De Julierpass

Tandenstokers kunnen rechtdoor richting de zuidhellingen.

De feestdagen zijn zware tijden. Zeker dit seizoen. In december pakte we in Tauplitz de nodige sneeuw, maar daarna was het lang droog. Het tweede weekend van januari stond echter al lang met potlood in de agenda. Zo mogelijk rijden we poeder, zo niet dan gaan we touren. En als het echt niets is, dan blijven we thuis.

Pow or no pow?

Poeder ging het niet worden, dachten we. De nodige sneeuw viel tijdens de feestdagen. Maar al ruim een maand hadden de Alpen te maken met een moeilijke, onvoorspelbare zwakke laag. Sinds oud en nieuw was het warm, erg warm voor januari. En grote delen van de Alpen hadden nu niet bepaald een overschot aan sneeuw. Desondanks moest er iets mogelijk zijn. Er waren genoeg plekken met voldoende sneeuw. Daar speelde bovendien die vervelende laag een minder grote rol. En op sommige van die plekken werd het ook nog eens niet zo heel erg warm. Bovendien is warm in januari iets anders dan warm in april.

Een week lang ververste ik de webcams ieder uur, maar de sneeuw bleef op de bomen. De Oberengadin moest het worden. Bivio werd de standplaats.

Dankzij de nieuwe bijbel geen gebrek aan ideeën voor deze regio. Dat dachten meerdere mensen, op de parkeerplaats stonden al 30 tandenstokers klaar. Wij waren nog niet halverwege, of zij waren al weer klaar voor de afdaling. Een mooie slushie zuidwand, en bij voorkeur in elkaars sporen. Wij hadden andere plannen.

Een noordwand betekend first tracks, up en down.

Een ongelukkige spitzekehr maakt een van de knieën wat gevoelig, dus we besluiten de 2e dag bekend terrein te kiezen.

Touren als beginner is moeilijk. Sommige dingen gingen goed, maar bepaalde zaken kosten tijd en veel oefening. Maar als je ziet wat het oplevert, is het iedere hoogtemeter waard. De belangrijkste lessen:

• Al klimmend voel je je erg kwetsbaar. Je bent langzaam, relatief weinig mobiel en belast het sneeuwdek zwaar. Kammen, ruggetjes, mellow terrein, een defensieve routekeuze is een must.

• Skiën op splitski’s door iemand die nog nooit geskied heeft, lijkt in het begin erg moeilijk, maar in de poeder wordt het zelfs leuk. Die Wizard of the Wasatch…

• Vellen moeten echt goed plakken. Sneeuw, ijs of water wil je er absoluut niet tussen.

• Spitzekehren is echt een vak apart. Dit moeten we nog minimaal 17 keer op YouTube zien en 100000 keer oefenen. En vanaf nu dagelijks die liezen strekken.

• Ijzige passages zijn minstens zo moeilijk. Op een splitboard althans. Ski’s lijken rock solid, maar de splitski’s glijden een stuk makkelijker weg. Of, de skiër is rocksolid… Anyway, crampons zijn hier echt een uitkomst.

• Touren is echt de bom!

Skies: Thomas // Snowboard: Niels