Vlokken14 #3 *******

Woensdagavond/nacht, 30 december 2013, Brig, Zwitserland ; 21u45 zoiet, net op de autotrein richting Italië gereden ; motor stilgelegd ; wachten, de trein vertrekt direct …

Een kwartier later : “Lap, hier staan we !” Stil ! Wachten. Wachten. Wachten. Op de laatste autotrein naar Italië die niet in beweging wil komen. Bedoeling : poederrijden in Italië.

Een kwartierke geleden na lang telefonisch zoeken ('t Is dan ook 30 december … :-) ) nog 1 kamer voor 1 nacht gevonden te ******* ; vlakbij ******* , hét doel.

“Maar gelieve in te checken voor 24u want daarna sluiten we!”

Maar hier staan we nu. Potvast op een open treinwagon. Vijftig auto’s voor ons ; vijftig auto’s achter ons ; schoon in een rijke. Al langer dan een kwartier. Een half uur. Drie kwartier. Niet vooruit te bewegen. Niet achteruit. Opgesloten als een sardieneke in een blikske… Dit is gvd niet bepaald mijn invulling van “Freeride” !

Ik weet het : Freeride-tripkes met oudjaar zijn altijd iets spannender ; maar wie zoekt, rijdt ! En dat is de afgelopen nieuwjaren wonderwel goed gelukt.

Van verre genepi tot historische zwitserse hotels tot hoerenkotentot gezinsvakantietjetot zoeken na steven tot …

Plots kwam (eindelijk) oranje-man een semi-verlossend antwoord geven : “We krijgen het niet opgelost. Je krijgt je geld terug. Je mag van de trein !”

“Maar wij moeten naar Italië?!?!”

“Als je héél voorzichtig rijdt, is de Simplon-pas open…”

“Hoe lang is dat rijden?”

“Anderhalf uur!”

Mijnen tomtom kon daarmee niet lachen want volgens hem kwamen we dan veel te laat in dat hotelleke aan!

(En dan moesten we nog als gepensionneerde lemmingen achterwaarts die autotrein zien af te geraken :-( :-( Ne mens én achteruit autorijden ; dat gaat toch blijkbaar bij velen niet écht samen :-( Ongelooflijk ! Wat een gesukkel ! Jezus hallelujah. “Verkeersagressie” kwam spontaan om de hoek kijken ; maar 't is verlof en ik ben in Zwitserland toch ; even inhouden dus :-) )

In winterbanden (aangeraden door Marc Belg) we trust !! :-) . Simplon-pas Vroooooaaaaaaar !!! :-)

Eén minuut voor sluiting vielen we ons hotel te ******* binnen. Oef.

Oei. De luxe-kamer was de enige vrije kamer. Maar voor luxe was ik te moe en had ik geen tijd want morgenvroeg moet er ge-checked worden hoeveel poeder er nog untracked te vinden is in *******. Ik zal nooit Morris’ verbaasde gezicht vergeten toen ik hem enkele jaren geleden (in den tijd dat secrets nog met ******* aangeduid werden :-)) vertelde dat ik daar in die streek na 5 dagen in een mega-idyllisch, verscholen gebiedje goeie poeder gereden had. Tuurlijk kende hij het wel, maar hij vond het wreed straf dat ik daar terecht gekomen was.

Wat toen5 dagen na een dump kon, moet nu 2 dagen na een nog groterer dump toch ook nog lukken. Op hoop van zegen. En als het niet de dikke vette poeder wordt, blijft de locatie er nog altijd : zo ongelooflijk mooi, verstopt, super-einde –vallei ; ge moet waanzinnig steile hellingen op en 2 voorhistorische tunnels door om er te geraken ; winterbanden, kettingen, toestanden … Maar dan : de hemel ; anderhalve straat (verkeersvrij) rond een kerkske, in een prachtige kom waarrond wat hutjes en daarachter allemaal Reuzen. Daar alleen al zouden we voor gaan. 't Is dan ook een nieuwjaarstrip met Poes. De Powboog mag iets minder strak staan.

Blij weerzien dus :-) Ook met de poeder. Maar zoals (bijna) overal ondertussen heeft het freeriden hier ook z’n opmars gekend en zijn er zelfs twee freeride-routes op de pistekaart aangeduid. Dat zegt genoeg, denk ik. Vooral als je weet dat ******* slechts een scheet groot is… Tja …

Niet getreurd, de eerste poederbochten zijn gezet en straks is het oudjaar. Ja, we hebben ons dan toch maar ingeschreven in dat eindejaarsmenu van dat hotel. Deze morgen bleek er een koppel om familiale redenen terug naar huis te moeten en konden we dus nog een nacht blijven, inclusief eindejaarsmenu !

