Canada dag 6: High Roller

5.49 uur. Ik schrik wakker en kijk snel naar buiten. Het is gestopt met sneeuwen. Ik schiet in de kleren en wandel richting de ochtend versnaperingen. Iedere ochtend staat er koffie, thee en jus klaar voor de vroege vogels. Een belletje naar huis, verse koffie en over een half uur naar stretch class. Ik heb er zin in en kijk naar de paar centimeter vers op de auto’s. Hoe zou het zijn in een van de valleien verderop? Nog twee uur te gaan en dan mogen we weer. In de heli op naar nieuwe avonturen. Net als ik, is ook Marco gespannen voor de dag die komen gaat. Twee dagen geleden knalde hij zijn arm uit zijn schouder. Vandaag hoopt hij een briefje te krijgen van de dokter dat hij weer mag. Maar tot dat moment gaan wij alvast de sneeuw checken. 8.17 uur landt de helikopter. Inmiddels heb ik dit moment al zo vaak meegemaakt dat je zou verwachten dat het gaat wennen, maar bij mij went het nooit. De kracht van een dergelijke machine is imponerend en daarnaast ook magisch. Want hoe zwaar ook, binnen no time zoef je boven besneeuwde toppen. Althans als de bewolking meewerkt. De geplande bestemming blijkt niet haalbaar. Te veel lagen bewolking die het voor de piloot onmogelijk maken om te landen. We wijken uit. Althans, dat is het plan. Of wordt het een downday?

Renegade

15 minuten later staan we bij de start van Renegade. Bovenin heeft de wind een dun laagje op het sneeuwdek gelegd. Gaat het zo’n dag worden? Twee minuten later is het antwoord daar… Nee, het gaat een diepe dag worden. De sneeuw is snel, diep en het zicht meer dan voldoende. Het wordt een ochtendje strepen, knallen en pillows. Maarten staat op andere ski’s en draait opeens als een zonnetje, Thijs, Daaf en Frank hebben hun draai gevonden en snappen inmiddels dat je niet om een pillow heen moet, maar er overheen. De riders airforce is geboren. Ronald heeft zijn 532 emails beantwoord en mag weer en de gebroeders Bonenkamp vliegen door en over de sneeuw. Het is enkel nog wachten op Marco. Ondertussen is de lichte sneeuwval overgegaan in stevige sneeuwval en rijden we run na run op High Roller.

En dan volgt de lunch. In de verte horen we de lunch helikopter al binnen vliegen en tegen de tijd dat we beneden zijn, liggen onze rijk gevulde sandwiches klaar, staat er soep en is er thee. Maar geen spoor van Marco. De dokters geven geen goedkeuring. En zonder goedkeuring geen heli. Bummer… Geluk en ongeluk liggen heel dicht bij elkaar. Waar wij in staatsloterij sneeuw staan, moet Marco slechts enkele vliegminuten van ons verwijderd aan de grond blijven. Het zal allemaal wel een reden hebben, maar die is nu even niet te doorgronden.

Secrets

Na de lunch gaan we desondanks vrolijk verder waar we gebleven waren. Thijs, Maarten en Ronald vliegen dan al terug. Wij gaan nog even voor de secret’s van High Roller. De groep is kleiner en internationaler (twee Fransen hebben zich bij ons gevoegd), de stoke net zo hoog en de poeder dieper. We strepen nog maar eens wat hoogtemeters af en kunnen onze stoke niet verhullen als we op het einde van de dag weer terug zijn in Revelstoke base. Kan het mooier?

Het was een heerlijke dag. En terwijl ik de laatste woorden toevoeg aan dit verhaal kijk ik nog eens naar buiten. Het sneeuwt weer… Dag 7 gaat nog dieper worden.