Zaterdag 20 december 2014 ben ik in de grootste lawine terecht gekomen die ik tot nu toe gezien/meegemaakt heb. Ik heb ontzettend veel mazzel gehad en het geheel had gemakkelijk voorkomen kunnen worden.
Het plan was om een ski-tour naar Kreuzjoch (2919m) te maken en vanaf het joch door één van de couloirs de noordkant af te dalen. ‘S ochtends lazen we het lawine bericht die Stufe 2 aangaf boven 2300m. Ook werd er gemeld dat de NO wanden gevuld waren met triebschnee en niet bepaald stabiel waren.
We kozen ervoor om de tour toch te maken en dan boven te kijken hoe het er percies uitzag, we konden altijd nog dezelfde weg terugkomen. Doordat Rendl nog niet volledig open was werd de lengte van de tour ongeveer verdubbeld, geen reden voor ons om op te geven. Na een interessante klim van 4h30m met veel riviertjes, boompjes en stenen bereikten we het eindpunt.
Direct viel op dat er een windlip boven het het couloir hing. Ook was het couloir gevuld met triebschnee. Toen we de windlip afhakte leek het sneeuwdek nog wel stabiel. Uiteindelijk besloten we om het toch te doen, er was veel stoke aanwezig en dezelfde weg terug skiën zou gewoon irritant zijn. Een voor een gingen we het couloir in en kruisten deze naar een safespot aan de andere kant. Bij de derde ontstond een kleine slide maar niks bijzonders. We besloten om rustig af te dalen omdat we wisten dat het verderop minder stijl zou worden en dat we daar dan waarschijnlijk mooie bochten konden zetten.
Na het eerste couloir, stond ik op een ridge te wachten op de rest. De keuze was nu of om links een mooie open face of rechts een hele stoere tweede couloir te nemen. Links was duidelijk veiliger, rechts aanzienlijk stijler en tekenen van wind waren duidelijk aanwezig. De eerste van ons daalde af via de linkerkant en het zag er fantastisch uit. Ik wou meer en zei: ‘jongens ik ga denk ik hier rechts'. De twee anderen lieten duidelijk merken dat ze het een slechte keuze vonden. Ook ik had er niet helemaal een goed gevoel bij, maar het zou wel goed gaan...
-Ernst