PA #12 - Eindelijk, het noorden!

Zeven weken draaide het om de biertjes, williams, hier en daar een jäger en burgerstop. Allemaal een magere troost op de wachttijd die we hadden gekregen, steeds opnieuw kregen we een beetje hoop. 10cm hier en 5cm daar. Het grote voordeel was wel dat een aantal couloirs and tourtjes nu goed te doen waren door de toch wel veilige omstandigheden.

Uiteindelijk kwam het dan toch, de eerste fatsoenlijke dump. In totaal werd zoon 70cm verwacht. Ons geluk kon niet op, nog even een hopen dat lawine technisch alles niet te gevaarlijk zou worden…

Daar zit je dan, in de eerste gondel omhoog naar die langverwachte eerste poederdag van het seizoen. Hoe diep zou het zijn, hoe zou de sneeuw zijn, hoeveel sharks gaan we raken, het speelde allemaal door ons hoofd. Maar toen wij onze eerste bocht gezet hadden was dit over. Tijden werd er gesproken over ‘als die pillow lijn in condities is straight line ik hem’ nu was het tijd voor de daden en die kwamen. Onze eerste dag brachten wij door in het bos van Sonnenkopf, met veel mogelijkheden voor pillows, dropjes, en gekke boomstronken.

Heerlijk, z’n dagje tussen de bomen diepe poeder rijden. Vorig jaar vertelde @Steef mij dat hij tijdens het poederjagen nooit echt zon dagen reed, gelukkig werd onze poederdag gevolgd door een bluebird dag en konden wij heerlijk genieten van het zicht en werkten wij nog even aan de befaamde goggle-tan. Deze ochtend begonnen wij in Stuben, om daar een korte run direct onder lift een aantal keer af te strepen. Korte pauze in de bus naar Zürs waarna we direct met volle overtuiging doorgingen met onze taak.

Hier hield het nog niet op, het ging weer sneeuwen. Een klein dumpje die nog eens 30cm bezorgde. Weer naar het bos maar dit maal hadden wij ontzettend veel geluk, door de dag heen werd er steeds een lift meer geopend en ja ook brak de lucht open. Om twee uur was het ineens strak blauw en konden wij vanaf de laatste lift zoveel terrein bereiken dat na twee uur dit moesten uitstellen voor morgen.

Oh ja weer bluebird… :D

Na al deze fantastische dagen, ontzettend veel stoke werd het teveel. We werden een beetje arrogant en ook wilden we iedere keer betere beelden. Tot het moment dat we een lip zagen midden in een mooi open poederveld, het idee was om vlak achter elkaar de lip op een mooie snelheid te nemen. Achteraf knetter gek, gestoord en een goede les.

Heel veel geluk gehad, kleine blessure aan de knie maar dit had net zo goed einde van het seizoen kunnen zijn of meer…