BLOG13 #7 Powproject & PowAfterPowParty

Mittagskögel-project : Pow from Top till Bottom & PowAfterPowParty in Kleinwalsertal

Opeens was daar die mail van Popski met de vraag of ik de Mittagskögel in het Pitztal wou meedoen…

Ik had al best wat gereden deze winter ; daar niet van … (Hoorde mij klagen ? :-( ) Toch schortte er nog vanalles aan : ik zat serieus op “flanken-honger” ; 'k had het veiligere ‘bospoepen’ precies efkes gehad …

Krokus kwam eraan. Tijd dus ook. Maar onduidelijke vooruitzichten. Kop en lijf wel vol goesting … (Zo erg zelfs dat ik me een nachtelijke internetcheck herinner ; vluchtje japan heen en terug €650 bij cheaptickets… :-) ; mmmm, stel je voor…)

“De Mittagskögel gaat perfect liggen zondag!!!”

Twee jaar geleden… heb ik Popski en ‘zijn’ Mittagskögel beter leren kennen.

Een ongelooflijke beklijvende trip die voor altijd in m’n pow-geheugen gegrift zal staan én die een stevige poederband met Philippe en Yannick smeedde.

Philippe is iemand van Stille Projecten : “Mittagskögel van top tot teen in poeder !” is blijkbaar zo één van z’n Projectjes. We hebben toen, twee jaar geleden, de Mittagkögel ‘genoeg’ gedaan ; én Philippe vorig jaar ook nog. Maar nooit had Philippe zijn baby in super-optimale poedercondities van top tot teen gereden. Dat is ook niet zo evident. Het Mittagskögelkruis staat op 3159m. De Pitztaler Express start op zo’n 1740m. Dat is zo’n dikke 1400 hoogtemeters. Dàt van ‘top till bottom’ in goede pow is wel een Stil Projectje waard :-)

De condities worden dan ook dagdagelijks, 24 op 24 in het oog gehouden door Popski. Een opmerking zoals “Jamaar Philippe, méér noordelijker krijgt méér sneeuw! Meer sneeuw, méér poeder!” is dan ook de meest belachelijke opmerking die je op dat moment kan maken en volledig aan dovemansoren besteed. Wat volgt is een hele litanie over sneeuwopbouw, windgeschiedenis, zonne-instraling, sneeuwvoorspelling, te verwachte weersomstandigheden, enzovoort, enzovoort over die éné helling daar op die éné berg. :-)

Twee uur later dan Philippe strompelden we in 't putteke van de nacht ergens in dat Pitztal een zimmer-frei binnen. Uren vroeger vertrokken en toch zoveel later aankomen. Grrrmmmbl. De juiste verkeersinfo, de juiste gps en/of de juiste kennis heeft in Stuttgart-land van tegenwoordig meer en meer z’n voordelen.

En nog eens 5 uur later stonden we samen én met een 4-pack Leffe bij Benni aan de deur ; Philippes lokale local. De omstandigheden klopten. :-) Groen licht voor morgen !!! :-)

Tegenover de Mittagskögel ligt o.a. de Rifflsee-wand : een wand met couloirkes die niet zo vaak ge-free-ride wordt want té zuidelijk met alle gevolgen vandien. Maar nu …

Go !!!

't Was even zoeken in die halve white-out ( twee verschillende couloirs waarvan hun entrances slechts op zo’n 5 meter van elkaar liggen ; heb ik nog niet dikwijls gezien!); maar “wie zoekt, rijdt!” …

Altijd een zo zotte ervaring om in deze tijden, midden in het seizoen (en dan nog niet eens heel ver van de pistes btw) untrackte couloirs te kunnen rijden ; niet 1 ; maar 2 ; én best lange !! Vollenbak genieten !!! Zalig !

Onderhuids hoopten we er al langer op en in de late namiddag was het inderdaad ook zover : het trok eindelijk open. Hup naar hoger ; boven de bomen ; even wat lekkere flanken-skills laten botvieren :-) :-)

De goede voorbereiding ?!? Mét continu zicht op dé wand van morgen. Wat een wand ! Hoe ongelooflijk ziet die er wel niet uit! Twee jaar geleden dacht ik nog dat ik zoiets nooit af zou komen …

Om iets “af” te geraken, moet je er natuurlijk eerst “op” geraken. De hike langs de zuidkant van de Mittagskögel is normaalgenomen niet zo moeilijk ; een drie kwartiertjes. Vandaar dat we niet in tour-modus omhoog gingen maar gewoon “old-skool-alles-op-de-rug”.

Viel dat efkes tegen! Onder die verse laag van zo’n 10cm lag een korst waar je te pas en te onpas heupdiep in wegzakte. Niet bij elke stap want dan hadden we (ik) het misschien niet gehaald ; maar om de zoveel (ja-houdt-ie-het-…-ja-wel-denk-neetochniet-choef-verdoeme!) stappen. Vloeken, frustro, puffen, zuchten, zweten, miljaren !!!

Gelukkig ligt zo’n top dan toevallig (bijna) altijd nét NIET iets te ver. Of andersom : je haalt het net wel en denkt : veel verder had ie niet moeten liggen … Maar mocht je niet hetzelfde denken als ie toch IETS verder zou liggen ? Soit !

Bekomen. Terug tot jezelf komen. Met ontzag naar beneden kijken. Hier ligt ie ! Eindeloos. Untracked. Zo onbeschrijflijk prachtig én spannend tegelijk ! Adrenaline !!!

je zou ook naar de wildspitze kunnen gaan natuurlijk

ergens anders, zonder woorden

rifflseevink

2man op mittagskögel

iets steiler

twas plezant

zwart en wit

wit en zwart

Beelden zeggen soms meer dan woorden. Woorden zeggen soms meer dan beelden…

Ik weet het niet ; alleen ; dit was één van m’n prachtigste afdaling sinds jaren… En zoals in alle mooie sprookjes deed dat surreëel prachtig namiddag-licht ook nog mee ; gevangen door poes vanuit die Riffl-see-foto-sessie. c)poes holy thx

De ontlading was totaal.

Missie volbracht.

Popski kon naar huis (broedend op volgende stille projecten :-) )

Poes en ik verkastten naar het stau-gebied. In Kleinwalsertal wachtten nog 3 maten én nog meer pow. Mind-switch. Dit gaat een drieluik worden want de herinneringen en de routes van vorig jaar (zie WINTER12 #8 … oeps nog niet af ; wordt (ook) aan gewerkt) kwamen allemaal vlug terug en hier viel nog heel wat poeder te scoren. Gevolg : een drie-dagen-durende PowAfterPow-Party met alles wat daar onder verstaan dient te worden : eindeloze poedervelden, sprookjesbossen, vette afdalingen, slivovitch met wat serviërs, lachen, plezier, stoke, een dipke, dé vertical, terug pow, poedersmiles, … en terug alles een paar keer van hetzelfde :-).

wepowder

nét geen sex

odb’s

Ongelooflijke dagen !! Wat kan poeder toch een feest van het leven zijn !!

koen_djfistel

ps : (én nog een ongelooflijk strak couloirke gevonden dat er later (dit jaar?) nog aan zal moeten geloven :-) )