Ge kent dat wel ; met z’n allen feestelijk doen ; en vooral : urenlang ; want ge moet wakker én enthousiast blijven tot 24u !!!

Leve 2014 ! In 't Italiaans.

Maar lekker was het wél !!!

Gene poederstress. We verkassen niet meer. Het is hier immers overal (veel te) mooi. Adembenemend. En er ligt meer dan genoeg sneeuw ! Poes heeft raketten gekocht. De volgende dagen was het dus Splitraketten-time ! Zowel te ******* maar vooral de tocht naar de *******-hut zal me bijblijven. Daar start het tour-walhalla. Ni-te-doen veel mogelijkheden.

Wie zoekt, rijdt !

Wij hielden het bescheiden : twee uur naar boven ; tien seconden naar beneden. In dit einde-van-de-wereld-gebiedje neemt écht niemand de weg recht naar beneden. :-)

altijd opletten ; er liggen overal interessante couloirs :-)

Volpension

Wat doen we? Blijven we voor de aangekondigde nieuwe dump en laten we ons insneeuwen (bij de vorige dump was ******* twee dagen niet bereikbaar) :-) … maar dan mis ik misschien m’n trein van maandag naar Zinal met m’n 120 kindjes ;-). Beeld je je in : “Meester is er niet want zit vast in de sneeuw in Italië.” Maar ondenkbeeldig is het niet want ze voorspellen op verschillende sites serieus wat sneeuw.

Dat meende toch niet : moet ik écht wegvluchten voor nen dump … :-(

Het zij zo !

Gelukkig viel er een alternatief uit de mouw : Rothwald ligt op de terugweg en misschien kan ik er nog wat vlokken meepikken, als ze op tijd willen vallen. Arriverderci *******

Terug de Simplon op. Terug de verse sneeuw tegemoet. PA9 was duidelijk begonnen. Hoe hoger, hoe meer. Hoe meer sneeuw, hoe desolater. Hoe desolater, hoe meer Hospice !!!

“Misschien moeten we alle Hospices van de Alpen eens oplijsten en afkrassen ?!” ideetje Poes.

Een Hospice is meestal mega-indrukwekkend ; niet alleen qua geschiedenis en gebouw maar zeker ook qua ligging. Hospice de Grand-Saint-Bernard staat zo ook nog op ons verlanglijstje om er eens in de winter naartoe te vellen, dan stinkt het er misschien iets minder naar honden…

“Eerwaarde, hebben jullie een bedstee-te-rusten voor deze gestrande poeder-pelgrims ?”

Een pedo-pater later vluchten we reeds naar het Simplon-dorp. Weliswaar voor m’n eerste Zwitserse kaasfondue van het nieuwe jaar ;-) Yammie, maar nét als die pater opdenduur ook aangebrand :-(. Maar wél sneeuw vollenbak ; we geraakten maar amper terug in de Hospice. En traditioneel wééral ne matrassenlager voor ons alleen. Vette smile :-) !

Prachtig gebouw, die Simplon-Hospice, toch zeker als het 's morgens half ingesneeuwd is én je voor dag en dauw, in religieus ochtendlicht, je door decimeters binnengewaaide poedersneeuw met je board een weg naar je auto moet banen. Poedergoddelijk :-)

Hier links op die noordhellingen ligt er toch wel lekker wat ! Ik voel de onderliggende sporen (bijna) niet meer. Yaaaa. Lekker. Mmmmmmm. Nog. Als ik nu eens … Mmmmm, yaaaah, dat kan toch ni … Ne couloir, waar gaat die uitkomen …? Woot. Woot. Woot.

(Motto van het verhaal: als je niks verwacht, kan het alleen maar meevallen. :-) Nitedoen. Rothwald deed een Hospiceke : efkes zalig goddelijk doen ; pow, flow, couloir, meer poeder, freeride-resto dat er geen is ; op zoek naar het dorp dat er niet is, poeder, poeder, poeder, een afdaling vol untrackte poeder naar het grote Niets; zalige afdaling waar ge wél nergens uitkomt ; tussen lege chalets poeder scoren ; een couloir die uitkomt BOVENOP een autotunnel, gaan met de banaan … Rothwald was zalig ; een schot in de poederroos !!

We moeten naar huis ; ik moet de trein naar Zinal halen :-)

koen_djfistel

ps : een POWrijk 2014 !!!