Als freeriders worden we regelmatig vreemd aangekeken. Zeker wij als freeriders uit de lage landen, Want wie gaat er nu doelbewust op zoek naar het type stormweer dat de rest van de samenleving het liefste ontloopt? Wie rijdt voor zijn plezier in een winter duizenden kilometers van en naar de Alpen, van en naar de Alpen en nog eens van en naar de Alpen? Wie heeft er kasten vol met gear om te gaan poederrijden, terwijl de rest van de wereld massaal is overgestapt op het huren van materiaal? Wie schroeft in oktober al winterbanden onder zijn auto? Niet vanwege het statement, maar omdat het noodzakelijk is. Wie rijdt er voor zijn plezier diep ingesneeuwde gebieden in waar sneeuwschuivers met moeite nog door komen? Wie stopt er uren en uren aan studie in om de wereld van lawines beter te begrijpen? En wie stapt er dan zelfbewust een wereld in vol met lawines en andere gevaren?
Ja, voor een buitenwereld die nooit onze momenten van glorie heeft gekend moeten we wel haast gek lijken. Maar wij weten beter… dit is poeder rijden pur sang!
Enjoy winter!
Reacties
Maar wie zorgt er voor de stoke, lang voordat het seizoen is begonnen? Wie zorgt ervoor dat men dmv kennis beter voorbereid naar de poeder gaat? Dat men intussen met 1500(!!!) man naar freeride films kijkt en een biertje drinkt?
Wie heeft er voor gezorgd dat de Nederlandse en Belgische freeridescene zo groot is geworden en dat er zelfs internationaal gebruik wordt gemaakt van de Poederalert. Wie heeft er voor gezorgd dat je telkens weer nieuwe poedermaatjes wordt met gelijkgestemden en samen de mooiste lijnen van je leven rijdt en verder reist om nieuwe gebieden en landen te ontdekken en te delen…
Ik vindt een bedankje wel op zn plaats… Chapeau
Wie rijdt er voor 1dag naar Zermatt…
@@SportGillie… uiteindelijk doen we dat met z’n allen, zodat @@Guy. niet alleen vreemde blikken ziet, maar ook onze jaloerse blikken. #zinindewinter
Mooi verwoord morris !!
Maar sportgillie heeft wel helemaal gelijk, zonder jullie hadden onze winters er wel heeeeel wat anders uitgezien !! Hierbij nogmaals mille mille grazie, dankeschön, thank you very mucho
Lekker!
Er was inderdaad ooit een tij dat ik die belachelijke filmkes niet helemaal tot het einde uitzag met een dikke vette smile op m’n gezicht …