Stoke vs. Safety

Stoke vs. Safety

De afgelopen twee weken was het met lawines een aantal keren goed raak hier in Les 4 Vallées. Al een aantal keer schreef ik dit seizoen over het onstabiele sneeuwdek. Door de combinatie van weinig sneeuw en zware regenbuien ligt er dit seizoen in deze omgeving een slecht gebonden onderlaag. Het lawinebericht begint zo langzamerhand eentonig te worden want steevast begint het bericht met hetzelfde stukje tekst:

''Lawinen können vor allem im selten befahrenen Tourengelände im schwachen Altschnee ausgelöst werden. Wummgeräusche und Risse beim Betreten der Schneedecke sind Alarmzeichen und weisen auf die Gefahr hin. Lawinen können vereinzelt mittlere Grösse erreichen. “

Zware sneeuwval

Juist daarom werd er hier in het gebied al voor de zware sneeuwval van afgelopen week gewaarschuwd voor lawine’s. Zodra de echte sneeuwval begon schoot ook direct het lawinegevaar van stufe 2 naar stufe 4. Het hoogtepunt van de sneeuwval lag op donderdag nacht en vrijdag morgen stond er een aantal uur stufe 5 aangegeven. Stufe 5, dat was al weer een hele tijd geleden. Dit is de eerste keer dat ik een Stufe 5 mee heb gemaakt zonder dat het complete gebied gesloten werd. En dat vergt best veel zelfbeheersing, want met meer dan 80cm vers is het ontzettend verleidelijk om toch maar een vlak stuk bos in te schieten. En zodra je de smaak van een vlak stuk bos te pakken hebt… afijn, je voelt hem al aankomen.

Eindelijk genoeg sneeuw

Gelukkig was ik die dag met een redelijk grote groep op pad en besloten we voor een verstandig pad. Maar dat gold niet voor iedereen, al aan het einde van de dag hoorde we dat er iemand door een lawine tegen een lawinehek klem was gedrukt. Gelukkig konden zijn maatjes hem op tijd uitgraven en is hij er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Toch vraag je je direct af waarom iemand met stufe 5 een lawine hotspot in skiet. Er staan immers niet voor niets lawinehekken. Het meest voor de hand liggende antwoord is simpelweg stoke. Tot deze sneeuwval had het nog maar weinig gesneeuwd. Er lag amper voldoende basis om fatsoenlijk offpiste te skiën en het lange wachten maakt alleen maar ongeduldiger. Het gevolg is dat mensen toch wat sneller bereid zijn om risico te nemen, dat is althans mijn hypothese.

Lawines lawines lawines….

De daarop volgende dagen was er elke dag wel een lawine ongeval te melden, godzijdank zonder dodelijke slachtoffers. Het leek in de loop van de week een soort gewoonte te worden, een soort routine met elke dag weer een nieuwe schuiver en dat terwijl het zicht op dat moment nog slecht was en de grotere lijnen dus nog niet te skiën waren. En met het langzaam beter wordende weer hield iedereen zijn hart vast, want daarmee waren de grote lijnen plots een mogelijkheid tot rijden.

Wolk

Direct op de eerste dag met goed weer was het raak. Ik zat in de stoeltjes lift samen met een vriendin richting Chassour. Vanuit die lift, kijk je uit op La Mouche, een afdaling waar ik zelf vorig jaar een close encounter had met een behoorlijk grote lawine.

Vanuit de lift keken we omhoog en ondanks dat het een wolkenloze bluebird dag was, hing er een wolk boven la Mouche. Snel beseffen we dat het geen gewone wolk was maar een die ontstaan was uit de stuifsneeuw van een schuiver die net naar beneden was komen zetten. Ik had op dat moment mijn rugtas met 3-eenheid bij me en besluit zo snel mogelijk naar La Mouche door te gaan om te kijken of ik kon helpen zoeken.

Kegel

Aangekomen blijkt er een enorme kegel te liggen. Onder aan de kegel staan een aantal gasten om een jongen met zijn airbag open heen maar het lijkt vanaf een afstand dat het oké met hem gaat. Ik pak mijn pieper onder mijn jas vandaan, schakel hem naar zoeken en begin met zigzaggen over de kegel. Halverwege de kegel zie ik iets uit de sneeuw steken dus ik zet mijn zigzag zo in dat ik er langs zou komen. Tot dat ik bij het uitstekende object aankom, ontvang ik geen signaal. Het blijkt een ski te zijn. Ik buk voorover om hem op te rapen maar even schiet er door me heen “wat als er een voet aan de binding zit?..”. La Mouche word namelijk helaas vaak geskied door mensen die geen benul hebben van lawinepiepers, scheppen en sondes. Gelukkig is het alleen een ski en zodra ik hem optil wordt er vanaf onder aan de kegel naar me gefloten en gezwaaid. Het blijkt de ski van de jongen onder aan de kegel te zijn.

Pisteur

Ik maak mijn zigzag nog af tot aan de groep jongens zonder signaal te ontvangen waarna gelukkig blijkt dat er al een pisteur bij was en ze zelf ook al een keer hadden gezocht. Ook blijkt dat er op het moment van de lawine niemand anders op La Mouche skiede.

De lawine kegel vanaf onder gezien
De lawine kegel vanaf onder gezien
De kroon
De kroon

Boven La Mouche liggen twee couloirs van over de 40 graden die zelden geskied worden. De jongen die meegesleurd werd vertelde later dat hij als 4e het couloir in dook en zodra hij begon aan de laatste bocht hij het complete couloir eruit trok. Dit ondersteund direct het lawine bericht dat spreekt van een zwakke ouder onderlaag. Dicht bij de kroon van de lawine zag je allerlei rotsen en stenen uitsteken, dus het complete sneeuwdek was omlaag komen zetten. Schijnbaar skiede precies hij over de hotspot die de onderste zwakke laag verstoorde.

