Canadays!!

Eind maart ging er een droom in vervulling; skiën in het poedermekka van de wereld “Interior BC”. Eerst opwarmen in Kicking Horse en Revelstoke Mountain Resort om vervolgens de heli te pakken voor de Selkirks en de Monashees.

Roadtrip

We vlogen op Calgary, huurden een auto en reden dezelfde dag nog naar Golden. De jetlag en te veel stoke maakte het bijna onmogelijk om te gaan slapen. Waffles met siroop als ontbijt de volgende ochtend en direct naar Kicking Horse in de hoop dikke poeder te vinden.

Kicking Horse

Het sneeuwde licht, we reden de bergweg omhoog richting het resort en zagen tot onze grote zorg nauwelijks sneeuw. Eenmaal in de gondel werden we gerustgesteld door een paar local kids die ons vertelden dat we de beste dag in weken troffen. Bovenin was er zo’n 25 centimeter verse poeder gevallen en zonder een bocht op de piste gezet te hebben knalden we de poeder in. Al snel ontdekten we dat er veel mogelijkheden waren en er tal van couloirs naast elkaar lagen. Op de CPR ridge hebben we vanaf de eerste tot de laatste insteek verse sporen kunnen trekken. Het mooiste stuk vonden we toen we wat langer bleven traverseren en uitkwamen bij een run met dikke pillows. Volgend op deze afdalingen namen we steeds de Stairway to Heaven Chair en daalden af via Redemtion Ridge aan de zijde van de Feuz Bowl. De Stairway to Heaven was gesloten vanwege het slechte zicht evenals de rest van de stukken die je daar kunt hiken. Gelukkig was er genoeg vers te scoren in het bereik van de liften en daarom bleven we laps maken totdat we er letterlijk bij neervielen.

's Avonds in de lokale bar gingen de welverdiende biertjes er goed in. De Motel buurman liet ons kennismaken met Poutine, een typisch Canadees gerecht bestaande uit friet, bedekt met gesmolten kaas en doordrenkt met jus. “a heart attack in a bowl”.

Revelstoke Mountain Resort

We besloten om de dag erna in alle vroegte te vertrekken naar Revelstoke. Rogers Pass schoot niet echt op door de sneeuwval en een paar trage trucs, gelukkig kregen we onverwacht een uurtje cadeau toen we over de timezone reden. Door deze meevaller waren we nog net op tijd voor de eerste lift. Nog nooit hadden we zo veel poederstress gezien en letterlijk iedereen had dikke poederbakken met een volledig freeridewaardige uitrusting. Dit hadden we in Europa nog nooit meegemaakt. Bovengekomen kregen we wederom een primeur: In de rij staan (lemming lane) om vervolgens te mogen hiken! Omdat er net een dikke dump gevallen was werd the North Bowl door de pisteurs gechecked maar volgens de insiders zou hij elk moment open gaan. Eenmaal geopend ging het helemaal los, omhoog rennen om vervolgens volledig buiten adem een lange traverse te maken. Om de beurt trok ieder zijn spoor door de dikke poeder. We bleven lang traverseren om het mooiste kommetje te pakken. Toch wisten we niet zeker of de lijn die we voor ogen hadden mogelijk was. We vroegen het een paar locals die antwoordde: “Nooo definitely not!!” Pikte vervolgens onze lijn lachend in, en joelde: You should come, its great fun!! We dachten: “owkee, dit is dus de Revy vibe…”

Voldaan namen we aan het eind van de middag intrek in het Frontier Motel, waar de tijd 40 jaar had stilgestaan. We wilden het dorp dat een stadje bleek te zijn ontdekken en reden door de brede straten. De Village Idiot bood vertier. Eten, ijshockey kijken en Kokanees drinken.

Dag twee in Revelstoke Mountain Resort

Bluebird!!! Nu konden we pas echt goed zien hoe majestueus het terrein was. Een nadeel was dat op deze dag alles in het bereik van de liften (inclusief korte hikes) verspoord was. Voor verse poeder moesten we dus langer hiken en dat deden we natuurlijk ook. Er ging een steile hike open richting het weerstation, deze namen we direct zodat we een kom verse sneeuw te pakken hadden die uiteindelijk uit kwam in de North Bowl. Er heerste deze dag minder stress voor verse lijnen en dus voor ons de kans om rustig een paar cliffs te droppen en foto’s te nemen.

De hike naar de volgende afdaling was lang, over de graad richting de Mt Mackenzie. We liepen langs de grootste cornices die we ooit gezien hadden, niet geheel zonder gevaar want toen ik iets te dichtbij de rand kant kwam scheurde er een deel af. Met een enorm kabaal viel er een stuk cornice naar beneden van zo’n 7 meter dik. Met een zijwaartse duik en het snowpulse hendeltje in mijn hand (niet getrokken) lag ik ruim 5 meter van afgrond verwijderd. Dat was even schrikken! Het zette ons op scherp en we vervolgden de route. We kozen voor een mellow run en tourden richting een gebied waar een paar cats rondreden. Na een prachtige lange afdaling liepen we over het catspoor terug richting het resort. Nog een paar afdalingen gedaan in het resort en de dag was al weer om.

