingesmeerd met rode leem en platte daken.

Het onderhandelen over de prijs doe je onder het nuttigen van thee bestaande uit twee bestandsdelen munt en heelveel suiker. Het lastige is dat ik niet weet wat een ezel kost per dag en dat zet je altijd in een zwakke positie, ook hoeveel een ezel kan dragen en hoe lang de tocht duurt. Maar gaande weg leert men, en kunnen we eindelijk vertrekken met twee ezels.

Achter op schema

Voor mijn gevoel lopen we iets achter op schema het is al twaalf uur geweest en we hebben nog een flinke afstand voor de boeg. Tot de sneeuw en niet verder, dat was de afspraak die we maakten met de ezel drijver. Toch proberen ze ons te overtuigen dat de bovenste hut op slot is en dat we hier moeten overnachten. In het dorp zelf zeiden ze hier niets over, nu moet ik snel denken, als ik ga twijfelen hebben ze me. Mijn ski collega spreekt vloeiend Frans en kan in een korte zin duidelijk maken dat we door gaan “desnoods slapen we buiten” en zo vervolgen we onze tocht. Om één uur s’nachts wordt ik opgeschrikt doordat de deur pats boem open gaat. Er komt een man binnen. Hij stelt zich voor als de hutten waard, wat erg vreemd is. We stoppen onze paspoorten en geld nog iets dieper weg “You never know”

Er is weinig sneeuw, hierdoor zijn de mogelijkheden erg beperkt. En we benutten onze eerste skidag als gebiedsontdekking. Onze topografie kaart lijkt meer op een uitgeprint Google Maps kaart met hoogtelijnen. Zo zijn watervallen en afgronden van 400m niet ingetekend en sta je steeds voor verassingen. De derde dag besluiten we om via een verderop gelegen 4000e meter bergtop naar de volgende hut te skiën, het word een bijzondere tocht. Na een dik uur lopen belanden we bij een waterval die 40 graden steil is. Gelukkig is die niet hoog maar wel een obstakel. Als eerste klim ik omhoog en sla treden uit met mijn ijshamer, zodat mijn twee compagnons me veilig kunnen volgen. Op 4084m is er een stormachtige wind en ik lig opgerold achter mijn rugzak die mij beschermt tegen de wind, we hebben een probleem. Van de vele geulen die van de top naar beneden lopen is er maar één die werkelijke beneden uitkomt, maar welke?

We besluiten om af te dalen in de richting van waar we vandaan gekomen zijn. Ergens beneden moet nog een geul zijn, als we die omhoog klimmen is de kans groot dat we aan de andere kant omlaag kunnen. Zo niet dan word het een nacht in de buitenlucht, het is te laat om terug te gaan naar ons vertrekpunt. Vincent en Jeroen wachten op mij beneden, ik ploeg mij zelf door diepe sneeuw naar boven, soms moet ik een passage klimmen. Boven zie ik het meteen, we kunnen hier naar beneden.

Helaas is de zon al lang verdwenen uit het couloir en is de sneeuw niet meer zo mooi skibaar. Beneden aangekomen kunnen we meteen aanschuiven. Met een gevuld buikje rollen we onze slaapzak in.

Info en tips

Voor onze reis hebben wij de Refuge de Toubkal gereserveerd. In Marrakech hadden wij een Riad waar we onze spullen, die we niet nodig hadden voor onze reis, konden achterlaten.

Onze eerste Refuge Tazaghart is een klein hutje, en is selfservice. Pannen, borden, bestek en matrassen zijn voorhanden. Zelf voor je eten zorgen. Wij hadden kant en klaar maaltijden van thuis mee genomen en een brander. Er was wel een gasfornuis met gas voor handen, maar you never know. Voor beide hutten heb je een slaapzak nodig.

De meeste tourders overnachten in Imlil en gaan de volgende dag naar de hut. Met een goede conditie en vroeg vertrekken van uit Marrakech is het ook mogelijk in één dag. Organiseer dan wel een taxi van te voren.

BorisTextor

Reacties

Gevorderd
LeonieproAuteur17 april 2013 · 10:19

Leuk verhaal!

Ik was van de herfst in de buurt van de Mgoun, de een na hoogste berg van de atlas, en daar rond hobbelen leverde ook een enorme zin om er eens op skis rond te trekken.
Waneer was je rond de toubkal en hoeveel sneeuw lag er?

... but if you try sometime, you just might find, you get what you need!
Toerist
JaapvRAuteur18 april 2013 · 08:46

Nice! Gefeliciteerd, inspirerend!

Elite
BorisTextorAuteur19 april 2013 · 12:01

Hoi Leonie
Wij waren er eind februari begin maart. En hadden niet echt veel sneeuw, De volgende keer als ik zou gaan, boek ik een laats minute ticket. Zodat ik zeker weet of er voldoende sneeuw ligt.
Je hebt geen lawine bericht, alles gaat op eigen deskundigheid.

Gevorderd
LeonieproAuteur21 april 2013 · 10:15

Keey, mss een stomme vraag, maar hoe kom je er achter of er idd voldoende sneeuw ligt daar?? Gidsen contacten zou ik als eerste denken, maar verdenk ze er dan ook snel van alles positiever te brengen op afstand… (das niet negatief bedoeld, maar wel mijn ervaring)

... but if you try sometime, you just might find, you get what you need!
Reageren
Mis helemaal niets meer!

Ontvang het laatste nieuws, PowderAlerts en meer!