Geschrokken

Natuurlijk was de hele groep die erbij betrokken was erg geschrokken. Toch kun je je afvragen of ze wel een weloverwogen beslissing hebben gemaakt. Het was die dag een grote stufe 4, die waarschuwde voor zelden geskiede afdalingen. Of het dan verstandig is om een zelden geskied couloir van +40 graden in te duiken lijkt een redelijk open deur.

Stoke vs. Safety

Toch lijkt de stoke in Les 4 Vallées te hebben overgenomen. Het is haast een wonder dat er in de afgelopen twee weken geen mensen echt gewond zijn geraakt in lawine’s. Eerlijk gezegd vind ik de huidige situatie iets engs hebben, omdat een slechte oude sneeuwlaag zo goed als niet te herkennen is. Eigenlijk betekend dat dat we de komende tijd helemaal niets steils kunnen skiën, tenzij het de hele winter lang echt compleet kapot is geskied. Ik heb voor de komende periode dan ook besloten wat rustiger aan te gaan doen bij het off-piste skiën. Hoe erg ik ook snak naar wat grotere lijnen, het is me niet waard om extra risico te gaan nemen. Zeker niet wanneer dat een risico op het triggeren van het complete sneeuwdek is.

ThijsKennis

Reacties

Gevorderd
JurgenB1Auteur12 februari 2015 · 10:43

Goed verhaal. Toen ik het 1e plaatje zag dacht ik eerst aan een Fern Auslosung (lawine op afstand getriggerd). Ongelooflijk om met stufe 4 dat couloir te skien. Combi van Stoke, groepsdruk en gebrek aan kennis ?

Gevorderd
NickyAuteur12 februari 2015 · 11:30

Goed stuk Thijs! En inderdaad onbegrijpelijk dat een 40+ couloir bij stufe 4 geskied wordt. Toen we met snowsafety in 4 Vallées onderweg waren heb ik het ook wel veel gezien, ondanks de heikele lawinesituatie werd er gewoon geskied alsof er niets aan de hand was. En je weet het: een goede freerider is een oude freerider ;-). verstandig om nu niet de grote hellingen op te gaan zoeken. Volgens mij weet je wel wat mooie cliffjes te vinden, enjoy! :-).

Gevorderd
alexsvwAuteur13 februari 2015 · 10:11

Dank je Thijs voor het delen. Ik denk dat je een paar verstandige keuzes maakt. De stoke is wel erg hoog daar.

Walking down a mountain is a waste of gravity
Beginner
MarkieMarkAuteur13 februari 2015 · 21:50

Wees voorzichtig Thijs! Komt ook wel dichtbij zo, drie weken geleden nog in die hang geskied tijdens Lawine I, met stuffe 3. Ook toen was het al een lastige afweging met die stijle couloirs erboven.

Een dag niet geskied is een dag niet geleefd
Toerist
AnoniemAuteur14 februari 2015 · 17:52

Het is een uitzonderlijk seizoen dit jaar. Alle reden om stevig gas terug te nemen.

Ik had een mooie ervaring rond “stoke”.

Vorige week was ik in Les Sybelles met een groep vrienden, De eerste dagen van de week ben ik, met alle verse sneeuw en stufe 3/4, erg terughoudend geweest in waar ik off-piste ging skiën. Op zondag sneeuwde het veel en de volgende dag was er een bluebird-dag met dikke stufe vier. We zouden die dag met nieuw ontmoette mensen samen gaan freeriden. De avond er voor voelde het niet goed. Ik zou, als meest ervaren freerider, met veel druk te maken krijgen om dingen te gaan skiën waar ik niet achter zou staan.

Bij het ontbijt heb ik de knuppel in het hoenderhok gegooid. Ik stelde mijn maat voor om te vertrekken. Het kostte aardig wat inspanning en argumenten om hem zo ver te krijgen, de ogenschijnlijk perfecte condities, een berg verse sneeuw en een lekker zonnetje, achter te laten. Maar ik was blij. Om half tien vertrokken we! Naar Obertauern.

Groepsdruk is een sterk ding. We weten (met een goede opleiding als basis) vaak wel wat de juiste keuze zou zijn in een bepaalde situatie. Uit ervaring weet ik dat die keuze vasthouden in een groep een ander ding is! En dat die groepsdruk de bom is onder al je gecalculeerde risicobeheersing.
100% zeker dat ik die groepsdruk zou gaan ervaren. Door te vertrekken heb ik veel gewonnen, Ik plaatste mezelf in een gebied met een gezondere stufe 2/3 was, en in een situatie waar beslissingen gemaakt konden worden met een hogere zekerheidsfactor, en ook niet onder stevige groepsdruk hoefden plaats te vinden.
En ook daar poeder en mooi weer! WIN / WIN / WIN!

Ik weet zeker dat ik, door dit besluit, respect heb gewonnen bij mijn maat en de anderen, en in de toekomst in deze groep ook minder druk zal ervaren.

Het helpt me wel om te denken dat die helling er volgende week, of volgend seizoen ook nog is, dat er altijd wel weer een tijd komt om er van te genieten. Zo niet, dan wachten er nog zoveel andere lijnen. En die ene lawine kan een definitieve streep zetten door alles wat in de toekomst nog op ons wacht.

Onder de condities van dit jaar trek ik dit nog verder door. Dit seizoen zit de rem er stevig op. Ik ga volgend jaar wel weer los!

Ride safe!

Reageren
Mis helemaal niets meer!

Ontvang het laatste nieuws, PowderAlerts en meer!