Vertrouwen in de gids

Vertrouwen in de gids

Over een paar maanden mogen we weer. Hopelijk is er een goede base gevallen en kunnen we weer mooie lijnen gaan rijden in de bergen. Sommigen zullen dit onder begeleiding van een gids doen. Een goede keuze natuurlijk, want met een berg-, ski- of snowboardgids ben je zo veilig mogelijk onderweg en rijd je over het algemeen ook net even wat betere sneeuw dan wanneer je zelf op pad gaat, simpelweg omdat veel gidsen wel weten waar Abraham de mosterd haalt.

Altijd?

Maar toch he…vertrouw jij altijd blind op de beslissingen van een gids? Uiteindelijk zijn het natuurlijk ook ‘maar’ mensen die fouten kunnen maken. Toch? Gisteren kreeg ik van snowpro Sander Kan een intrigerend verhaal doorgestuurd dat is gepubliceerd in de National Post. Onderwerp is de lawine die op 20 januari 2003 naar beneden kwam in ‘La Traviata’ in de Canadese Selkirks en het leven nam van zeven personen, waaronder dat van snowboard legende Craig Kelly.

Serie van fouten

Het verhaal van de lawine is indrukwekkend, maar des te interessanter is de discussie die gevoerd wordt en wellicht het tragische verhaal had kunnen voorkomen. Berggids Ken Wylie vertelt dat hij zich al niet goed voelde bij de helling, maar z’n gevoel onderdrukte en toch aan de klim begon. Iedereen die de wePowder Safety Academy of een cursus bij het Snow Safety Center heeft gevolgd weet dat een lawine vaak het resultaat is van een serie van kleine fouten die uiteindelijk leiden tot een fataal moment. Ook komt een aantal fouten direct aan het ligt (zoals met twee groepen in dezelfde helling), maar interessanter is het psychologische aspect.

Wat doe jij?

Want waarom liet niemand z’n gevoel spreken? Alle deelnemers van de groep waren ervaren backcountry skiers en boarders? Lieten ze beslissing aan de gidsen over? Is het lastig om een expert tegen te spreken die nou eenmaal veel vaker in het terrein staat dan jijzelf? Slaat de twijfel toe of jouw gevoel het wel bij het rechte eind heeft? Dit psychologische spel en de bijbehorende groepsprocessen zijn wellicht een van de meest onderbelichte factoren bij het maken van een beslissing in de backcountry. Dus, zeg eens eerlijk, op welke manier gaan jullie hiermee om?

Arjen
was born with maps of ski areas in the cradle and has visited almost all of them. His great passion is freeriding.

Reacties

Toerist
tsc72149Auteur30 september 2014 · 09:31

Heb het verhaal ook helemaal direct uitgelezen,en kom voor mij persoonlijk bij volgende uit:
Als wij met een gids gaan,is het eigen gevoel- bij mij tenminste-onderdanig aan dat van de gids.Surtout als het dan een gids is die zijn beslissingen op een "agressievere"manier brengt zoals in het verhaal van de selkirks.En zoals je kan lezen loopt het niet altijd mis bij de afdaling.
Achteraf is natuurlijk altijd makkelijk om met de vinger te beginnen wijzen,maar op het moment zelf…
Als wij met een groepje mensen zelfstandig op pad zijn,merk ik toch wel dat we dan allemaal wat scherper zijn en meer onderling overleggen wat de te nemen beslissingen zijn.

Let the mountains have it's day or two following a big storm
Beginner
TomDVAuteur30 september 2014 · 10:00

Wanneer wij met een gids op pad gaan, zeggen we in het begin altijd dat veiligheid het belangrijkste is voor ons. En dat we uiteraard een gids inhuren om stukken te doen die we anders niet zouden doen, maar dat we daarvoor niet bereid zijn extra risico te nemen. Op deze manier hopen we de gids wat meer op zijn (of haar) gemak te stellen en de druk om de klanten het beste van het beste te geven te verminderen. We hebben het nog niet meegemaakt dat een gids terugkeerde op zijn sporen omdat de helling onveilig bleek, maar hopen wel dat we de beslissing gemakkelijker voor ze maken door dat te zeggen.

Toerist
The_OAuteur30 september 2014 · 17:22

Als je extreem gaat met een bepaalde gids denk dat het een must eerst wat ervaring op te bouwen met de betreffende persoon. En dan vooral om te kijken of het klikt en je het juiste goed gevoel erbij hebt. Als het dan bij een simpel tochtje al niet echt lekker gaat dan een zwaardere, langere tocht vergeten. Iedere gids heeft zo zijn eigen stijl.

And Also The Trees
Elite
kanskiAuteur1 oktober 2014 · 22:10

Foto; Casana noordface?

Never ski faster than your guardian Angel can fly!
Beginner
LeonAuteur1 oktober 2014 · 22:23

Een jaar of 4 geleden ging ik voor het eerst met een gids op pad in St. Anton. Het was een Griek die eigenlijk niet van skiëen hield (en het ook niet zo best kon) maar het moest doen om één of ander certificaat te halen. De eerste afdaling die we deden was Hinteres Rendl met slecht zicht. In ons groepje van 5 was hij de enige zonder helm. Hij was pas twee weken in het gebied dus was voortdurend op zoek naar de juiste route. Halverwege Hinteres Rendl knalde hij op een steen en dook head-first de sneeuw in. Liep gelukkig goed af. Als me dit nu was overkomen was ik denk ik direct de piste op geskied en mijn geld terug gaan vragen maar ik had toen nog het idee “hij is de gids dus zal het wel weten”… Vreemd eigenlijk.

Reageren
Mis helemaal niets meer!

Ontvang het laatste nieuws, PowderAlerts en meer!