Een seizoen in Afriski!

Afriski seizoen

Bibberend word ik wakker omdat het buiten 8 graden vriest, de gasverwarmer het niet meer doet en het huis niet geïsoleerd is. Door datzelfde gebrek aan isolatie kan ik meegenieten met het ochtendgesprek van mijn onderburen op de begane grond en alleen het feit dat ik geen Sesotho spreek weerhoudt me om er wat van te verstaan. Zuchtend kijk ik op mijn horloge, het is kwart voor zeven… Hoewel de zon langzaam op begint te komen is het nog donker in de kamer maar omdat ik mijn andere zes kamergenoten niet al wakker wil maken blijft het licht uit. Ik klim uit mijn stapelbed en schuifel met het LED lampje in mijn telefoon in de aanslag richting de badkamer in de hoop dat er nog wat warm water over is. Mijn collega’s van het restaurant uit ons blok, moeten er namelijk een uur eerder uit maar ook dit keer is er geen warm water over gelaten…Dan maar niet douchen en gelijk door naar het ontbijt. Na wat toast met pindakaas slenter ik langs de drinkwater dammen, richting de skischool om de pistes en de skischool gereed te maken voor een dag skiplezier. Just another day at the office!…

Lesotho

Voordat ik weg ging had ik geen verwachtingen van mijn reis naar Afrika en toch was de trip alles behalve wat ik ervan had verwacht. Lesotho heeft me zo vaak verbaast dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen. Moet ik beginnen bij het feit dat je er meer gaten in twee kilometer asfalt vindt dan je in heel Nederland zult vinden, het feit dat de grensovergang slechter bewaakt word dan elk poortje van een willekeurig voetbalstadion in Nederland, de gigantische bergen in Lesotho of de sublieme kwaliteit van de kunstsneeuw in Afriski. Er zijn zo veel gekke, tegenstrijdige dingen te noemen dat ik er een boek over zou kunnen schrijven. Bovendien zou ik slechts een fractie van de hele ervaring in woorden uit kunnen drukken. Het enige wat recht toe zou doen is het zelf ervaren. In een poging het dan toch concreet te houden zal ik me puur op de ski ervaring richten.

Skiën in Afrika

Skiën in Afriski is met geen mogelijkheid te vergelijken met skiën in Europa. In Afriski, zijn drie “liften”. Een beginner rope-lift, een intermediate “beginners-lift” en een sleeplift. De eerste twee zul je niet snel aanraken als je al kunt skiën. Het zijn namelijk liften speciaal gericht op de beginnende skiër. Daar ligt ook direct de kracht van Afriski. Het is een perfect gebied om te leren skiën. Sterker nog, ik boekte met mijn klanten gemiddeld gezien betere vooruitgang in Afriski dan in Europa, wat alles te maken heeft met de perfecte pistes voor beginners.

Op de gevorderder piste is het ook prima skiën, maar een ervaren skiër zal er snel op uitgekeken raken. Hij is namelijk een kilometer lang en niet bijster steil, maar zeker genoeg om voldoende lol op te hebben. Het stijgt zeker met gemak boven iedere skihal uit, maar kan zich maar net meten met andere skigebieden. Gelukkig is er een funpark dat zich wel met gemak volwassen mag noemen. Het is ongelofelijk wat de “parkies” voor elkaar krijgen met de middelen die ze hebben. Hoewel het park niet bijster groot is, kunnen een hoop skigebieden in Europa er nog heel wat van leren. Naast het park word er regelmatig racetraining gegeven. Ik heb meer reuzenslalom en slalom getraind de afgelopen twee maanden dan ik tot nu toe in mijn complete ski carrière had gedaan. De reden dat de skimogelijkheden zo beperkt waren dit seizoen, kwam doordat het een extreem droog seizoen was. In de afgelopen 15 jaar was het schijnbaar niet zo droog geweest. Valt er namelijk wel sneeuw, dan zijn de mogelijkheden plots enorm.

Freeride

Eigenlijk wist ik wel dat ik niet veel sneeuw hoefde te verwachten tijdens mijn verblijf in Afrika, maar helemaal geen?.. Dat stelde me toch wel teleur. Ik las net het eerste stuk van dit artikel terug en schrok toch wel een beetje van hoe vaak het woord “piste” terug komt gezien we nog altijd op wePowder zijn… Maar wat betreft echte freeride zat er afgelopen seizoen simpel weg niet zo veel in helaas. In ieder geval niet op ski’s maar daarover later meer.

Daarbij zeg ik nadrukkelijk afgelopen winter. Valt er namelijk zoals vorig jaar wel sneeuw, dan zijn er plotseling eindeloze freeride mogelijkheden. Er loopt boven het gebied langs namelijk op 3300 meter een weg. Wanneer er genoeg sneeuw ligt kun je met de auto die weg op rijden en willekeurig ergens in droppen, terug naar het gebied skiën en nog een keer gaan. Je zou het de Afrikaanse variant op “Cat skiing” kunnen noemen. Daarnaast zijn er eindeloze tour mogelijkheden. Met 45 minuten hiken sta je boven een afdaling van vier kilometer. Dan moet je echter als je beneden bent wel weer twee uur terug hiken, maar dat mag de pret niet drukken. Je moet immers wat over hebben voor poeder in de zomer.

Freeride?

Gek genoeg heb ik ondanks het gebrek aan sneeuw, toch nog veel kunnen freeriden. Echter niet op ski’s, maar op een motor. Afriski heeft een aantal resort bikes en een van de jongens die in Afriski werkt, rijd professioneel enduro. Ik wilde al jaren een keertje met een motor de bergen in en nu was eindelijk daar de mogelijkheid. Het leuke aan trailriding in Lesotho is dat je op plekken kunt komen waar je normaal nooit zou komen. Zo zijn we naar de grens met Lesotho en Zuid Afrika gereden, waar een cliff van meer dan 1000 meter de grens op subtiele wijze aangeeft. Het uitzicht vanaf de rand van het 2800 meter hoge cliff is fantastisch.

Het toffe is dat ik met het trailriden het zelfde gevoel kreeg als ik altijd met skiën krijg, maar waar ik dat met skiën bergaf heb, heb ik het op de motor berg op. Het is hetzelfde zoeken naar een perfect pad, naar dat ene kleine dingetje dat net even leuker was dan het vorige. En vooral bergop vond ik fantastisch. Het is net als de sensatie van poederskien lastig uit te leggen, maar het gevoel van eindeloze kracht gaf me exact dezelfde voldoening als diepe poeder. Helaas zijn er in Nederland geen mogelijkheden om mijn motor avonturen verder door te zetten, maar ik ga er zeken voor zorgen dat er een vervolg komt, al dan niet in een ander land.

Ervaring

Zoals ik al zei, het is niet te beschrijven hoe het is om in Afrika een ski seizoen te doen. Nog meer dan in Europa ben je afhankelijk van de omstandigheden, maar dat maakt het juist leuk. Ik vind het thuis al lastig om mijn familie uit te leggen hoe het was, laat staan in een blog en ik heb slechts een minuscuul stukje van mijn trip kunnen beschrijven. Ik betrapte mijzelf tijdens het schrijven van dit blog regelmatig op een onbewuste glimlach. Een gebeurtenis beschrijven is goed te doen, maar een ervaring is lastig. En zoals Liam, de jongen die me in de eerste plaats de baan in Afriski had aangeboden, al zei: “It’s all about The African Experience Thijs”. En hij had zeker gelijk.