Op dag 4 in Canada moesten we ons eind van de middag melden bij het CMH-hotel Regent Inn. We besloten deze dag te ontspannen en energie te sparen voor de drie dagen heliskiën. We hadden een speciaal freerideprogramma geboekt dat voor het eerst werd aangeboden bij CMH. Dit bekende extra hard knallen onder begeleiding van twee gidsen. Twee gidsen voor extra interessante lijnkeuze en communicatie over het droppen van pillows en cliffs. Het was lastig om rustig te blijven want het kwam nu allemaal heel dichtbij.

First Time Heli!!!

Dag 5

Om 7 uur stonden we paraat voor de stretchclass. Na een dik ontbijt pakte een busje om naar het helipad voor de Sellkirks te rijden. We werden niet gelijk de poeder in gedropt want daar kregen we een korte heldere safetybriefing en uitleg hoe we met de heli moesten omgaan. Hierna ging het dan echt gebeuren.

We hadden wederom een blauwe vogel te pakken. Na de pick-up van het helipad vlogen we hoog het gebergte in. We keken onze ogen uit want onder ons bevond zich onaangeroerd terrein bedekt met een dikke laag pow. We landden en stonden ineens op een mooie piek waar je normaal nooit kan komen. Onze gids Jeff liet gelijk zien wat freeriden inhield: grote bochten met veel snelheid!! We dachten: “Owkeee dit wordt echt knallen”. En dat deden we! Door de perfecte sneeuwomstandigheden en het heldere weer maakte we afdalingen van zo’n 1500 hoogtemeters. Hierbij begonnen we in het hoge alpine terrein en eindigde tussen de bomen. Alleen maar poeder!! Na zo’n vier drops met de heli gingen we lunchen ergens op een hoger gelegen poederplateautje. Daar kwam een klein helikoptertje speciaal onze lunch invliegen.

De middag stond in het teken van nog meer drops en lange lijnen. Jeff communiceerde met Mike (de tweede gids) over een aantal cliffs en pillowdrops die we tegenkwamen. elke afdaling was weer intens genieten vanwege het on-ophoudende mooi terrein waaraan we werden blootgesteld. Er was één Canadese telemarker in onze groep die rustig drietjes van grote cliffs af sprong, heerlijk. Na 9 afdalingen vlogen we in extase weer terug naar het hotel. Met een lamme arm van het high fiven werd de bar en het grootste kaasplateau ooit geplunderd. Dit was de allermooiste dag van ons leven, zonder twijfel.

Dag 6

Een nieuwe dag vol verrassingen was aangebroken. Vandaag zouden we meer leipe dingen gaan doen. De gidsen daagden ons uit om grenzen te verleggen en lieten ons van grote cliffs springen. “pushing the envelope” zoals ze het zelf noemden. De knikkende knietjes zorgden voor extra scherpte en we moesten vertrouwen op de kennis van Jeff en Mike. Ze gaven heldere instructie via de radio om op volle snelheid van lipjes af te knallen om vervolgens de diepte in de storten.

De perfecte sneeuwconditie maakte dit makkelijker dan ooit. Verderop in de afdalingen werden we getrakteerd op treeruns met dikke vette pillows! Eind van de dag noemde we het nog een keer de mooiste dag van ons leven en dit werd gevierd met een paar pilsjes in de jacuzzi.

Dag 7

De laatste dag in de heli stond in het teken van puur hoog alpine terrein! Couloirs afstrepen en grote poedervelden afknallen. Mike en Jeff gingen in op het onderwerp “sluff management”. Dit was een interessant fenomeen wat met deze droge losse poeder vaker voorkomt dan we gewend waren in de Alpen. Het terrein veranderde gedurende de dag en we kwamen op gletsjers met grote wanden met blauw ijs. De hele groep skiede onwaarschijnlijk hard, Wouter ontdekte een nieuwe versnelling en zelfs Philippe Mullens (CMH) had moeite om het bij te houden. Euforie en brede smiles waren overheersend in deze drie dagen. Nog nooit hadden we zo veel meters poeder geskied in zo’n korte tijd.

Dag 8

De laatste dag zijn we niet meer gaan skiën in een resort omdat we wisten dat we het mooiste achter de rug hadden. Wel gingen we naar een natuurlijke warmwaterbron ergens in de bossen in de buurt van Nakusp. Nog even nagenieten en napraten over de intense ervaring. In de avond reden we naar Banff voor de laatste nacht in Canada en hier eindigde het onvergetelijke avontuur.

Terug in Nederland bleef het door mijn hoofd spoken wat voor een geweldig product CMH kon bieden. Zeker omdat ze genoeg uitdaging boden voor de echte fanatieke freerider maar ook voor poederliefhebbers die de bochtjes wat langzamer draaien. Zo zagen we tijdens de lunch ook gasten die tegen de 60 liepen elkaar highfiven… Deze trip heeft me er toe gezet parttime voor CMH Benelux te gaan werken. (met natuurlijk de mogelijkheid om de winter vrij te zijn. ;)

Wil je ook een keer met de heli omhoog in BC? Kijk dan hier voor de wePowder RevelSTOKE week!