Live uit Nendaz

Genieten van de langverwachte sneeuw

Vandaag was het dan eindelijk zo ver. De eerste poederdag! Het is ondertussen al weer twee weken geleden dat ik aan kwam in Nendaz en de sneeuwcondities waren de afgelopen twee weken zonder te overdrijven dramatisch te noemen. Gelukkig bracht storm Dirk daar verandering in. Hoewel het zuiden veel meer sneeuw kreeg dan wij, konden we toch genieten van een centimeter of 30/40 op zo’n 2000 meter.

Onstabiel

27 November was de datum van de laatste sneeuwval. Een maand lang heeft de sneeuw dus de tijd gehad om zichzelf om te vormen in individuele kristalletjes, die het liefste niets met de andere sneeuwkristalletjes te maken heeft. En dat was aardig gelukt. Morris schreef al meerdere keren over de kritieke situatie en ik heb het vandaag aan de lijven mogen ondervinden. Zelden heb ik zo’n onvoorspelbaar sneeuwdek tegen gekomen. Waar de sneeuw op het ene moment compleet stabiel is, is het 20 meter verderop zonder verder enige aanwijzing super onstabiel.

Verrast

En zo werd ik op mijn eerste echte poederdag van het seizoen onaangenaam verrast door schuivers. Ik was onderweg samen met Tomas, een vriend die ik ken uit Zuid-Afrika en waarmee ik dit seizoen naar Nendaz ben gegaan. De eerste schuiver kwam al los zonder dat we überhaupt in de hang stonden. We wilde een bepaalde afdaling van bovenaf even goed inspecteren om een goede afweging te maken om de afdaling al dan niet te skiën. Omdat het volgens het lawinelage bericht gevaarlijk was in alle exposities, besloten we vanaf een pad boven de afdaling te kijken hoe de afdaling erbij lag. Eenmaal op het pad aangekomen, skiede ik richting de rand om er overheen te kijken. Op nog een meter afstand van de rand zie ik voor me plotseling een enorme scheur ontstaan en uit het niks zie ik onder mij de complete hang naar beneden zetten. Puur het verstoren van de totale spanning op het sneeuwdek was dus al genoeg om de totale hang af te doen scheuren.

Voorzichtig

Hierop besloten we de hele dag het bij vlakke hellingen te houden. Omdat we door het slechte zicht alleen in het bos goed te skiën was, konden we helaas niet optimaal genieten van de sneeuwval. Het sneeuwdek in het bos is hier namelijk dusdanig slecht, dat het haast onmogelijk was om goed gas te geven. Om de zoveel tijd, kwam je namelijk een stronk of flinke steen tegen, waardoor we noodgedwongen ons wat in moesten houden. Maar dat mocht de pret zeker niet drukken, de eerste poederbochten zijn gedraaid en het kan vanaf nu alleen maar beter worden! Ik heb vanmiddag de tijd genomen even snel een video in elkaar te zetten. De dikke Line ski’s zijn van Tomas, de Icelantic Seekers van mij! Voor a.s. zaterdag word er weer nieuwe sneeuwval voorspeld, ik kan niet wachten!